Hermann…

Bij vakantie hoort natuurlijk ook cultuur bezoeken… Vandaag hebben we dus wat historische plekken bezocht… Als eerste zijn we bij de “Externsteine “ geweest… Restanten van een zandsteen gebergte dat 70 miljoen jaren geleden op deze plek ontstond… Door weersinvloeden is al het zandsteen inmiddels opgelost en verdwenen… wat rest zijn deze 40 meter hoge rotsen die te beklimmen zijn via trappen en hoge bruggetjes… Wel een raar gezicht… hoge rotsen midden in een bos… Daarna zijn we naar Hermann gegaan… Hermann was een Germaan die eigenlijk Arminius heette en in het jaar 9 na Chr. drie Romeinse legioenen versloeg hier in het Teutoburgerwald…  Omdat Arminius niet Duits genoeg  klonk hebben ze hem maar omgedoopt naar Hermann…  Rond 1850 hebben ze een standbeeld gebouwd van Hermann… een kolossaal gebeuren van 54 meter hoog… Bij aankomst zagen wij zijn hoofd al boven de bomen uitsteken… Ook Hermann was te beklimmen maar mijn knieën lieten dat niet meer toe… Wat een grootheidswaanzin had men toch in 1850… om zo’n groot “Denkmal” te bouwen… het zwaard van Hermann bv. is 7 meter lang… zijn schild 10 meter hoog…  

Verzuren…

Inmiddels zitten we al een paar dagen op een camping in Duitsland… in het Teutoburgerwald… Een prachtige heuvelachtige streek met dorpjes vol vakwerkhuizen… Vandaag hebben we een fietstochtje gemaakt van Barntrup naar Blomberg… een schitterend stadje met een historisch centrum en zustergemeente van ons Papendrecht…  De tocht er naar toe was mooi en we kregen veel waarderende blikken van medefietsers… wielrenners en mountainbikers… Wij waren namelijk op normale toerfietsen … bergje op… Ik weet dus nu hoe verzuurde benen voelen en wat hongerklop is… Gelukkig gingen we ook regelmatig bergje af… kon ik even bijkomen… Het was zwaar… maar wat heb ik genoten…

Reces…

Na een ontzettend geslaagde reünie van onze dorpsschool op zaterdag en een drukke zondag komt er hopelijk weer wat rust in mijn hoofd… Mei was voor mij een behoorlijk drukke maand… maar vanaf vandaag is mijn zomer-reces ingegaan … even geen vrijwilligerswerk meer… even wat minder slapeloze nachten… gewoon tijd hebben om weer een boek te lezen en om mijn hoofd helemaal leeg te maken… Op het ogenblik valt dat nog niet mee want de reünie is nog lang niet ingedaald… Het was gewoon te gezellig !!  In de wetering zijn weer “Veenbonken” boven komen drijven… en er wordt gelijk weer gebruik van gemaakt… Deze zwaan kan zo gemakkelijker zijn veren poetsen staand met zijn poten in het water…

Thuis…

Vanavond na het eten heb ik weer even op mijn stoeppie aan de wetering gezeten… Misschien hooguit 10 minuten want het onkruid in de tuin stond te gillen om verwijderd te worden… Maar in die 10 minuten zag ik weer van alles voorbij komen… Naast de grutto’s… ganzen… zwaluwen… visdiefjes en alle andere gevleugelde vrienden zag ik moeder zwaan voorbij zwemmen met maar één zwanenkind… moeder eend met een heel huishouwen… en over de brug huppelde een haas… Ik ben weer thuis… in de polder Oud-Goudriaan…

Afscheid…

Vanavond nog even naar het strand gereden…ik wilde afscheid nemen van de zee… en de zon in de zee zien zakken… Helaas verdween hij achter bewolking voordat hij aan de einder zou verdwijnen… Toch was het een mooi einde van deze zonnige zondag en een mooi einde van onze zonnige week in Castricum… Morgen pakken we in en hangen onze sleurhut weer achter de auto richting Goudriaan… naar huis… Met Hemelvaart en Pinksteren nemen we hem weer mee naar onze volgende bestemming… Maar eerst nog een drukke werkweek voor de boeg… 

Hortus…

De bollenvelden zijn nu bijna allemaal uitgebloeid… jammer… Maar vlak naast de camping waarop wij verblijven is de Hortus Bulborum… Vanmiddag ben ik daar eens wezen kijken wat hun verzameling inhield… Een Hortus is namelijk een botanische tuin met een verzameling planten… Ik viel met mijn neus in de boter want deze Hortus heeft als enigste tuin ter wereld een enorme collectie van historische voorjaars-bolgewassen… Ruim 4500 verschillende soorten narcissen… hyacinten… krokussen…fritillaria’s en tulpen groeien hier… Helaas bloeiden alleen de tulpen nog… maar ik heb mijn ogen uitgekeken… Er staan hier legendarische tulpen uit het jaar 1500… die niet meer commercieel gekweekt worden… Maar mijn favorieten waren toch de Rembrandt-tulpen… die oude meesters al op hun schilderijen vereeuwigden… Die zien er schilderachtig uit… letterlijk en figuurlijk… Ze zijn zo gevlamd omdat ze ziek zijn… er zit een bacterie in de bol… Ze mogen dus allang niet meer geteeld worden in Nederland… Maar in deze Hortus staan ze nog wel… op een apart veld… ver weg van de andere soorten… Elk jaar wordt dat door de Overheid gecontroleerd… Maandag sluit de Hortus haar deuren weer en gaan de vrijwilligers aan de gang om alle nog bloeiende tulpen te onthoofden… de bollen uit de grond te halen… om in het najaar alles weer in de grond te gaan poten…

Aardrijkskunde les…

Op een dag zei vader Pluis… wie gaat er met mij mee… Naar de duinen en het strand… en naar de grote zee… Dit zijn de eerste regels uit het boekje van Nijntje aan zee… honderd keer voorgelezen aan mijn meiden toen ze klein waren…  Alleen heette vader Pluis vandaag Gerrit… Nijntje Lia… en hebben we heerlijk in het zonnetje door de uitgestrekte Noord-Hollandse duinen gefietst… De lunch gebruikten we achter een glazen windscherm van een strandpaviljoen… Er stond namelijk een behoorlijk strak windje aan zee… In dit natuurreservaat… want dat zijn deze duinen…we moesten zelfs intree betalen… wordt water opgepompt voor de drinkwatervoorziening van Amsterdam en omgeving… Je zou denken dat hier zo dicht bij zee het opgepompte water zout zou zijn… maar het blijkt dat hier onder de duinen een enorme zoetwaterbel zit die drijft op het brakke grondwater en steeds aangevuld wordt met regenwater…. Heel apart… In Castricum is tegenwoordig een soort museum dat de waterwinning hier uitlegt… Toch weer wat geleerd vandaag… nooit te oud dus…

Noord-Holland…

Noord-Holland… een voor mij onbekende provincie… Maar oh wat is het daar mooi… Het enigste wat ik er van wist had ik op school geleerd… 60 jaar geleden… en dan nog alleen de grote steden en wat daar dan te doen was… Bijvoorbeeld Alkmaar heeft een kaasmarkt… maar van het Alkmaardermeer had ik nog nooit gehoord… Tot vandaag… we hebben een prachtige fietstocht rond dat meer gemaakt… En wat een ruimte hier in Noord-Holland… plaats voor duizenden huizen zou ik zeggen… haha… Alle landschappen die er in Nederland zijn komen hier samen… vlakke polders… meren… bos… duinen… strand en zee… en bollenvelden… Ook alle variaties aan molens zijn we voorbij gefietst… watermolens… houtzaagmolens… en korenmolens… en op zee windmolens… Alleen jammer dat er in de verte de rook te zien is van  Tata Steel… de grootste vervuiler van Noord-Holland… 

Moederdag…

Het eerste schepsel wat ik vanmorgen zag was moeder de Gans met haar kroost… en dat op moederdag… Meestal is manlief de eerste persoon die ik ‘s morgens zie…maar die was al bezig met zijn therapeutisch rondje fietsen door de polder… Moeder de gans dus… voor mij vandaag het symbool voor alle moeders op onze wereld… Ze leidt haar kroost naar sappige grassprieten… houdt in de tussentijd de omgeving goed in de gaten… zegt één keer “gak” en haar kroost komt gelijk naar haar toe… jaagt alles en iedereen die in de buurt komt weg… en zorgt dat haar kroost onder haar veren lekker warm blijven… Haar kinderen zijn haar alles… ze vecht voor ze zodat haar kinderen groot kunnen groeien totdat ze uitvliegen… Moeder de Gans…super moeder onder ons moeders… 

Blij..

De eerste week van de maand mei is al weer achter de rug… het was een zonnige week… met veel indrukken en emoties vanwege onze Belgische gasten op 4 mei… en opnieuw was het een droge week… Ik heb weer met heel wat gieters water lopen slepen… De bloemen zijn me echt dankbaar voor die extra scheut water … ze doen ontzettend hun best om mij blij te maken… De Boompioenen staan te shinen… de Margrieten lachen me toe… de witte Clematissen hebben het nog nooit zo goed gedaan… en de Viooltjes kijken me heel lief aan… Dus ik blij… de bloemen blij… iedereen blij…!