Alweer... nog steeds...

Het vierde weekend met code geel... houdt het nu echt niet eens een keer op...?  Ik ben het toch zo spuug zat... die wind en die regen... De golfslag op de wetering was weer behoorlijk... en er dreef ook weer alles voorbij... Meestal zijn het plastic bloempotten... voetballen... of kinderspeelgoed... vanmiddag  waren het twee aan elkaar gebonden tonnen... waarschijnlijk van een vlot... of iets dergelijks... Als spullen het slootje naast ons huis indrijven... vis ik ze eruit... en leg de spullen op straat... Meestal wordt het dan wel weer opgehaald... De tonnetjes werden helaas onder de brug doorgeblazen en liggen nu waarschijnlijk ergens aan het eind van ons dorp...

Verstoppertje...

Vanmorgen even verstoppertje gespeeld met mijn grote vriend de Zilverreiger... Die kwam zo als elke dag zijn honger stillen... Vaak gaat hij dan achter mijn Narcissen in de sloot staan... zodat ik hem niet zal zien... Mis gedacht natuurlijk... hij zal mij misschien niet zien... maar ik hem... of haar... dus wel... Zijn maaltijd was weer aanzienlijk... één voor één gleden de visjes zijn nek door... zijn maag werd gewoon een soort vissenkom... vol zwemmende vis... denk ik... Ik moet altijd aan het liedje van Toon Hermans denken als hij zich zo verschuilt achter de Narcissen... “wat ruist er door... mijn narcissen...

Ziek...

Al een paar dagen was onze kater Jansen niet in goede doen... Nu heeft hij dat wel eens meer... vooral als hij gevochten heeft met andere katten... Dan heeft hij wondjes... vooral op zijn kop en soms wordt zo’n wondje een abces... en dan krijgt Jansen koorts... Vorige week was dat ook het geval... maar zodra ik het abces uitgeknepen had ging het beter met hem... Toch werd hij niet helemaal de oude... hij lag veel op de bank... en schudde vaak met zijn kop... Vanmiddag stelde de dierenarts een oorontsteking vast... en heeft hij oordruppels gekregen die hem weer beter moeten maken... We gaan het zien... voorlopig wordt hij vertroeteld... wat hij helemaal niet erg vindt...

Koning Winter...

Koning Winter deelde vannacht een plaagstootje uit... nou ja... plagen... ik vond het meer pesten... wat de tijd betrof... Rond middernacht ging het namelijk sneeuwen... en dan loop je dus ‘s nachts... op je sloffen...om 02.00 buiten om foto’s te nemen... Nou ben ik gelukkig een avondmens... dus was het geen straf voor mij om nog wakker te zijn... maar om daarna met natte haren en koude voeten naar bed te gaan was niet zo leuk... Het duurde behoorlijk lang voordat ik het warm had... en in slaap viel... Vanmorgen was alle sneeuw al weer verdwenen... maar gelukkig had ik de foto’s nog... voor diegenen die dit plaagstootje van Koning Winter gemist hebben...

Rondje tuin...

Vanmorgen scheen de zon... en kon ik even een rondje tuin lopen... ik moest wel in de zon blijven... want uit de zon en op de wind vond ik het nog smerig koud... Wat een werk ligt er toch te wachten rondom ons huis... als het weer straks omdraait hoef ik me niet te vervelen... Tijdens mijn tuinrondje zag ik opeens deze Bosanemoontjes... die onder de vlonder uitpiepten... hun koppies gericht naar de zon... Wat een vrolijkheid ineens... die kleur...daar word je toch blij van... Ze groeien gewoon in het grind... Het is wel een teken dat ik mieren in de tuin heb... want die zorgen er voor dat de zaadjes van Bosanemonen verspreid worden... Die zaadjes worden dan ook mierenbroodjes genoemd... Mieren nemen het zaadje mee naar hun nest... eten het voedzame gedeelte ervan af... en brengen daarna het zaadje weer naar buiten... waar het later dus ontkiemt... Wat zit de Natuur toch mooi in elkaar...

Opvrolijken...

Het houdt maar niet op... die wind en die regen... Mijn handen jeuken om de tuin voorjaarsklaar te gaan maken... om mijn vlonders te gaan schrobben... en de tuinkussens weer voor de dag te gaan halen... Vorig jaar was ik op 24 februari al klaar met de tuin... had ik al viooltjes en primula’s in de bakken gepoot... Wat een ellende toch... dit natte weer... Vandaag kreeg ik het verzoek om wat Italiaanse vrolijkheid op een Italiaanse site te zetten... om de boel wat op te vrolijken... Daar heb ik deze onderstaande foto op gezet... Om de boel hier ook wat gezelliger te maken... doe ik het dus nog een keer... zomerbloemen uit Calabrië... gemaakt tijdens één van onze vakanties... Wat een kleurenpracht...!

Drama-weer...

Wat een drama-weer vandaag... regen... en alweer een storm... Al drie weekenden achter elkaar een weekend gehad met code geel... binnen-blijf weekenden... Ik ben het spuugzat ... Men zegt dat door het veranderde klimaat wij Mediterrane temperaturen krijgen... nou laat maar komen die 20 graden in de winter... en in de zomer ga ik wel onder een boom zitten... Alles beter dan elk weekend storm en verplicht binnenblijven... De foto van vandaag heb ik door het raam heen genomen... en zegt alles over deze dag : Kapot gewaaide krokussen... plat gewaaide narcissen... nattigheid... en hoge golven op de wetering...

Wormen spitten...

Hadden we al zwermen spreeuwen... kauwen... ganzen... en smienten in de polder gezien... vanmiddag was het de beurt aan de meeuwen om in de polder te zwermen... Ze zwermden met honderden tegelijk van weiland naar weiland... van kamp land naar kamp land... op zoek naar eten... Één van de opvallendste technieken die meeuwen gebruiken om aan eten te komen is “ wormen spitten “... Wormen en insecten komen namelijk boven de grond als de grond in trilling wordt gebracht... en dat doen meeuwen dus door met hun zwemvliespoten op de grond te stampen... Soms zie je één meeuw die in het weiland staat te stampen... maar het is natuurlijk veel handiger om dit met honderden te gelijk te doen...  En dat deden ze dus vanmiddag... stampen... eten... en zwermen... honderden meeuwen en wat slimme spreeuwen... die meeliftten met de meeuwen... en mee aten....

Nachtwacht...

Vandaag hadden we onze maandelijkse cultuurdag... de bus en de trein bracht ons naar Zwolle... In de IJsselhallen was er het IJsbeelden festival... Nu hebben blokken ijs natuurlijk weinig met cultuur te maken...behalve schaatsijs dan... dat is op en top Hollandse cultuur... Maar van die Zwolse blokken ijs zijn prachtige beelden gemaakt... we zagen een reis door de tijd uitgebeeld en uitgehakt in ijs... Zet daar allerlei gekleurde spots op en je ziet de mooiste ijssculpturen in de prachtigste kleuren... En om het cultuurgehalte naar een hoger niveau te brengen hebben we extra genoten van De Nachtwacht... levensgroot uitgebeeld en uitgehakt uit blokken ijs...

Vogelvoer...

Hoewel het totaal geen winter is geweest... en de lente in aantocht is... voer ik nog steeds “mijn” vogels... Ze genieten er nog volop van... en zo kom ik ook mooi van mijn voorraad vogelvoer af... die ik voor de winter ingeslagen had... Als dat voer een jaar blijft liggen is het verschimmeld en toch niet meer te gebruiken... Als straks...  na de broedperiode... de jongen uit het ei kruipen... stop ik wel met voeren... Als moedervogel pinda’s of zaadjes aan hun jong gaan voeren kunnen die jongen stikken... Jonge vogels hebben eiwitten nodig en die zitten vooral in insecten en rupsen... en niet in kunstmatig gemaakt vogelvoer...

Meest sociale zangvogel...

Vanmiddag zag ik een grote groep Kauwen in het weiland... met zijn allen waren ze op zoek naar voedsel... Kauwen zijn kraaiachtigen... wel een stuk kleiner dan hun neefs de ekster... de roek en de zwarte kraai... Het zijn intelligente zangvogels... en heel sociaal... Ze leven in groepen en doen alles met elkaar... eten... er wordt zelfs eten met elkaar gedeeld... broeden... wassen enz.  Er heerst wel een bepaalde rangorde in de groep... de jonge Kauwtjes worden opgevoed door de ouderen Kauwen die ook de orde handhaven in de groep... Als er ruzie is... wat bijna nooit voorkomt... wordt er door de ouderen ingegrepen en kiest men daarbij altijd voor de zwaksten...  Onderling hebben ze ook een bepaalde taal waarmee ze met elkaar communiceren...  Kauwen zoeken in hun puberteit al een partner uit en blijven daarna hun hele leven bij elkaar... Soms worden kauwen wel eens als huisdier gebruikt... je kan ze ook praten leren... Het enige nadeel van de Kauw is dat hij nestelt in holen...en dat kan ook een schoorsteenpijp zijn... Eigenaars van huizen vinden dat niet leuk.... brandweerlieden te zijner tijd wel....

Lente-kusjes...

Gelukkig was de zon vandaag meer te zien dan gisteren... Er waren voor vandaag wat buien voorspeld... hier en daar... en aan de wolkenluchten te zien vielen ze gelukkig ook “daar”... Al met al was het een redelijke dag met nog wel een stevig briesje... En als de zon even scheen zag het er echt lenteachtig uit... met bloeiende sneeuwklokjes en krokusjes... Ik noem ze lente-kusjes... want als de krokussen bloeien... is de lente niet ver weg meer... Krokussen zijn voor mij bloemen van HOOP...  Hoop op een fijn voorjaar... weer lekker buiten zitten... buiten eten... en caravannen...

Maartse buien...

Wat is er toch een water gevallen de afgelopen dagen en nachten... de regenmeters lopen gewoon over... Ook vandaag was het weer prijs... buien met slagregens... hagel... en onweer...  Het lijken wel maarts buien... Tussendoor scheen ook de zon....  Ik was blij dat ik niet naar buiten hoefde... ik mocht wel naar buiten kijken... Het enigste dat ik zag was mijn vriendje zilverreiger... die heeft bijna de hele dag naast ons huis gebivakkeerd... hetzij in de sloot of op het weiland.... Om foto’s te maken kon ik vandaag echt niet om hem heen... Hij wordt ook steeds makker... komt steeds dichterbij... en vliegt niet meer weg als ik opsta of wegloop... Nog even en ik kan hem aaien...

Natuurfilm...

Je bent een zilverreiger en staat elke dag wel een paar keer vissen te vangen in de sloot vlak naast een huis met een groot raam... met daarachter een vrouw die je in de gaten houdt... Je staat daar graag... door het huis sta je namelijk uit de wind en zijn er ook geen golven op het water.. Zonder golfjes kan je beter de vissen zien die je wilt vangen... Meestal als je een vis vangt terwijl je in de sloot staat... laat je die gelijk door je keel naar je maag glijden... Vanmiddag ving je een vis met allemaal stekels...en dat was andere koek... Die kon je niet zomaar je keel in laten glijden... eerst moest de vis omgedraaid worden zodat zijn stekels plat zouden liggen en zonder geprik door jouw lange nek kon glijden... Je moest er niet aan denken dat de vis halverwege zou blijven steken... Om te zorgen dat de vis niet terug in het water zou vallen ben je op het weiland gaan staan... liet je het baarsje in het weiland vallen... om hem daarna op de juiste manier... met de stekels mee... op te eten.. De vrouw achter het raam keek vanmiddag live naar een prachtige natuurfilm... je zag dat ze zat te genieten...

Laag water...

Zo te zien verwacht het Waterschap veel regen...Het polderpeil is behoorlijk laag... Er is veel water uit de polder de boezem in gemalen... zodat er weer veel water dat tijdens storm “Dennis” kan vallen...in de polder opgeslagen kan worden... Het water staat zo laag dat ik nu een heleboel openingen in de wal zie die anders onder water zitten...Ik heb vanmiddag een poosje zitten kijken of iets of iemand dit gat in zou gaan of uit zou komen...  Helaas heb ik niemand gezien... dan alleen een Waterhoentje die ook even kwam kijken... Waarschijnlijk is het een onbewoonbaar verklaarde woning van een waterrat... want de onderwal is zo erg uitgehold dat de bovenwal bijna op instorten staat... Buurman boer moet dus echt niet op de kant gaan staan want dan ligt hij in de sloot... Het Waterhoentje is trouwens een schatje... en het is een klein wondertje... hij kan namelijk op het water lopen... Of zou het door het lage polderpeil komen...

Valentijn...

Valentijnsdag werd dit jaar een verdrietige dag... dat heb je als je op een klein dorp woont en je bijna iedereen kent... We leven met elkaar mee bij geboortes... huwelijken... jubilea... en zeker bij een overlijden... Deze week overleden twee veel te jonge dorpsbewoners... en dan staat het leven van velen van ons even stil... Dan staan ook je gedachten niet stil... je gedachten gaan steeds weer naar de familie en vrienden van deze twee dorpsbewoners... die je heel goed kende... Bij de één heb je er vrede mee... bij de ander denk je... waarom... zo jong nog...
Vanmiddag voelde ik me wat minder somber... doordat de zon scheen voelde het wat lenteachtig aan... De Sneeuwklokjes openden hun blaadjes om insecten de kans te geven voor hun bestuiving... en ook de krokussen staan bijna in bloei... De Lente komt er nu echt aan...

Grootheidswaanzin...

Toen het vandaag rond de middag even droog was... was het voor Jansen weer tijd om op jacht te gaan... Na de muizen... mollen... vogels... waterhoen... buizerden... en meerkoeten... was het vandaag de beurt om de jacht te openen op een reiger... Op zijn buik kruipend door de wal benaderde hij de reiger tot op een meter... Gelukkig heeft de reiger een lange nek en zag hij net op tijd Jansen aan komen sluipen... Hij vloog geschrokken snel weg... Ik vraag me echt af wat de bedoeling was van Jansen... zou hij echt een reiger dood kunnen bijten...? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen... en het is ook niet te hopen... Dat zou betekenen dat deze kat met grootheidswaanzin straks met een buurmeid-koe thuis komt... want zijn prooien worden steeds groter...

Terug...

Hé hé... eindelijk... aan het einde van de middag ging de wind liggen...  Een rare uitdrukking... maar het betekent dat er veel minder wind was dan de afgelopen vier dagen... Eindelijk rust...!  Dat dachten de vogels ook... na dagen van afwezigheid waren ze eindelijk weer terug in mijn tuin... en zo te zien hadden ze honger...  Gelukkig had ik net nog een vondst gedaan in mijn kelderkast... (die dus blijkt...nodig opgeruimd moet worden)... Ik vond nog een kerstbrood... uit één of ander kerstpakket... waar ik inmiddels iemand mee dood kon slaan... Zodra hij op de voederplank lag werd er al van gegeten... de mezen haalden de nootjes eraf... een roodborstje begon aan het brood... en de vinken aten op de grond de gemorste kruimels op... Wat heerlijk.. er is weer leven rondom ons huis... Aan de foto’s te zien moet ik hoognodig mijn ramen lappen... viel me op... gelukkig kan ik Ciara de schuld geven... en hoef ik niet te zeggen dat ramen lappen niet mijn favoriete bezigheid is...

Buienmiddag...

Vanmorgen scheen de zon nog zo nu en dan... maar vanmiddag was het flut met het weer... We kregen diverse buien om onze oren... en we hebben nog steeds de naweeën van Ciara... Ik word toch zo moe in mijn hoofd van de wind... het nadeel denk ik dat we in een hoekhuis wonen... De wind giert echt om het huis heen... Vanmiddag dus een buienmiddag... met hagel... windstoten... en soms in de verte wat onweergerommel... Niet fijn als je buiten moest zijn... ik ben dus diverse keren nat geregend... Vanavond dus lekker binnenblijven... onder een dekentje... bakkie thee erbij... en proberen om telefonisch even bij te praten met een lieve vriendin...

Egoïst

Het heeft de hele dag nog stevig gewaaid... van mij mag storm Ciara nu wel wat gaan afnemen... Of Ciara daar ook zo overdenkt weet ik niet... Er zijn op de hoge weteringgolven nog steeds weinig drijfsijssies te spotten... Ik zag vanmiddag wel een stel Krakeenden tussen de pollen gras in het weiland liggen... Zelfs een pol gras zorgt voor luwte... en ze vallen niet op tussen de dorre graspollen... Ze hebben de zelfde kleur... Alleen een Meerkoet was het er niet mee eens... die liep me toch te roeptoeteren tegen de Krakeenden. Het is namelijk zijn territorium... zijn gras... en zijn sloot... Wat een egoïst...!

Geraas...

Het was een vermoeiende zondag... niet omdat ik hard gewerkt heb... het is tenslotte rustdag vandaag... maar het was vermoeiend in mijn hoofd.. Het was de schuld van Ciara... een winterstorm die over ons land raasde... De harde wind... en vooral de windvlagen... zorgden ervoor dat ik gepiep... gefluit... gerammel... gekraak... glasgerinkel... enzovoort hoorde... Vooral het geraas van de wind in de schoorsteen zorgde voor moeheid in mijn hoofd... Er was echt niets te beleven buiten vandaag... op straat was het stil... en ook de vogels bleven binnen... Dit eendenpaar op de foto zat lekker uit de wind... onder in de wal... te dutteren... Ook zij waagden zich niet in het geraas van Ciara...

Exoten...

De zonnige dagen zijn weer voorbij... we hadden vandaag weer mistroostig winterweer...  Maar we moeten het er toch mee doen... Vanmiddag eerst dus maar eens een fleurige bos tulpen gekocht om onze kamer wat kleur te geven...  Het valt me op dat de populatie nijlganzen groter wordt in de polder... Ik zie er steeds meer in het weiland rond scharrelen... Wel begrijpelijk... omdat nijlganzen soms wel drie broedsels per seizoen hebben... Ze heten nijlganzen maar ze zijn geen ganzen... ze zijn geen familie van elkaar... Ze zijn wel verre familie van eenden... en afkomstig uit Egypte... Ze zijn allemaal afstammelingen van in 1960 ontsnapte siervogels in Oostenrijk... In 1967 kwamen ze voor het eerst in Nederland voor... Het zijn dus exoten en daarom ook niet beschermd... Het stel op de foto maakte duidelijk een afspraakje... of misschien werd ze zelfs al ten huwelijk gevraagd... wie zal het zeggen... Wat je ook ziet op de foto is dat mannetje en vrouwtje nijlgans het zelfde verenkleed hebben... er is geen verschil te zien... en dat zie je niet vaak in de vogelwereld...

Fleurig...

Vandaag was net als gisteren een vitamine D dag... Alleen was het jammer dat de wind uit het zuiden waaide en ik rondom ons huis geen plekje kon vinden waar ik in de zon en uit de wind kon zitten... Helaas... De zon zorgde er wel voor dat alles er kleuriger en fleuriger uitzag... zoals deze woerd... Toen de zon op zijn koppie scheen kleurden zijn veren smaragdgroen... zo mooi... Dan wordt zo’n simpele eend een veel mooier exemplaar  dan als de zon niet schijnt...

Zonnestralen...

De eerste echte lentedag...!   We kregen die vandaag als kadootje... en wat was ik er blij mee... Ik heb rond de middag voor het eerst weer buiten mijn boterham op kunnen eten... Mijn fontijn in de voortuin ging ook weer werken... die net is als ik... we worden pas actief als de zon gaat schijnen... We lopen namelijk allebei op zonne-energie... om onze batterij op te laden... de fontijn letterlijk... en ik figuurlijk... Ook de krokussen openden voor het eerst hun blaadjes om insecten de kans te geven om van hun nectar te snoepen... Prachtig... dat alles wat leeft...planten, dieren en mensen zo reageren op zonnestralen...

Kusje...

Vanmorgen werd ik wakker doordat de omliggende bewoners hun autoruiten aan het krabben waren...  De winter had een klein ienimini kusje uitgedeeld vannacht... Het betekende wel dat de zon misschien te zien zou zijn vandaag... en inderdaad zo nu en dan is hij vandaag even achter de wolken vandaan gekomen... Daar werd ik best een beetje vrolijk van... en ook van de wind die er vandaag niet was... Raar... dat je blij wordt van iets... dat er niet was... Vanavond trok de lucht jammergenoeg weer  helemaal dicht... maar dit hebben we toch maar weer gehad... Op het ogenblik moet je ieder zonnestraaltje pakken wat je pakken kan... Op de foto de zonsopkomst vanmorgen...

Zwaan...?

Het was koud vandaag... en nat... dat kwam door de noordenwind... Een hééél klein beetje winter vond ik... Ook de vogeltjes hielden niet van dit weer... het was behoorlijk stil in de tuin... In de sloot naast ons huis dobberde deze reiger... wat een vreemd gezicht... een soort zwaan met een reigerkop... Tijdens een bui met windstoten kon hij zich niet meer goed staande houden en werd de sloot te diep voor hem...  Maar wat bleek... reigers kunnen drijven... Zwemmen niet want zijn poten zijn niet geschikt om te peddelen...  Hij dreef richting de walkant en zodra hij modder onder zijn poten voelde ging hij weer staan... alsof er niets gebeurd was... Hij zal er wel bekend mee zijn... drijven... maar voor mij was het de eerste keer dat ik dit zag...

Somber...

Het sombert nog steeds... ook in mijn hoofd... Ik had vandaag echt nergens zin in... ik hoorde de was roepen... de stofdoek lag te gillen... en de stofzuiger baalde... Ik heb net gedaan of ik ze niet hoorde... Een lieve vriendin bracht een reisboekje over een warm eiland... dat heb ik eerst eens zitten lezen... en terwijl ik het las kwam de zon even te voorschijn... Dat was voor mij HET teken...! Ik heb direct een hotel geboekt op dat mooie eiland... over 29 dagen vertrekken we... Vandaag een wat wazige foto van de Smienten in de wetering... helaas... maar ik had vandaag geen betere foto... Toch is nog goed te zien wat een mooie vogels die Smienten zijn... vooral de mannetjes  met die  mooie bruine... witte en zwarte veren...

Modder...

Mijn gazon is deze winter één grote modderpoel geworden... en dat miezerige weer van vanmorgen deed er ook geen goed aan... De enigste die er blij mee is om in mijn moddergazon te lopen is deze merel... Hij peurt naar wormen... zijn snavel verdwijnt nu heel gemakkelijk helemaal in de zachte modder... en trekt één voor één de wormen uit de grond... Veel kracht kost het hem niet... ze glijden heel gemakkelijk uit de blubber... Het wordt tijd dat de zon gaat schijnen zodat alles eens goed op kan drogen...

Valse hoop...

Vanmiddag is de hoop die ik had op nog wat vorst deze winter een klein beetje de grond in geboord... Toen de zon ging schijnen vanmiddag en ik even de tuin inliep zag ik deze hommel... een knoepert van een hommel... dus waarschijnlijk de koningin... Ze was wakker geworden uit haar winterslaap door de warme temperaturen van de laatste dagen... Veel te vroeg natuurlijk... want deze majesteit moet wel eten en zoveel bloeiende bloemen zijn er nog niet... Ze was nog wat dizzy... en klauterde met veel moeite op één van mijn violen... om stuifmeel te zoeken... Het zag er wat zielig uit... deze slaapdronken majesteit... Ik heb om haar te helpen een schoteltje met suikerwater neergezet... naast de bak met violen... Zo kan ze wat bijkomen en op krachten komen voor het voor haar volgende broedseizoen... Dat deze hommel-koningin wakker geworden is betekent ook dat de lente in aantocht is... en kans op schaatsijs met de dag minder wordt...