De dag begon wat mistig... de polder had wat mystieks... wat geheimzinnigs... Je weet niet wat er zou kunnen zijn achter die muur van mist... Vanmiddag verdween de mist gelukkig en was de hele polder Oud-Goudriaan weer te overzien... Ik houd niet zo van een kleine wereld... ik moet ruimte om me heen hebben... ver-gezichten... de horizon... En de vogels natuurlijk... want wat zitten er veel vogels in de polder... zwarte wolken van honderden spreeuwen... zwermen kieviten... grote koppels ganzen... en de smienten zijn ook weer terug van weggeweest... Die waren de afgelopen zomer in het noorden van Scandinavië en Siberië om te broeden... Je hoort hun kenmerkende gefluit weer... piiew piiew van de woerden... en rarrr van de vrouwtjes... Vooral ‘s nachts als het stil is in de polder zijn de smienten goed te horen... Trouwens... de windmolen op de achtergrond is één van de zes molens die staan langs de A27 bij Houten... Mijn ver-gezicht overstijgt dus zelfs de de Alblasserwaard...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten