Winter...

Vandaag... de laatste dag van januari... is het echt winter... het heeft vannacht zo’n 5 graden gevroren... Het was dus de koudste nacht sinds màànden... Wel fijn dat als het ‘s nachts vriest het overdag meestal mooi zonnig weer is... Wel jammer van de straffe oostenwind... die maakte het wat koud... Ook jammer dat er vanmiddag wat sluierbewolking kwam... Maar we mogen absoluut niet klagen met deze mooie winterse zondag... Vanmorgen liep er in het bevroren weiland een haas die gelukkig de Kerst overleefd heeft... Vanmiddag had hij of zij zelfs gezelschap... want voor hazen is het bijna rammeltijd... gaan ze op vrijersvoeten... Ik hoop dat ik dit stel nog veel mag zien... en straks wellicht met babyhaasjes...

Hobbyen...

Als je toch niet kan winkelen... uit eten... enz.... en thuis moet blijven... ga ik de gang maar opknappen... dacht ik... Zo gezegd... zo gedaan... Vandaag vast een begin gemaakt met het oversausen van de taupe-kleurige lambrisering... Die was ik inmiddels zat... en maakte de gang te donker... Om er een nieuwe kleur op te zetten moet alles eerst dezelfde kleur ondergrond krijgen... Het nadeel van de gang is dat hij ook doorloopt naast de trap naar de overloop... Je begint ergens aan... maar het is dus veel meer dan ik gedacht had... pffff... Maar we hebben de tijd... tot de corona-prik... De nieuwe kleur die op de muren komt is inmiddels ook uitgekozen... een best lastig moment... maar het is gelukkig hartstikke goed gekomen met hulp van Louwrina kleur & interieuradvies 

Maagdelijk wit...

Één van de vroegst bloeiende planten is de Vinca of Maagdenpalm... Ik heb hem in een kaasvat gepoot zodat hij niet gaat woekeren... en heeft nu dus twee maagdelijk witte bloemetjes.... De Latijnse naam Vinca betekent omwinden of binden... Vroeger maakte men kransen van de lange uitlopers voor bruiden om op het hoofd te dragen... als zinnebeeld van trouw... Maar ook bij gestorven maagdelijke jongvolwassenen lag een Vinca krans om het hoofd... dit om de duivel en boze geesten te weren... Als geneeskrachtig kruid wordt hij gebruikt tegen diarree... en maakt men van de blaadjes gorgeldrankjes tegen keelklachten... Vinca vermeerdert zich door zijn lange ranken... ze wortelen zodra ze de grond raken... Het is dus een goeie bodembedekker... maar kijk uit... je raakt ze heel moeilijk kwijt...

Genen...

De Vlinderstruik heeft zich uitgezaaid... Ik wist niet dat dat kon... maar het is toch gebeurd... De moederstruik staat al een jaar niet meer in onze tuin... die heb ik in de walkant van de gemeente gezet... Maar nu staat er dus ineens een kind-struik... wel op een onmogelijke plaats... in het tuinpad tegen de muur van ons huis... Ik ben zeer benieuwd welke kleur bloemen dat dit kind krijgt... want de moederstruik heeft donkerpaarse bloemen... door wijze mannen gekweekt... De originele kleur van de vlinderstruik is lichtpaars... Dus...zou dit kind de kleur van moeder aannemen... of terug gaan naar zijn originele genen... Afwachten maar... want ik laat dit kind lekker staan...

Stapje terug...

Als je niets kan doen dan alleen maar zitten... gaan je gedachten alle kanten op... Dat het gelukkig nu winter is en geen tuintijd... En stel dat je helemaal geen tuin meer kan bijhouden... wat dan... Op het ogenblik jeuken mijn handen om weer te gaan tuinen... zeker als ik naar buiten kijk... Hier en daar is het echt een bende in de tuin... Ik heb dus besloten om de tuin nog meer 65 plus-vriendelijker te maken... Mijn wilde bloemen-strook en Hortensia Annabelle perk...nu helemaal overwoekerd door buren-bamboe... gaan op de schop... Ik ga er bijen-en vlinderlokkende struikjes neerzetten met daartussen een dikke laag houtsnippers of boomschors om het onkruid tegen te gaan... Het watergeven in de zomer wordt dan voor mij ook minder... struikjes hebben minder water nodig dan éénjarigen... Voor mij is het wel weer een stapje terug... maar soms moet dat... Ik heb bedacht dat ik de aankomende zomer maar veel open-tuinen ga bezoeken... of gewoon hier en daar een mooie tuin inloop... 

Brunch...

Omdat ik vanwege spierpijn slecht uit de weg kan... plaats ik vandaag een foto van gistermorgen voordat ik plat ging... Op de catwalk stond deze reiger naar zijn ontbijt te staren...wat onder het ijs zwom en waar hij niet bij kon komen... Ik had echt medelijden met dit dier... ik weet hoe het voelt... iets lekkers zien en het niet kunnen of mogen opeten... Gelukkig voor hem heeft de zon al best veel kracht... het ijs begon al nat te worden... en na een uur was de sloot al ijsvrij... Voor deze reiger werd het dus geen ontbijt maar werd het een brunch...

Plaagstoot...

Koning Winter deelde vannacht weer een plaagstootje uit... er viel wat sneeuw gevallen en er lag ijs in de sloot vanmorgen... Aan mij deelde Koning Winter een flinke plaagstoot uit... hij bevroor mijn matje voor de deur... Dat zorgde ervoor dat ik nu met een dikke enkel zit en spierpijn in armen en benen... Gelukkig heeft niemand mijn val gezien... denk dat het geen gezicht was... ik languit in de tuin met mijn hoofd tegen de deur... Maar gelukkig niets gebroken... alles doet het nog... zei het wat moeizaam... Vanmiddag om kwart over vijf werd de lucht prachtig roze gekleurd door de ondergaande zon... Zelfs in het oosten... alsof de zon opkwam in plaats van onderging... Ik ben toch maar naar buiten gehinkt om deze foto’s te maken... ik kon het niet laten...

Verwondering...

Maar goed dat het dit weekend nog geen nationale tuinvogeltelling was... dat is het volgende weekend pas... Ik had het namelijk niet bij kunnen houden.... met al die spreeuwen in het weiland... Wist u dat er in de herfst en winter net zoveel spreeuwen als inwoners in ons land bivakkeren...? Het zijn overwinteraars uit Rusland en Scandinavië... Ze zoeken overdag in grote groepen eten in de weilanden... om tegen de avond andere groepen op te zoeken om gezamenlijk te overnachten... Dat is het bekende zwermen...  Die grote wolk spreeuwen valt op en wijst soortgenoten de weg naar de slaapplaats... Het slapen is voor hun veiliger in grote groepen dan alleen... er is er altijd wel één die moeite heeft met slapen en de boel in de gaten houdt... En weet u waarom ze in die zwermen niet met elkaar botsen....? Omdat ze allemaal even hard vliegen... 36 km per uur... afremmen of versnellen kost teveel energie... En elke spreeuw in de zwerm houdt 7 buurvogels in de gaten... maakt de voorste een bocht dan vliegt de achterste nog door... maar langzaam sijpelt die verandering door via het zeven-buren principe... Dan verspreidt die beweging zich door de hele wolk en maakt de achterste uiteindelijk ook een bocht... Wat zit de Natuur toch mooi in elkaar... het verwondert me elke dag weer... Tip... bij Kinderdijk en Lekkerkerk is het zwermen elke namiddag te zien... heb ik gehoord... 

Werkende Natuur...

Er kon vandaag weer wat sneeuw vallen volgens de weerman... hier en daar... Vandaag was het dus “daar”... want hier heb ik geen vlok gezien... Hoewel het nog volop winter is werkt de natuur volop... de eerste papavers komen al op... vorig jaar uitgezaaid door de toen uitgebloeide papavers of klaprozen... Bomen en struiken hebben al dikke knoppen... en zelfs mijn kort gesnoeide klimroos loopt nu al uit... Ook de Gaultheria of bergthee heeft al nieuwe blaadjes gekregen en nieuwe knoppen gemaakt... En het is nog maar eind januari... en kan het best nog wel winteren in februari... en dat overleven de nieuwe blaadjes en knoppen dus niet...  Gelukkig zijn planten best taai... en beginnen ze dan gewoon op nieuw.... hoop ik... 

Gezellig hoekje...

Groot en klein... alle vogels genieten van het voer op mijn voederplank... Elke dag verzamelen de mussen zich in de haag die naast de voederplaats staat...  Als ik met het voer aan kom lopen vliegen ze al niet meer weg... ze kennen me inmiddels... Ze zijn wel op hun hoede... er zijn er altijd een paar die de omgeving in de gaten houden... of er geen katten en roofvogels in de buurt zijn... Ook de familie ekster weet de voederplaats te vinden... ze zijn met zijn vijven en wonen in een knotwilg... wat inmiddels een schietwilg is geworden... die langs de wetering staat bij de brug... Om de beurt komen ze eten... alleen vertrouwen ze nog steeds de stenen kip naast de voederplank niet helemaal... Onder de voederplaats eten de vinken de gevallen zaadjes op en ook het eendenkoppel dat altijd in mijn tuin rondscharrelt zit regelmatig tussen de vinken naar zaadjes te zoeken... Vanuit mijn luie stoel heb ik goed zicht op dit hoekje in de tuin... een heel druk gezellig hoekje... Ik geniet er elke dag van...!

Liefde in de polder...

Vanmiddag zag ik dit bijzondere tafereel... baltsende zilverreigers... Helaas zijn de foto’s niet al te scherp... het blijft lastig... foto’s maken vanachter het glas... Ik had dit nog nooit eerder gezien... hoe de reigerman wat stoer en patserig... met zijn vleugels wijd en nek gestrekt... op het reigervrouwtje afliep... Althans dat neem ik aan... dat het man en vrouw waren... Ze draaiden wat om elkaar heen... allebei met gestrekte nekken... om daarna een soort ballet-uitvoering te doen... Een pas-de-deux zeg maar... een paringsdans... met op de achtergrond de wind als muziek... Het was zo mooi om te zien... echt... Tot de werkelijke daad kwam het niet... nog niet... maar dat ze verliefd zijn is wel zeker... 

Spannend...

Het was een spannende dag voor ons... zou het wel... of zou het niet... (Schoon) moeder is gisteren getest op corona... en vandaag zou de uitslag bekend worden... We zijn nog nooit zo positief geweest over een negatieve uitslag... Wel heeft ze een longontsteking te pakken... en voor haar leeftijd... zaterdag hoopt ze 97 te worden... is dat ook best wel gevaarlijk... maar corona had ze nooit overleefd... We zijn dus best opgelucht... ook voor ons zelf en onze omgeving... Ik kreeg van een heel lief meelevend medemens de bos tulpen die op de foto staat... Dit keer echte tulpen... voor een bewezen dienstje... Dat maakte deze spannende dag helemaal goed... de kers op de taart zeg maar... Lief medemens... bedankt voor deze lentebode...

Onstuimig...

Het was onstuimig buiten... regen... wind... en hoge golven in de wetering... Vanmiddag hebben we eerst maar eens wat kerstversieringen buiten opgeruimd... De kerstboom en de verlichting aan de Theewagen mogen nog even... die kunnen wel tegen dit onstuimige weer... Verder was het vandaag voor ons gewoon een tutteldag... niks hoefde en alles mocht... Zelfs lunchen met je bord op je schoot... alleen wilde poes Fien mee eten... dacht ze... Niet dus... deze boterham was voor mij alleen bestemd....ik kom ook niet aan haar brokjes... 

Blue Monday...

Vandaag was het Blue Monday... de meest deprimerende dag van het jaar... verzonnen door een Britse psycholoog die dat met formules en rekenmethodes wetenschappelijk bewezen heeft... Depri-maandag is de laatste maandag van januari in een volle week waarin de mensen zich treurig... neerslachtig en weemoedig voelen... Dit zou te maken hebben met het idee dat de goede voornemens mislukt zijn en de vakantie nog heel ver weg is... Nu is de kleur blauw wel mijn lievelingskleur... maar aan Blue Monday doe ik niet mee... Een wonder dat de commercie er nog niet aan mee doet... dat we allemaal op deze dag blauwe dingen moeten kopen... of zoiets... Erg geleerde mensen draaien soms wat door... zoals deze psycholoog of misschien is hij wel familie van Harry Potter... Ik vind hem zo wie zo een vreemde snuiter... Op mijn foto Hyacinten die ik vorige week... voor de vorst... binnengehaald heb... om het voorjaar in huis te halen... Ze beginnen nu wat te kleuren... en worden dus blauw... Heel toepasselijk voor deze maandag...

Erg kort...

Al gauw waren vanmorgen de resten van de gisteren gevallen sneeuw weggedooid... Het was een erg korte winterperiode... maar wanhopen doen we nog niet... Het is nog geen maart... Verder was er weinig te beleven in de polder... althans niks spectaculairs... Alle vogels en dieren deden hun eigen ding... eten dus... Het is vandaag dus een heel kort blogje geworden... iedereen een fijne werkweek...!

Sneeuw...

Nou... de sneeuw die voor vandaag was aangekondigd viel erg tegen... Voor mij dan hé... ik had een pak sneeuw verwacht... van grote vlokken waarin je de ijskristallen kan zien... Ik vond het nu maar zielige... motterige sneeuw... en zeker geen 2 á 3 centimeter dik... Misschien is er op andere plaatsen wel een behoorlijke laag gevallen... maar hier in mijn tuin was het maar een dun laagje suikersneeuw... Maar alles beter dan niets... ik kon toch nog wat sfeerplaatjes schieten rondom ons huis... en kinderen genoten zeker van het dunne laagje... Voor de mensen die toch naar buiten moesten was dit dunne laagje sneeuw  natuurlijk geen pretje... maar voor mij was het veel te weinig...

Buikschuiver...

Vanmorgen lag er een dun laagje ijs in de sloot... het wintert dus een ienimini beetje... Wel ijs dus... maar nog geen pret... Vannacht gaat het sneeuwen zegt men... ik ben benieuwd... Zou leuk zijn voor de jeugd morgen... wel sneeuw... en ook pret.... Poes Saar dacht vandaag al veel pret te hebben... Er liepen twee hoentjes in het weiland te foerageren... een ouder met kind... Saar zag dus biefstukjes op poten... en schoof met haar buik over de catwalk richting weiland... Gelukkig zijn hoentjes niet gek en hadden die buikschuiver al snel in de gaten... en vluchtten richting de wetering... Nou had Saar ze zo wie zo nooit te pakken gekregen want ik hield alles goed in de gaten... klaar om naar buiten te hollen om in te grijpen...

Tulpen...

We hadden vandaag best een redelijke winterdag... het bleef de hele dag droog... bij ons tenminste... Vanmorgen was ik even in Museum Het Voorhuis... een leeg Voorhuis... met nog steeds de prachtige tentoonstelling “Oranje zal overwinnen”... die bijna nog door niemand bezocht kon worden... Zo Jammer...! Veel hoop dat Het Voorhuis binnenkort weer open gaat is er ook nog niet... Vanmiddag ging manlief wat boodschappen doen voor zijn moeder en zou voor mij gelijk een bos tulpen meebrengen... Ik wil onderhand wel wat lente in mijn huis... Zo gezegd... zo gedaan... de “tulpen” staan inmiddels in een vaas... volgens manlief gele en rode... uit Amsterdam vertelde hij erbij...  Echt hoor... het is een schat die lieverd van me... alleen heeft hij geen verstand van bloemen...

Goud...

Wat begon deze woensdag toch mooi... de morgenstond had echt goud in de mond... En ook al betekent morgenrood... water in de sloot... dat ging niet op voor vandaag... Er was natuurlijk wel water in de sloot... maar vandaag is er niets bijgekomen... Vanmorgen was het zelfs prachtig zonnig weer... Goed wandelweer... maar nog niet voor mijn heup... Ik moet het maar weer langzaam gaan opbouwen denk ik... weer bij het begin beginnen... en niet meer overmoedig worden... Met andere woorden... de rem moet er weer op... We gaan er voor.... Verder was het gewoon een rustige dag... waar eigenlijk niets over te vertellen valt... Op de foto zitten wat wazigheden... dat komt van de weerschijn van het raam... Ik stond namelijk binnen...

Ongezond...

Wat een water is er weer gevallen... ik was veel wakker vannacht en hoorde het behoorlijk regenen... Vanmiddag scheen de zon weer en dan ben je die regen zo weer vergeten... Wel vielen er hier en daar nog wat buitjes... meer “daar” dan hier zoals je op mijn foto ziet...  Ondanks de regen-dreiging ben ik toch maar weer aan mijn dakramen begonnen... We konden niet meer naar buiten kijken de polder in... en dat na maar een paar weken.... Nu zijn ze weer lekker gezeemd... alle roetdeeltjes zijn er weer af... Ik denk toch... als ik telkens mijn zwarte dakramen zie... dat hout stoken zéér ongezond moet zijn...

Gekraakt...

De weilanden waar tijdens de zomermaanden de buurmeiden eten en relaxen zijn gekraakt...  Omdat de buurmeiden lekker in hun warme stal bivakkeren loopt er nu een kudde schapen in het weiland te grazen... Gelukkig voelen ze geen kou in hun dikke wollen jassen... en kunnen zij in de winter wel buiten blijven... Ze lopen nu nog behoorlijk ver van ons huis vandaan... maar misschien komen ze later ook achter ons huis te lopen... Ik kijk ernaar uit... dat worden een paar gezellige dagen... 

Baken...

Na nog een nachtje met lichte vorst zette vanmiddag de dooi in... We hebben toch maar liefst twee dagen kunnen genieten van zonnig winterweer... Na mijn wandeltocht van gisteren heb ik vandaag mijn heup rust gegeven... Ik ben wel buiten geweest hoor... ik heb een paar rondjes om het huis en door de tuin gelopen... Mijn handen jeuken om in de tuin aan de gang te gaan... maar ik moet nog enkele weken geduld hebben... het is nog veel te nat... en het moet nog gaan winteren... De foto heb ik gisteren gemaakt tijdens mijn wandeling... op weg naar Ottoland... op het grondgebied van Groot-Ammers... met op de achtergrond  de kerk van Goudriaan als baken in de polder... om altijd de weg naar huis te wijzen...

Kan het al....?

Het is winter... een paar dagen maar... maar wel dagen om even te genieten... Vanmorgen was alles wit van het vriezen... de weilanden en bomen waren bedekt met rijp... wat een prachtig gezicht... en er lag ijs in de sloot... mooi zwart ijs... Vanmiddag dooide het maar was het prima zonnig weer voor een wandeling richting Ottoland... Helaas moest manlief mij later ophalen met de auto omdat m’n heup vond dat een uur lopen wel genoeg was... Mijn katten vroegen zich op de stoep af of het al kon... over het ijs naar het weiland lopen... Jammergenoeg was het ijsbrekers-echtpaar zwaan al door de wetering gevaren... en was er een vaargeul ontstaan met schotsen... Vanmiddag toen het dooide lag die geul als eerste weer open... Mijn katten moeten dus nog steeds de catwalk gebruiken...

Zonneschijn...

Daar was hij dan... de zon... Ik hoorde vanmorgen op de radio dat vanaf 1 januari tm 7 januari maar één zon-uur gemeten is in de Bilt... Maar vanmorgen liet hij zich weer eens zien... heerlijk... Gelijk was er weer reuring in de polder... de reigers kwamen weer vissen... de blauwe reiger probeerde het zelfs vanaf de catwalk... onze herderin Marieke ging de schapen bijvoeren en de zwanen begonnen  al met het afbakenen van hun territorium... Iedere andere zwaan die in de buurt kwam werd met grof geweld weggejaagd...  Wat  een beetje zonneschijn al niet teweeg brengt in de polder... en in mij....

Weer niets...

Er is nog steeds niets te beleven buiten... het is koud... soms valt er wat nattigheid... en de dagen zijn zonloos... Toen ik vanmiddag even frisse lucht ging happen was het enige wat ik zag een aalscholver in de lucht... Hoog in de lucht ziet hij er mooier en wat vriendelijker uit dan op aarde... Verder was er niets te zien... op een paar meerkoeten en eenden na... Morgen doen we een nieuwe poging...

Driekoningen...

6 januari... Driekoningen... het einde van de Kerstperiode... Vanavond kan ik nog genieten van de grootste kerstboom van Nederland... die tijdens deze periode een lichtbaken in de polder was... Vannacht doven de lampen aan de tui-kabels en moeten we het weer doen met alleen de toren-lampen... Bij ons zijn ook in huis de laatste kerstversierselen opgeruimd... het regelmatige leven vangt weer aan... Het normale leven moet nog even wachten... wachten op de prik voor (schoon) moeder en ons... wat hopelijk wat meer bewegingsvrijheid brengt... Waar ik ook op wacht is het zevende boek van Lucinda Riley... de laatste van deze serie... die eind april uitkomt... Om teleurstelling te voorkomen dat hij straks uitverkocht is heb ik hem al gereserveerd bij Bol... Een heerlijk vooruitzicht... lezen voor de caravan... in de zon... 

Heilzaam...

Buiten is er nog steeds niets om op de foto te zetten en er dan blij van te worden... Het is nog steeds grauw en grijs buiten... Heel normaal hoor... als het niet vriest in de winter dan krijg je meestal het weer zoals vandaag... Helaas kan ik niet zo goed tegen deze sombere dagen... ik word er ook somber van... en futloos... een klein winterdippie dus... Gelukkig heb ik de foto’s nog... zomerfoto’s van 5 halve jaren geleden... en wat is het leuk om daar dan een collage van te maken... Zo probeer ik mijn winterdippie te boven te komen... Het geeft hoop en werkt best heilzaam...

Ruimen...

Tussen afgevallen blad en afgewaaide takjes bloeien toch nog wat violen... winterviolen... Dus eigenlijk horen ze gewoon te bloeien... maar omdat ik nooit meer de uitgebloeide violen eruit gehaald heb... zijn ze gestopt met het maken van de knoppen... De plant dacht dat zijn taak al vervuld was omdat er in de uitgebloeide bloemen zaad gevormd was... Zodra ik even tijd heb ga ik de uitgebloeide violen er alsnog uithalen... en hoop ik dat er weer knoppen gemaakt gaan worden...Vandaag ben ik begonnen met het opruimen van de kerstversierselen in huis... buiten laat ik het voorlopig nog hangen... het is zo gezellig met al die lichtjes...zeker aan het eind van onze doodlopende straat waar het altijd zo donker is... en trouwens...de Driekoningen moeten ook nog komen... 

Fleurig...

Ik had er nog nooit van gehoord... maar ze bestaan dus echt... donkere dagen na Kerst... We zitten er nu midden in... ook vandaag... Nu maar duimen dat het a.s. woensdag beter weer is... dan is het Driekoningen... Het weer van die dag houden we 6 weken lang volgens overlevering... Inmiddels weten we dat het weer alles te maken heeft met hoge- of lagedrukgebieden...  het kan dus vriezen of dooien... Tijdens de eerste nachtvorst van een paar weken geleden zijn de knopjes van mijn tuin-cyclaampje bevroren... vergeten binnen te zetten... en ook haar blaadjes waren slap geworden... Maar ze heeft zich herpakt... en weer nieuwe knopjes gemaakt... en staat nu weer in bloei... Ze fleurt deze donkere dagen voor mij helemaal  op... Ik heb ze nu dicht bij de achterdeur gezet... zo voor het grijpen als er weer nachtvorst komt...

Sereen...

Er heerste vandaag rust in de polder... geen landbouwverkeer... geen vuurwerk meer... en ook geen jagers... Er lag een serene rust over de wazige polder... Zelfs de smienten en ganzen waren niet te horen... ik heb zelfs geen idee of ze er nog wel zijn... of ze niet verjaagd zijn door het geknal wat ondanks het vuurwerkverbod toch te horen was... Vooral ten noorden van ons huis... richting de Lek... was het geknal best heftig... Doordat het vandaag zo stil was kwamen vaste gasten weer tevoorschijn... ook het ijsvogeltje was weer van de partij... die kon lekker vissen vangen met deze stilte... Want als kind werd mij altijd gezegd dat ik stil moest zijn bij het vissen... anders jaagde je de vissen weg... Ik vraag me nu inmiddels af of vissen wel oren hebben... 

2021...

1 januari 2021... een nieuw jaar ligt voor ons... een jaar waarvan we gelukkig niet weten wat het ons gaat brengen... maar waarvan we wel hopen dat het ons misschien gaat brengen... Hoop dat we corona de baas worden natuurlijk... dat er sterk ijs mag komen... een mooie zomer om met de caravan op stap te gaan... en het belangrijkste... dat we gezond mogen blijven... Toch zijn er ook wel zekerheden dit jaar... het wisselen van de seizoenen bijvoorbeeld... want de Natuur trekt zich niets aan van ons mensen... virussen... en onze economie... die bepaalt zelf wanneer het tijd is om te groeien en bloeien... Vanmiddag zag ik al knoppen in mijn Camellia zitten... klaar om in februari uit te komen... Voor de foto best wel saai... alleen die knoppen... daarom heb ik de uiteindelijke bloem er bij gezet... De knoppen zijn dus van dit jaar... de bloem van vorig jaar... een beetje van wat was... en een beetje van wat gaat komen... Voor iedereen een goed 2021...!