Mystiek...

Het was een klein wereldje vanmorgen... De polder was niet te zien door de mist... laat staan dat je iets ziet lopen of vliegen in de polder... Geluiden waren er wel te horen... gekrijs van een reiger... gefluit van smienten en een zwaan die klapperend en stampend over het water ging... Het heeft wat mystieks... wel geluiden horen en niets kunnen zien... Rond de middag trok de mist op en hebben we nog heerlijk buiten kunnen zitten in de zon op de laatste dag van februari... Een maand waarin we bijna alle weertypes gehad hebben die er bestaan... Regen... sneeuw... vorst... ijzel... voorjaarsweer en mist... Ook kregen we een sneeuwstorm en hoog water voor onze kiezen... Alle codes kwamen voorbij... geel... oranje en rood...

Morgen begint de lentemaand... we gaan weer de goede kant op...

Diversiteit...

Al een paar dagen zwemt er in de wetering achter ons huis een paartje krakeenden... Ze zijn nogal schuw dus slecht op de foto te zetten... Vanmiddag lukte het wel toen ik op mijn schone terras stilletjes van de zon zat te genieten... Wat zijn ze toch mooi getekend.. vooral de woerd... honderden kleine veertjes op zijn borst zijn zo gerangschikt dat het wel golfjes lijken... en dat van klein naar nog kleiner... Op zijn rug en staart heeft hij juist grote bruine en zwarte veren met een wit randje... Het vrouwtje krakeend is wat minder mooi getekend... haar veren hebben een soort tijgermotief... en ze lijkt van veraf wat op onze “gewone” eend... alleen heeft ze rode zijkanten aan haar snavel... Wie weet gaat dit paartje wel broeden hier in de polder... en kunnen we in de toekomst genieten van nog meer krakeenden... Het zou mooi zijn... hoe meer diversiteit aan dieren hoe beter...

Waterdicht...

Het was vandaag een stuk frisser dan de afgelopen dagen... de wind is naar het noord-noordwesten gegaan en bracht dus koudere lucht mee... Wel bleef het zonnig dus nog steeds prima weer om buiten bezig te zijn... En ik was zo te horen niet de enigste in de wijk... Ik hoorde een hogedrukreiniger... er werd gezaagd ergens... en geveegd... en ik zag een kar achter een auto met zand... Dat was vorig jaar wel anders... toen sneeuwde het ‘s avonds... Voor de zwaan op de foto was het vandaag wasdag... ik heb met verbazing zitten kijken... hoe hij rolde en tolde in het water... om later heel uitgebreid zijn veren te poetsen met vet en weer goed te leggen zodat hij voorlopig weer waterdicht is...

Bijenbloem...

Deze donderdag was de vierde tuinwerkdag op rij... buiten bezig zijn is het fijnste wat er bestaat... Wat zal het tegen vallen als we straks weer achter het glas naar buiten zitten te kijken... dat is ook mooi hoor... maar “buiten” moet je voelen... ruiken... en naar luisteren... Vooral de vogels laten zich deze dagen goed horen... ze fluiten om hun territorium af te bakenen... voor de seks, om vrouwtjes te lokken... en ze fluiten ook als ze ruzie maken... Vandaag dus weer lekker bezig geweest buiten... elke dag een stukkie... en vele kleine stukkies maken een hele tuin... Ik zag vanmiddag de eerste bloemetjes van het Longkruid... wit Longkruid... een echte bijen- en hommels trekker... die ook inmiddels wakker geworden zijn en naarstig op zoek zijn naar brandstoffen... Ik heb al een schoteltje suikerwater neergezet om de hommels en bijen wat bij te voeren... want zoveel bloemen zijn er nog niet om als bij of hommel van te smullen... Gelukkig gaat het Longkruid nu bloeien... 

Toeteren...

Ook vandaag was het weer een prachtige dag... wat worden we toch verwend... Ik ben weer heel de dag buiten bezig geweest... een beetje opruimen... en wat schoonmaakklussen gedaan... Ons schaduwterras is nu ook schoon... net als de tuinstoelen en -tafel en de schommelbank... Niet dat we dat schaduwterras al nodig hebben... maar je weet maar nooit met al die gekke temperaturen... Trouwens eerst moeten er nog blaadjes aan de Blauwe Regen groeien willen we überhaupt uit de zon kunnen zitten... De schaal met Narcissen kocht ik afgelopen vrijdag... hier en daar waren er toen groene puntjes te zien aan de bollen... Nu staan ze in volle glorie in bloei... Narcissen geven mij altijd het echte lentegevoel... met hun toeters blazen ze de winter weg... en toeteren ze dat de lente er aan komt...

De eerste...

De dagen worden weer langer... met mooi weer zoals vandaag is dat goed te merken... De zon komt langzaam weer vanuit het zuidwesten achter de kerk vandaan... richting het westen waar hij op 21 juni aankomt... Dat betekent voor mij dat ik langzaamaan weer foto’s kan maken van mooie zonsondergangen... Voor ik echter weer op mijn stoeppie kan komen... zonder slipgevaar... moet ik eerst het terras algenvrij maken met hoge druk... Dat heb ik dus vanmiddag gedaan... en vanavond kon ik daarom de eerste foto in dit jaar van de zonsondergang maken zonder gevaar om uit te glijden... 

Keukenhof...

Zo... ik was blij dat ik zat vanavond... Mijn tuinspieren hebben vandaag een flinke knauw gehad na maanden in rust te zijn geweest... Het was fijn om weer een dag buiten bezig te kunnen zijn... er staan nu weer twee groene kliko’s gevuld met snoeiafval... Voor het echte opschonen van de tuin is het nog te vroeg... de bladeren in de perken laat ik nog liggen want daaronder zitten veel beestjes die nog in winterslaap zijn... Vanmorgen mocht ik even met een buurman mee naar zijn achtertuin... om zijn krokussen te bewonderen... Jeee... wat staan er veel... geweldig... en wat een gezoem van bijen en zweefvliegen boven de krokussen... Die eten... om goed op kracht te komen... hun buikjes vol na hun winterslaap... Volgens de buurman heeft hij ooit een paar krokussen in zijn tuin geplant... en volgens hem zijn het net konijnen wat het voortplanten betreft... Vandaag dus geen foto van mijn eigen tuin maar van een stukje Keukenhof bij de buren

Genieten...

Alles en iedereen zocht vandaag buiten de zon op... Precies een week geleden zocht alles en iedereen nog het ijs op... maar vandaag was het dus lente... een verschil van 25 graden... Hoewel... niet alles en iedereen want vorige week was onze kat Jansen niet naar buiten te slaan... Jansen houdt niet van ijs... Vandaag was hij wel buiten en zocht ook hij de zon op... samen met mij zat hij te genieten van de heerlijke temperatuur... zo’n 17 graden... Ik stel voor dat we de Lente voortaan altijd maar op 21 februari moeten laten beginnen in plaats van 21 maart... Gewoon een Lente van 4 maanden en een winter van 2 maanden... Maar... we weten allemaal hoe grillig het weer kan zijn... wie weet zitten we in april wel weer dik in de sneeuw... We moeten dus aankomende week allemaal gaan genieten van de mooie dagen die het weer ons gaat brengen...

Uithangbord...

Bij de eerste lenteachtige dag hoort natuurlijk een foto van lentebloemen... van een Primula... gisteren gekocht bij de Welkoop... Die winkel is namelijk gewoon open omdat ze diervoeder verkopen... Ik had een bestelling gedaan bij Intratuin in Sliedrecht voor viooltjes om af te halen...  maar helaas kon die niet leveren... hebben niets op voorraad begreep ik... En daar wordt dan dus reclame voor gemaakt... bestellen en afhalen... vreemd hoor... Gelukkig hielp Welkoop me uit de brand... want ik wil kleur in mijn tuin... ik wil lentebloemen zien... Vandaar dus deze Primula... met dubbele bloemetjes... een echt uithangbord voor de Lente... Ze zijn te koop in alle kleuren en maten... en blijven zeker tot juni bloeien als je de uitgebloeide bloemen regelmatig verwijdert... een ontzettend dankbaar plantje dus...

Ijsvrij....

Het ijs is nu overal verdwenen... ook uit onze vijver... Voor de langbenige waadvogels zijn de visgronden weer te bereiken... en dat was te merken vandaag... “Mijn” Zilverreiger stond weer regelmatig in de sloot naast ons huis... Hij heeft wel een dun nekkie gekregen vind ik... Vanmiddag heeft hij zijn energievoorraad  weer behoorlijk aangevuld... Zijn verre neef de Ooievaar kwam ook even kijken of er wat te eten was... vissen vangen was niet voor hem weggelegd... en de kikkers zitten nog in de modder... Onverrichter zake vloog hij weg... met een lege buik... De komende dagen wordt het gelukkig mooi weer... een fijne tijd voor de vogels om bij te komen van de vorstperiode... 

Begin...

Inmiddels gaat de golf weer over de wetering... het ijs is er eerder uit dan het erin lag... In de slootjes ligt er hier en daar nog wel een stukje... maar met de regen van nu neem ik aan dat morgenochtend ook die ijsvrij zijn... Mijn Sneeuwklokjes hebben de sneeuw en ijs overleefd... ze heten natuurlijk niet voor niets Sneeuwklokjes... Mijn Nandina of hemelse bamboe heeft wel behoorlijk vorstschade opgelopen... ik was vergeten hem af te dekken tegen de vorst... Ik ben benieuwd hoe en of hij zich hersteld... Ik ben ook benieuwd of mijn Camellia’s te lijden hebben gehad van de kou... die stonden volop in de knop... Het aankomende weekend ga ik een begin maken met de tuin... alles eens nalopen... snoeien... en opschonen... Het tuinseizoen komt er weer aan... 

Natuur in huis...

Het was wat saai buiten... maar niet koud... Voor mij dus prima weer om binnen bezig te zijn... om wat  kasten op te ruimen en de keuken eens beet te pakken... Door al dat gesop had ik geen tijd om naar buiten te kijken en foto’s te maken... helaas... Dus vanmiddag nog rap even mijn vaas met tulpen op de plaat vastgelegd... Ook dit is natuur toch... ook al staan ze in huis... 

Lentegevoel...

En we gaan na de ijspret weer verder met ons “gewone” leven... en dat betekent voor mij dus aan de poets... Want wat is de vloer smerig na de vele inloop van sneeuw en ijs... En ik heb er nog zin in ook... wat niet altijd het geval is... Ik heb namelijk een beetje de Lente al in mijn lijf... Daarom heb ik vanmiddag eindelijk mijn kerstboom buiten maar eens afgetuigd... en ook de lichtjes aan en in de Theewagen zijn opgeruimd... Ik heb zelfs violen besteld bij Intratuin... zodat ik die later in de week af kan halen in Sliedrecht... Dit weekend ga ik de voortuin dus opleuken met violen... heb er echt zin in...  Ook de eenden op mijn foto hebben de Lente in hun hoofd... en in hun lijf... Helaas mislukte de paring omdat er nog ijs in de sloot ligt en vrouw-eend niet diep genoeg kon liggen voor de woerd om de daad te voltooien... Ik denk dat ook deze woerd moet wachten tot het weekend... als al het ijs gesmolten is... en er lente-achtige temperaturen schijnen te komen...

Dankbetuiging...

Bedankt Koning Winter... voor de afgelopen week... Bedankt voor de sneeuw waar kinderen zoveel plezier aan beleefden... bedankt voor de vorst zodat er een prachtige ijsvloer kwam te liggen op sloten en boezems... Bedankt voor de héérlijke vrieslucht waarmee we onze longen konden volzuigen... en bedankt voor het fijne wandelzonnetje... Bedankt voor de gezelligheid om en op het ijs die uw winterweer met zich meebracht... zodat men buren en bekenden weer eens sprak... Bedankt voor het sterke ijs op de sloot zodat de Theewagen eindelijk waterdicht gemaakt kon worden door twee lieve vrijwilligers... U liet kinderen weer eens zien en voelen wat schaatsijs is... U liet mij corona even vergeten... en u liet mij genieten van weer eens een ouderwetse winter... Dus Koning Winter... nogmaals bedankt... en tot volgend jaar...!

Koperwiek...

Ze zijn met z’n tweeën... en regelmatig zitten ze in mijn malusappeltjesboom om van de appeltjes te eten...  Het zijn koperwieken... familie van de Lijster en de Merel... In eerste instantie dacht ik dan ook dat het Lijsters waren... maar bij het wegvliegen was duidelijk de rood/bruine kleur onder de vleugels te zien... Koperwieken dus... nog nooit eerder in mijn tuin gezien... Het zijn dan ook wintergasten uit Scandinavië... Als broedvogel komt hij dan ook niet voor in Nederland... ze broeden in de dichte naaldbossen van de Scandinavische landen... Straks als de dooi inzet vertrekken ze weer richting hun broedgebieden... De Merels die ook regelmatig van de appeltjes komen eten willen niets van hun neven uit het hoge noorden weten... met veel geluid... gefladder en gepik worden de Koperwieken verjaagd... Maar zodra de Merels weg zijn neemt dit stel de boom weer in bezit om genoeg energie bij elkaar te eten voor de komende terugvlucht...

 

Nostalgie...

Vanmiddag heb ik genoten van de ijsdrukte op de Smoutjesvliet... voor ons Gouwerjaners gewoon  “ de boezem “... Het was weer ouderwets druk... jong en oud stond op de schaats... De niet meer schaatsende 50 plussers liepen op de Postkade langs de boezem om toch nog wat schaatssfeer  op te snuiven... Met andere woorden.... ook naast het ijs was het gezellig... zeker omdat men elkaar al maanden niet gezien of gesproken had... Omdat bijna iedereen zich aan het vermaken was op de boezem... heerste er op het ijs in ons dorp een serene rust... ook dat was  genieten... Even lopen op het ijs... op het gedeelte waar ik in mijn jeugdjaren altijd schaatste... Het was een middag met veel nostalgie...

Eretribune...

Daar zat ik dus vandaag... op de eretribune van de onofficiële ijsbaan van Goudriaan... Officieel is het de officiële ijsbaan... maar omdat de ijsclub nu gebonden is aan coronaregels... is de ijsbaan nu onofficieel... Gelukkig wisten veel dorpsbewoners de ijsbaan toch te vinden... en was het.. zeker na schooltijd... een gezellige boel... Ik zat lekker warm achter het glas vooral naar de schaatsminnende jeugd te kijken... en ik moet zeggen... er zit best wel talent bij... Waar de één nog een stoel nodig heeft... schaatst de ander al met zijn of haar handen op de rug... Ontzettend leuk om dit alles aan te zien... Nog twee dagen... dan lever ik de seizoenskaart van mijn eretribune plaats weer in... 

IJspret

Het kon vandaag... nog niet op de brede wateren maar op onze wetering en poldersloten werd druk geschaatst... Wat een gezelligheid weer in de polder... groot en klein... oud en jong... en ook de fanaten zag ik voorbijglijden... Voor veel kinderen was het de eerste keer dat ze op bevroren water stonden... en schaatsen ondergebonden kregen... Zo ook onze kleinzoon... die het ijs wel erg glad vond... Voor een bijna 4 jarige is sneeuw toch veel leuker dan ijs... Maar ja... het hoort nu eenmaal bij onze polder-opvoeding... leren fietsen... leren zwemmen... en leren schaatsen... Niet overal was het ijs nog betrouwbaar... bij bruggen moest nog gekluund worden... of gekropen... Al met al was het weer een ouderwetse ijspret-middag... in de zon en met weinig wind...

Ruimen...

Gisteren en vandaag heeft onze Gemeente ervoor gezorgd dat de straten in onze wijk weer berijd- en beloopbaar werden... er werd geschoven en gepekeld... en weer geschoven... De sneeuw werd aan het eind of aan het begin van een straat op een hoop geschoven... Zo ontstond er ook aan het eind van onze straat een berg sneeuw... helaas wel precies voor onze geparkeerde auto... Zou de Gemeente gewoon een ambtenaar in die trekker gezet hebben...? Manlief heeft de berg sneeuw handmatig verzet richting de walkant... zodat de auto weer bereikbaar was... Ondanks dit kleine ongemakje wil ik de Gemeente Molenlanden toch een veer in zijn reet steken... wij hebben in 40 jaar niet zulke begaanbare sneeuwvrije straten gehad... 

Ijsvloer...

En toen ging de zon schijnen vandaag... Tijd om naar buiten te gaan... tijd om mijn longen vol te zuigen met vrieslucht... en helemaal tijd om te gaan kijken hoe de ijsvloer op de boezem erbij ligt... Ook al schaats ik zelf niet meer... mijn schaatshormonen vliegen nog altijd alle kanten op bij de eerste vrieskou... Alleen al het geluid van krassende schaatsen op het ijs... het geluid van werkend ijs... de scheuren die voor je uit vliegen... ik kan het niet missen... De boezem is afgelopen nacht dus dichtgevroren... zwart ijs ligt erin... met aan de kanten wat sneeuwijs... Ook zijn er nog wat vogelwakken... het grootste wak ligt precies op de plek waar de stempelpost moet staan... maar helaas... als “HET” kan moet je zelf stempelen onderweg... en ook zelf je medaille aanschaffen... De echte liefhebbers malen daar niet om... het is het gevoel... het glijden... de ijsgeluiden... de stilte in de natuur... en het bezig zijn wat telt... Dat is het belangrijkste... en ik ga dan naast het ijs sfeer proeven en mee genieten... 

Voederen...

Als vogel moet je nu soms diep graven in de sneeuw om aan eten te komen... Zelf maak ik regelmatig de voederplaats sneeuwvrij... maar toch moest dit Vinkje met zijn snuit de sneeuw in om de zaadjes te zoeken... Door de stuifsneeuw waait de bak met vogelzaden telkens weer vol met sneeuw... Morgen stopt het met sneeuwen dacht ik... dan ga ik alles is goed sneeuwvrij maken voor de vogels... en veel eten neerleggen... Wie weet wat voor vreemde vogels daar op af komen... 

Lawine gevaar...

Nou... die 20 centimeter sneeuw kon ik vanmorgen nergens vinden rondom ons huis... Op mijn paadjes lag zelfs helemaal geen sneeuw... De straffe oostenwind stond recht op ons huis en zorgde ervoor dat de sneeuw die er viel rechtstreeks naar de buren waaide... Wel was het koud... ook in huis... want de cv-ketel had küren... het werd niet warmer dan 19 graden in huis... Ons campingkacheltje bracht uitkomst... zodat het toch nog iets behaaglijk werd... Voor het eerst in Goudriaan dreigt er lawinegevaar... te zien op mijn foto... Hopelijk gaat er geen dier of mens op die sneeuwrand lopen want dan ligt die in de sloot... Ook jammer dat er nu sneeuwijs in de sloot ligt... best gevaarlijk om straks op te schaatsen... of te lopen... Sneeuwijs is erg bros... en kan zo maar afbreken... dat komt omdat er tussen de bevroren natte sneeuw lucht blijft zitten...  Oppassen dus deze week... !

Code rood...

Wat een paniek toch in ons kikkerlandje... om 20 cm. sneeuw en kou... Er werd vandaag volop in de supermarkten gehamsterd... Code rood... we mogen dus niet de weg op... treinen gaan minder rijden... enz... Hoe zouden ze dit gedoe van ons vinden in Scandinavië... Rusland... Canada... Oostenrijk... Zwitserland... landen waar meters sneeuw vallen... Daar lachen ze zich kapot om onze 20 cm. sneeuw denk ik... en alle paniek daarom heen... Corona is even naar de achtergrond geschoven... alles draait nu om de Siberische week die er aan komt... Ik maak me niet druk... ja over mijn planten die kunnen bevriezen... de mens wikt... maar de Natuur beschikt... toch...? Ik verheug me zelfs op de sneeuw en op de foto’s die ik daar van kan maken... laat maar komen... Op de foto poes Fien... die heeft zich vast ingegraven in haar mandje... lekker warm...! 

Vogels...

We maken ons op voor een “Siberisch” weekend... Nou vind ik Siberisch een tikkeltje overdreven hoor voor 20 cm. sneeuw... Vroeger toen ik jong was.... enz... Eerlijk gezegd mag er van mij wel een meter sneeuw vallen... dat is pas Siberisch... Maar ik zit lekker binnen... voor mensen die de weg op moeten is het natuurlijk niet leuk... Gelukkig is het weekend... de meesten mensen zijn thuis... maar toch... Vanmiddag was het nog prima weer om wat dingen sneeuw- en ijsveilig te stellen... Stenen potten staan nu op zijn kop... glazen schalen staan inmiddels in de schuur... en de kaasvaatjes die vol water stonden zijn leeggegooid... Morgen de buitenkraan nog afsluiten... planten afdekken... en een gieter vijverwater vullen met drinkwater voor de katten... voordat die dicht vriest... Laat maar komen dat Siberische... Nadat die hele grote vogel in de boom op de foto gevlogen was... kwamen deze tortelduiven nog even hun buikjes dik eten... Turkse Tortels zijn het... herkenbaar aan hun zwarte halsband... en hun grappige gekoer... drie tonen en als je goed luistert hoor je duidelijk... I love you...

Grof geschut...

Na de winter van zondag... de herfst van dinsdag en woensdag... was het vandaag Lente... Althans zo voelde het... en zeker toen vanmiddag de zon erbij kwam... Goed weer dus om te gaan wandelen of te gaan tuinen... Alleen gaat wandelen nog niet zo goed... en voor tuinen had ik geen tijd... Eerst moet de gang klaar zijn... Gelukkig had tuinman Gerard wel tijd en die kwam met grof geschut mijn Annabelle en bamboe eruit halen... Helaas zit die bamboe inmiddels door de hele heg verweven... en het mooiste zou zijn om de hele boel eruit te halen... en er een nieuwe heg voor in de plaats te zetten... De buurman is echter gehecht aan mijn heg... ik heb hem zelf eigenhandig gepoot... dus laten we hem maar staan... ook al is het geen gezicht nu... Er gaan geruchten dat de gemeente de straat dit jaar op gaat hogen... dan moet automatisch de tuin ook op de schop... dan zien we wel verder...

Uitzicht...

Dit was mijn uitzicht van vandaag... niks aan dus... Ik had de deur opengezet om de muren te laten drogen... maar vanmiddag was het buiten net zo nat als binnen... Het zette dus totaal geen zoden aan de dijk... De gang is inmiddels gesausd... nu het trapgat en de overloop nog... En dat wordt wat lastiger... ik moet even nog uitvogelen hoe ik een trap op de trap kan zetten... De muren zijn zo rauw dat ik de muurverf er met een blokkwast in moet soppen... dus met een lange steel werken... werkt niet...  Morgen de gang schoonmaken en nog wat puntjes op de i zetten... en dan kan de gang weer ingeruimd worden... De voordeur verf ik pas als het mooi weer is... zodat ik hem open kan zetten om te drogen...

Wipstaartje...

Hadden we zondag nog een heerlijke winterdag... nu zitten we al twee dagen diep in de herfst... Regen... wind... grijs... en heiig... dat is waar we het nu mee moeten doen... Goed weer om te klussen dus... maar wat is het toch lastig dat je even niet snel naar de Karwei kan rijden... Ik moet het dus doen met wat ik nog op zolder heb leggen... Muurverf is online besteld... gewone verf bij Bol.com... en een blokkwast kon manlief... na een oproep op FB... ophalen bij een lieve dorpsgenote... Ik kon dus aan de slag vanmiddag... en het viel niet tegen... moet ik zeggen... ben best al wat opgeschoten... Morgen weer een dag.... Op de foto mijn lievelings vogeltje... het winterkoninkje... Het is alleen zo moeilijk om dit Kleine Jantje op beeld vast te leggen... hij zit namelijk nooit stil... De foto is daarom ook niet scherp... gelukkig is zijn silhouet wel goed te herkennen... aan zijn wipstaartje...

Kunstwerk...

De grootste kunstenaar op aarde is naar mijn mening De Natuur... Op dit foto-schilderij staat mijn uitgebloeide Hortensia Annabelle... En het is net als met een geschilderd schilderij... je moet er heel lang naar kijken...  Steeds zie je dan weer nieuwe details... zoals de bloemblaadjes waarvan alles inmiddels verteerd is behalve de nerven... Je kan nu door de blaadjes heenkijken... soort kippengaas is het geworden... De nerven zijn wat bij de mens de bloedvaten zijn... hierdoor worden de blaadjes gevoed... Vanuit het hart van de tak vertakt het nervenstelsel van grote naar kleine nerven... Knak je een blaadje... dan gaat de nerf kapot en wordt het blad bruin en sterft af... Bij de mens werkt het precies hetzelfde... mijn conclusie is dus dat de mens gewoon een onderdeel van De Natuur is... Wij moeten dus zuinig zijn op De Natuur en op onszelf... Morgen gaan alle deurmatjes de kliko in...