Geknal...

Oudejaarsdag... de laatste dag van 2018... Door de vuurwerkknallen waren er vandaag geen vogels in en rondom ons huis te bekennen... Het was doodstil in de polder... op de knallen na dan... Toch was er zat te zien... een brand in Ameide... en heel veel vuurwerk boven Langerak... Nu ben ik anti vuurwerk... en dan vooral dat knalgedoe... maar in mijn luie stoel.... en het geluid ver weg... heb ik toch genoten... Ik heb dus mijn portie vuurwerk al achter de rug... ik kan naar bed... Tot volgend jaar allemaal... 

Terugblik...

Wat doe je op een saaie dag... aan het eind van het jaar... Dan blik je terug op alles wat geweest is... Bij het ontrommelen van spullen van mijn ouders vond ik een oude krant... van 29 augustus 1981... Daarin stond een verhaal van een verslaggever die door ons dorp Goudriaan gelopen had en met wat mensen sprak over ons dorp...De eerste die hij tegenkwam was Albert (Olleburt) Uittenbogaard... Ik dacht dat het wel leuk zou zijn om op deze sombere winterdagen wat knipsels te laten zien... hoe men 37 jaar geleden dacht over ons "durrup "... 

Vriendje...

Er is weinig te melden over vandaag... Het weer was somber en miezerig... Gewoon een saaie dag dus.... maar wel lekker rustig en dat is ook wel eens fijn.... En vanmiddag kwam mijn kleine vriendje weer langs... op zoek naar insecten in uitgebaggerde stukken knotwilg... Hij had het er maar druk mee... Elke ochtend... als ik wakker word... is het eerste wat ik hoor... het geprrrrr....prrrr van dit kleine vriendje van me... Waar hij woont weet ik niet... maar ik zie hem vaak scharrelen onder De Theewagen... Door mijn kleine vriendje... het winterkoninkje fleurde de middag toch nog een beetje op...

Bestand...

Het was gewoon een grauwe zure dag vandaag... Vanmorgen lag er een flinterdun laagje ijs op de sloot...  wat met de middag al gesmolten was... Wat mij opviel was dat de meerkoeten een soort van wapenstilstand gesloten hadden... In de zomer kunnen ze elkaar niet zien of luchten... vliegen ze elkaar geregeld in de veren... maken ze elkaar bijna af... en komt er niemand in elkaars territorium...  Maar in de winter is dat allemaal voorbij... vormen ze één grote groep... en zijn ze heel lief voor elkaar... Wat is dat toch... het lijken net mensen... Die vieren ook in oorlogen kerst met de tegenstander... een zogenaamd kerstbestand van twee dagen... om daarna elkaar weer af te maken... Sorry... dat ik het zo grof verwoord... maar ik vind dit totale waanzin... Net als het winterbestand van de meerkoeten... Men moet gewoon het hele jaar lief zijn voor elkaar... mensen en dieren...

Kunst...

Het was vandaag een drukke derde Kerstdag... opruimen... een paar wassen draaien... en de administratie bijwerken... Voor het nieuwe jaar de betalingen er nog uit doen... januari zonder schulden beginnen... Die instelling kreeg ik mee bij mijn opvoeding...  Ook onze boekhouding moest nodig bijgewerkt worden... iets met eindejaar... en btw...  Lekker bezig geweest dus vandaag... Op de foto de zaaddozen van mijn Hibiscus... de zaadjes vallen er bijna uit... voer voor de vogels... Soms komen er puttertjes... dat zijn ook vogels... die de zaadjes eruit peuteren... Dit jaar heb ik ze helaas nog niet gezien... Natuurlijk is het geen mooie vrolijke kleurrijke foto... van die zaaddozen... maar je moet het maar als "kunst" zien... natuurlijke kunst...

Jasmijn...

De vroegstbloeiende heester van het jaar is de Winterjasmijn... maar omdat hij nu al in bloei staat... is de Winterjasmijn dit jaar de laatsbloeiende heester van 2018... Vanaf volgende week mag hij zich weer de vroegbloeiendste heester noemen... Het kan raar lopen voor een heester... twee keer kampioen zijn binnen één week... Rare Chinees... want daar liggen zijn wortels... op grote hoogten... tot wel 4500 meter... Hij is daarom vreselijk winterhard... niet kapot te vriezen... Hij lijkt in de bloei erg op de Forsythia... nog zo’n vroegbloeier... maar is geen familie... De Winterjasmijn hoort bij de olijffamilie... en dat is aan het bloemetje goed te zien... Hij fleurt onze oostmuur behoorlijk op... in deze donkere dagen na Kerst... Een soort Lente voorproefje... 

Samen...

Toen ik het weerpraatje van vanmiddag 12 uur hoorde... dat het vandaag een grijze dag zou worden... ging hier juist de zon schijnen... en werd het een aangename eerste Kerstdag... Het werd nog aangenamer en gezelliger toen onze kinderen en kleinkinderen kwamen... En als nu de Kerstwens van onze koning ook nog uit mag komen... zou ook de wereld er een stuk aangenamer uitzien.... Het woord " samen " kwam diverse keren voor in zijn toespraak... "Samen" moet al beginnen bij ons thuis... in onze eigen straat... wijk... dorp... Samen verbindt... maakt het leven gezelliger... aangenamer... Wat een mooie gedachte zou dat toch zijn... samen in vrede leven op onze aardbol... Ik heb het geluk om in een klein dorp te wonen... waar " samen " hoog in het vaandel staat... waar al heel veel samen gebeurt... waar alle inwoners een echte samenleving vormen... Nu de rest van de wereld nog....  In mijn tuin staat nu de Kerstroos in bloei... hij hoort pas in februari te bloeien... maar bij mij bloeit hij precies met Kerst... Wat is hij toch mooi... sereen wit met een groen/geel hart... Onbegrijpelijk eigenlijk dat deze schoonheid zo vreselijk giftig is....

Uitzicht...

Hij was er weer vandaag... de zon... en dan ziet alles er veel vrolijker uit... En dan vooral de polder... wat is het gras toch nog groen... groener dan de afgelopen zomer... en dan die prachtige lange schaduwen van de laagstaande zon... De wetering ligt in de schaduw van ons huis... daarom oogt de weerschijn van de lucht donkerder dan dat hij in werkelijk is... Ook de weerschijn van de bomen en de hekken in het stilstaande rimpelloze water is mooi om te zien... Wat een verschil met het grauwe... natte... gisteren... Geef mij dit weer en uitzicht maar... dit verveelt nooit...

Musical ‘ Elf ‘...

Wat een slecht weer op deze zondag... een echte niets-doen-op-bed-blijf-zondag... maar dat kan natuurlijk niet... Gelukkig had onze kleindochter dit weekend haar jaarlijkse uitvoeringen van de musicalschool waar zij op zit.... en vanmiddag was het... wat het weer betrof... een uitgelezen middag om te gaan kijken... En wat een leuke musical was het... petje af voor de cast hoor... 4 uitvoeringen in twee dagen van elk anderhalf uur per keer... zonder pauze... En elke uitvoering een volle bak in Theater Periscoop in Gorinchem... Ze was dan ook behoorlijk versleten na de laatste staande ovatie van het publiek...  Maar puf voor een lekkere pizza met ons... haar mams en broer... had ze gelukkig nog wel... Ondanks de regen was deze middag een perfect begin van de Kerstweek...

Aanpassen...

Vinken zijn echte grondscharrelaars... ze zoeken hun eten op de grond... Omdat er in onze tuin drie katten lopen is dat voor vinken levensgevaarlijk... Ik zal dus nooit vogelvoer op de grond gooien... maar ik leg het voer op een hoog hangende vogelvoerplank in een boom... En dan vooral zonnepitten... want als die op de grond vallen en gaan wortelen zijn ze gemakkelijk uit te trekken... Vogelzaad is een ramp als dat in je tuin valt... elk minizaadje wordt onkruid.... Vogelzaad doe ik dus in een bak... op een rek... boven de vlonder... Alles wat de vogels morsen valt in het water... De vinken in onze tuin zijn inmiddels al zo ver... dat ze ook van de hangende voederplank eten... ze lopen via de boom voorzichtig de plank op... terwijl de mezen en mussen de voederplank gewoon als landingsbaan gebruiken... Tja... als je ook zonnepitten wil eten... moet je je als vink dus gewoon aanpassen... en dat doen ze...!

De Kortste..

Deze vrijdag was de kortste dag van 2018... Eigenlijk een rare uitdrukking... kortste dag... want hij duurde gewoon 24 uur... net als alle andere dagen in 2018... Maar het duurde het kortst dat het licht was vandaag... Omdat er vandaag veel op ons programma stond... gingen we in het donker de deur uit... en kwamen we in het donker weer thuis... Er kon dus weer geen foto gemaakt worden vandaag... helaas.. Gelukkig heb ik een groot fotoarchief... en tijdens het zoeken daarin kwam ik deze tekst tegen... Ooit bewaard omdat de tekst me zo aansprak... en heel toepasselijk op de komende feestdagen... Want wat heb ik vandaag veel boodschapkarren gezien met een kop erop... waar we ook kwamen... alles draaide om eten... Wat is dat toch... Kerst en eten... Als je zegt dat je met Kerst erwtensoep eet... wordt je meewarig aangekeken... Gelukkig mag je in Nederland alles... maar hoeft niets...

Kudde...

Nu ik na een zeembeurt weer door mijn ramen kon kijken... zag ik ver in de polder een koppel zwanen grazen... De laatste tijd zijn er weer veel zwanen te zien in de polder... Het zijn wintergasten uit Noord Scandinavië en Siberië... ze komen naar hier om te overwinteren en het zijn Kleine Zwanen... denk ik... Ik kan namelijk vanuit ons huis niet zien of het wilde- of kleine zwanen zijn... daarvoor lopen ze te ver weg... Nu is het verschil tussen die twee soorten zo wie zo moeilijk te zien... de wilde zwaan heeft meer geel op zijn snavel dan de kleine... en de wilde zwaan loopt wat eleganter... de kleine zwaan loopt meer als een gans... Omdat ik dat dus niet kan zien... neem ik aan dat het kleine zwanen zijn... omdat die in de Alblasserwaard  in grotere getalen in de winter voorkomen dan wilde zwanen... Het is best wel een mooi gezicht... die witte kuddes in de polder... maar toch zie ik liever de zwart/witte buurmeiden... Ik mis ze...

Een ons...

Deze krans ligt buiten op een tafeltje... en waar eigenlijk een pot met een kaars hoort te staan... liggen nu vetbollen voor de vogels... Zo kan ik vanuit mijn warme luie stoel genieten van mijn vogelvriendjes... Vanmiddag kreeg poes Saar het voor elkaar om de krans wat om te schuiven... zodat zij achter de krans plaats kon nemen... Het was nu wachten op de vogeltjes die zo haar bek in zouden vliegen... tenminste... dat dacht ze... Helaas voor Saar was er geen vogel te zien... want vogels zijn namelijk niet gek... die kennen Saar... en weten dat ze levensgevaarlijk is voor vogels... Saar kon daar zitten tot ze een ons woog... de vogels lieten het afweten... Gelukkig maar...!

Mussen...

Volgens de kenners gaat het slecht met de mus... hun populatie gaat hard achteruit... De grootste boosdoener hiervan lijkt het Bouwbesluit van 2003... dat de strijd aanbond met kieren en gaten in muren en daken van woningen... En daar hebben nestelende mussen juist behoefte aan... Ook ligt er bijna geen paardepoep meer op straat... paarden lopen nu in paardebakken en laten daar hun vijgen vallen... die snel opgeruimd worden... Mussen zijn namelijk gek op voedzame paardevijgen en halen er hun broodnodige mineralen uit... Ook is er een gebrek aan bloemen- en kruidenzaadjes... in veel huis-tuin en keukentuinen ligggen tegenwoordig tegels... waar bloemen en kruiden niet in kunnen wortelen... Gelukkig zijn er in onze tuin nog wel wat mussen... ik voer ze vogelzaadjes... vetbollen... en vogelhagelslag... De voederschaal staat naast een haag... waar ze in kunnen vluchten als de sperwer door de tuin vliegt... De paardevijgen moeten ze er maar bij denken... daar begin ik niet aan... 

Vreemde vogel...?

Nee hoor... dit is geen nieuwe vogelsoort... Dit is een doodgewone zilverreiger die net gebadderd had... en zich droog stond te schudden... Ik zag hem vanmiddag... toen ik buiten een bakkie thee zat te drinken...  uit de wind... onder een halogeen kacheltje... Ik ben nu eenmaal een buitenmens... ik moet elke dag wel even naar buiten... Toen ik deze reiger zo zag moest ik gelijk denken aan een Paradijsvogel... alleen is die niet wit... maar veelkleurig...  Een Paradijsvogel in mijn paradijselijk uitzicht...

Storing...

Door internetstoring heb ik gisteren geen blog kunnen schrijven.... Dit zou de foto geworden zijn... In de nacht van zaterdag op zondag kregen we eerst een laagje ijsregen en daarna wat lichte sneeuw... Toch een klein beetje een witte Kerst... De kerstboom heeft trouwens geen grote piek hoor... dat lijkt maar zo... Het is de lantaarnpaal waar ik de boom aan vast gebonden heb... maar het staat wel leuk...!

Rudolf...

Ahhh... Rudolf is bevroren... Vooral zijn neus en voeten hebben het zwaar te verduren... Vanmiddag heb ik de laatste versierselen buiten aangebracht... gewoon gezellig gemaakt hoor... Geen overdadige dingen met knipperende gekleurde lampjes... maar serene warm-witte lichtjes en hier en daar een kerstbal... En dit tafelstuk met Rudolf... maar dat had ik gisteren al gemaakt... en vannacht is Rudolf dus bevroren... Vanaf morgen worden er weer hogere temperaturen verwacht... maar eerst krijgen we nog sneeuw...  En daar zit ik nu op te wachten... mijn fototoestel ligt al klaar...

Ijskriebels...

Het heeft de afgelopen nacht een paar graden gevroren... het eerste ijs van deze winter lag vanmorgen in de sloten... Prachtig zwart ijs... waar ik gelijk de kriebels van kreeg... Niet dat ik zelf nog schaats... maar van ijspret van anderen kan ik zo erg genieten... Zover is het natuurlijk nog niet... we gaan niet over één nacht ijs... toch...? En voor echt schaatsijs is het nog veel te vroeg in dit winterseizoen... Het moet eerst " opkouwen " in Siberië... (dat is de tegenhanger van opwarmen)... en als het daar koud genoeg is mag het door de oostenwind naar ons geblazen worden... het liefst begin februari... Als die oostelijke stroming dan net zo lang duurt als de afgelopen zomer... dan krijgen we ijs voor wel drie Elfstedentochten... en weet ik hoeveel Molentochten... Bij deze meld ik me vast aan als vrijwilliger met stempelen.... 

Kunst...

Wat ziet de natuur er toch mooi uit na een vriesnacht... Dan is Moeder Natuur de grootste kunstenaar die er bestaat... niet na te doen door de mens... Elke waterdruppel en waterspat is veranderd in een ijskristal... de natte vlonderplanken zijn gekristalliseerd... en de afgevallen bladeren lijken wel gesuikerd... kristalsuiker... Dit blad op de foto was maar een klein blaadje... maar door het uit te vergroten kan je pas goed zien dat zelfs de kleinste minidruppeltjes bevroren zijn... Dit is echt Moeder Natuur op haar grootst...

Goud...

Het was een rustige dag vandaag... na een koude nacht... Vanochtendvroeg hoorde ik buurtgenoten hun autoramen krabben... het had dus gevroren... Eer dat ik uit bed kwam was er van de nachtvorst niets meer te zien... Een voordeel van pensionada zijn... pas uit bed komen als het licht en warm is in de woonkamer... Vanmiddag... toen de zon achter de horizon ging verdwijnen... zaten de overburen in Langerak even in de zon... en kreeg de Goudriaanse molen een prachtige gouden achtergrond... Vandaar deze mooie foto...!

Zooi...

Vandaag zou een droge dag worden... perfect om buiten de kerstversiering te gaan installeren... Helaas kregen we vanmiddag toch nog wat regen... Tussen de buien door is het toch gelukt om een begin te maken... Klaar is het nog niet... want er moeten nog wat problemen opgelost worden... zoals altijd... Made in China stekkers zijn weer niet geaard... passen niet in geaarde stopkontaken... shxxxxt zooi...!  Gedeelten van ijspegelverlichting doen het niet meer... gelijk in de kliko gegooid... en ik kom stopkontakten tekort... In huis ben ik ook nog niet klaar... ik probeer elke dag maar iets te doen... Deze vogeltjes stonden er al... met wat lichtjes eromheen zijn het nu kerstvogeltjes geworden... want kerstversiering zonder vogeltjes... dat kan niet... 

Fröbelen

Vanavond had ik mjn jaarlijkse kerstfröbelavondje bij " Prins Heerlijk " hier in ons dorp... Ik heb van mijn oude vertrouwde kunstschaats een bloemenvaas gemaakt... en volgestouwd met kerstgroen en takken... Als ik hem nu bekijk zie ik mezelf weer zwieren op het ijs... en achtjes draaien... Het leukst was toch samen zwieren... en dan met iemand die goed leiden kon... dan zweefde je over het ijs...  Toen ik overstapte op de noren om molentochten te schaatsen... want dat ging niet op kunstschaatsen... gingen deze schaatsen het vet in... Maar deze feestdagen staat hij weer te pronken... als kerststuk... 

Kerstsfeer...

Het was een onstuimige zondag... met veel buien... wind... en regenbogen... Goed weer om de kerstversiering op te zoeken... en de boom op te tuigen... Nou het begon al goed... de kerstverlichting deed het niet... Elk jaar is het weer hommeles... snoeren in de war... ophanghaakjes niet te vinden... ballen kapot... stekkers zoek... enz... Tegenwoordig gaat de kerstverlichting maar een jaar mee... Geef mij maar de kaarsjesverlichting van vroeger... met van die knijpertjes... Was er een lampje kapot dan draaide je er een nieuw lampje in en hij deed het weer... Je deed een levenlang met de kerstverlichting van Philips... Dat tegenwoordige "made in China" spul kan je na de Kerst zo weggooien... Morgen dus eerst op nieuwe verlichting uit... Ik heb van arremoei maar mijn Kamer-Den  versierd... en lampjes op batterijen in de kast gelegd... Ons huis is dus in Kerstsfeer....

Lichtpunt...

Vandaag had ik al een beetje een kerstgevoel... vanmiddag en vanavond trad onze kleindochter op... met haar musicalschool... op de kerstmarkt in Gorinchem... Daar wil je toch wel even bij zijn natuurlijk... Voor het optreden dan... want de kerstmarkt was gewoon een braderie met kerstverlichting...  Tussendoor met 3 generaties meiden heerlijk gedineerd... Gezelligheid ten top...! Toen ik vanavond weer thuis kwam... werd ik begroet door de grootste kerstboom van Nederland... Hij doet het weer... na de blikseminslag van vorig jaar... en hij schittert als nooit tevoren... Vanuit mijn luie stoel kon ik hem op de foto zetten... een lichtpunt in de donkere polder... 

Hondenweer...

Wat een natte boel vanmiddag... Dan sta je dus in de stromende regen een kerstboom uit te zoeken... maar het is gelukt... Netje er omheen.... en rap naar huis in de auto... met een sparrenboomstam in je nek... Thuis wachtte een kom thee... en katten die niet naar buiten wilden... Die zaten achter de ramen naar het hondeweer te kijken... te wachten tot het droog zou worden... en ze weer naar buiten konden... Ook katten houden namelijk niet van hondenweer... 

Donkere dag...

Donkere dagen voor Kerst... een periode waar we inmiddels zijn aanbeland... donker en somber... Sinterklaas is weer naar Spanje... en vandaag zag ik al de eerste versierde kerstbomen in tuinen en huiskamers staan... In mijn tuin zag ik zowaar zomaar nog een klein bloemetje in bloei staan... een campanula of klokjesbloem... Het is een bodembedekker die eigenlijk niet uit te roeien is... niet dat ik dat zou willen... maar je moet hem wel in toom houden... Toch nog een klein lichtpuntje... dit bloemetje... op deze donkere dag voor Kerst... 

Dubbel +++ Dubbel...

Vanmorgen was het gelukkig droog weer... Wij zaten namelijk in de serre zonder glas in de kozijnen... het oude dubbelglas was niet dubbel genoeg meer... Tegenwoordig moet het +++dubbel zijn geloof ik... Het oude dunne dubbele glas werd dus vervangen door dikker dubbel glas... Ook de kozijnen zijn gelijk aangepast... de roeden die het kozijn in 6 kleine raampjes verdeelden zijn eruit gehaald... We hebben nu dus senior kozijnen... zeemde ik eerst 24 kleine raampjes... nu zijn het nog 4 grote ramen... Sterker nog... in plaats van 96 hoekjes uitsoppen zijn het er nu nog maar 16...  en... een heleboel spinnen minder... Toen vanmiddag de regen kwam... was de klus geklaard... en zaten we weer warm... En wat een uitzicht hebben we nu... ik kan nu nog gemakkelijker foto ‘s maken vanuit mijn " luie" stoel... zoals deze malusappeltjes in de regen...

Grondmist...

Vandaag kregen we zon... regen... en een hagelbui... En tegen de avond wat grondmist... en wat is de polder dan mooi...   Ik hoorde de smienten... maar zag ze niet... Ze zwommen onder een witte deken... terwijl de bomen en struiken op die witte deken stonden... De mist begon boven de sloten en greppels... en verspreidden zich daarna over het weiland... Ik heb ooit... heel lang geleden bij het vak fysica ... geleerd hoe mist en waterdamp ontstaat... Je kon het ook berekenen... Iets met dauwpunt... temperatuur... verzadiging... natteboltemperatuur... enz... Hoe dat ging weet ik niet meer... trouwens... ik wil het helemaal niet meer weten... Ik vind grondmist boven de polder gewoon ontzettend mooi... !

Dientje...

In mijn kale voortuin hebben we al één nieuwe struik gepoot... de Nandina domestica... Dat is haar Latijnse naam...  maar ik noem haar gewoon Dientje... Zij is ook bekend onder de naam Hemelse Bamboe... Het is een groenblijvende struik... die in het voorjaar trossen witte bloemetjes krijgt... die in de herfst rode besjes worden... Het is een struik die zich niet vertakt... maar nieuwe spruiten aanmaakt vanuit de grond... Heel erg winterhard is Dientje niet... ze kan tot -12 hebben... dus als het heel erg hard gaat vriezen krijgt ze een jasje aan... van noppenfolie... De besjes blijven de hele winter aan de plant staan... de vogels lusten ze niet... zegt men... Oorspronkelijk komt Dientje uit Japan... waar er wel keus is uit 65 cultivars... nichtjes zeg maar... maar in Nederland is alleen Dientje te koop... Hoewel ze dus Hemelse Bamboe wordt genoemd... heeft ze totaal niets met Bamboe te maken... gelukkig maar... want die heb ik al genoeg in de tuin staan... via de buren... Als het goed is blijft Dientje gewoon in haar hoekje op haar plaats staan... 

Arm eendje...

Durven ze wel... zes woerden die achter één vrouwtjeseend aanzitten... Ze had geen leven vanmiddag... Woerden zijn dus echt niet monogaam... ze pakken wat ze pakken kunnen... De vrouwtjeseend wilde telkens wegvliegen... maar kreeg gewoon haar kans niet... Het liefst had ik haar willen helpen... maar dan had ik de sloot in moeten gaan... Naar mijn kssstttt luisteren ze niet eens meer... Door de hoge temperatuur van vandaag dachten ze waarschijnlijk dat het Lente gaat worden... en dat ze " aan de gang "  moesten gaan... Zouden hormonen en temperatuur met elkaar in verband staan bij dieren...? Geen idee... maar de woerden hadden er vandaag wel zin in... Arm eendje...

 

 

Generaties...

Na de zonnige dag van gisteren hadden we vandaag een bewolkte dag met in de middag regen... Voor mij dus een niksdoedag en dat kwam goed uit om mijn tuinwerkspieren... die behoorlijk opspeelden na gisteren... wat rust te gunnen... Helemaal niks doen is best lastig eigenlijk... dus heb ik maar wat achterstallige dozen vol met foto’s uitgezocht... Ik heb deze middag wel 6 generaties familie voorbij zien komen... van voorouders op harde kaartjes.... verkleurde foto ‘s uit de jaren ‘70... tot foto’s van mijn kleinkinderen... Ik heb gewoon een eeuw aan foto’s vastgehouden... Ik heb er mooie stapeltjes van gemaakt... om weg te geven aan de generaties die nu nog leven... De foto’s van de generaties die ik nooit gekend heb gaan naar de Historische Vereniging...  Deze meeuw was de "verst"  gemaakte foto... van deze zaterdagmiddag...