Te groot...

Het was een drukke dag voor mij... maar wel erg gezellig...  Het was de dag van de buurtrommelmarkt... met daarna de buurtbarbecue... Er werd... mede door het mooie weer... bijgekletst met buurtgenoten... thee gedronken met buurvrouwen en familie... en geborreld met aanwaaiende gezellige mensen... Veel verkocht werd er niet door mij... hoewel dit kleine meisje erg geïnteresseerd was in een paar mooie schoenen... Helaas waren ze voor haar nog een stukkie te groot...

Argusvlinder...

Wat een heerlijke dag vandaag... niet te warm... precies goed... voor mij dan hè... Toen ik vanmiddag buiten zat... zag ik deze Argusvlinder... Helaas was hij hartstikke dood... maar dat was dus niet te zien... Hij zag er zo gaaf uit... helemaal intakt nog... Ik heb hem voorzichtig opgepakt en op tafel gelegd om hem eens goed te bekijken... Wat een prachtige structuur hebben zijn vleugels... het lijkt wel of hij geborduurd is... dit is niet na te tekenen of te schilderen... En dit was nog maar de buitenkant... Toen ik hem open wilde vouwen viel hij jammergenoeg helemaal uit elkaar... hij was dus al enige tijd geleden overleden en inmiddels helemaal verdroogd... Tot stof geworden...  Ik moest het dus doen met alleen de buitenkant... maar dat was geen straf... Natuur met een grote N....

Om...

Bij elkaar zijn wij deze zomer al best wel veel weken weggeweest... maar de potplanten hebben er niet onder geleden... ondanks de hitte en de droogte... Achteraf een perfecte keuze om in alle potten en bakken Portulaca te poten... Het zijn vrolijk bloeiende... zonminnende... éénjarige planten... die door hun vetplantachtige blaadjes goed tegen de droogte kunnen... Het valt me ook op dat luizen... spint... slakken en ander gespuis de planten links laten liggen... En dan die kleuren... omdat de kweker al verschillende kleuren plantjes in één potje heeft gepoot... weet je nooit van te voren of de kleuren matchen met elkaar... Dat blijft een verrassing totdat ze gaan bloeien... Ik ben dus helemaal om... voor mij geen Petunia’s of Geraniums meer... volgend jaar weer Portulaca’s...

Thuis...

We zijn weer thuis van een mini-weekje Drenthe... de plichten roepen weer... We hebben prachtige dagen gehad... met mooi weer... Wat een mooie provincie is Drenthe toch... met heidevelden... akkers zover als je kijken kunt... bossen... vennen... en hunebedden natuurlijk... Er is zelfs een Hunebed Highway zag ik vanmiddag... We gaan zeker een keer terug om de rest te gaan bekijken... musea bijvoorbeeld... want die zijn er door het hete weer bij ingeschoten...

Moestuin...

Vanmiddag toch een fietstocht gemaakt richting Borger en Rolde... Eigenlijk idioterie als je niet goed tegen de warmte kan... Gelukkig was het in de stukken bos waar we doorheen fietsten goed uit te houden... op het asfalt in de zon was het afzien... Maar ik heb het overleeft en heb me zelf aan het eind van de tocht lekker getrakteerd op ijs met aardbeien... Dat had ik wel verdiend... vond ik... Onderweg kwam ik dit levend "schilderij" tegen... Drenthe lijkt wel één hele grote moestuin... hier komt ons eten vandaan... velden tot aan de horizon met graan... kool... aardappels... enz... Het graan wordt op dit ogenblik geoogst... de kool besproeit met water... en het aardappellof begint af te sterven... De winter staat voor de deur... maar vandaag was dat nog niet te merken.... pfffff...

Kerstgevoel...

Ik heb op de camping eerst maar eens de kerstboom opgetuigd... Helaas had ik geen kerstballen bij me... maar verlichting wel... Net genoeg voor het miniboompje naast de caravan... Ik hoopte dat als ik naar dit kerstboompje zou kijken.... ik ook de december-temperatuur zou voelen... Niet dus... ik voelde geen verschil... Ik heb dus de raad van een bloglezeres maar opgevolgd en met mijn voeten weer in een bak koud water gezeten... kijkend naar de enige bloemen in de buurt... mijn pot met Gentiaantjes die ik van thuis had meegebracht... Morgen wordt het nog warmer... helaas weer een dag op de camping... want het is veel te warm voor een fietstocht...

Warm...

Wat was het warm vandaag... op deze rustdag heb ik het dus rustig aan gedaan... Het enigste wat ik op de camping nodig had was een dikke boom voor schaduw... een makkelijke stoel... een goed boek... koud washandje... en een bak met koud water voor mijn voeten... En met dit uitzicht en soms een dikke puf was het redelijk uit te houden...

Struikheide...

Wat een prachtig weer hebben we toch... beter kan eigenlijk niet... We kunnen op de camping heerlijk onder de bomen in de schaduw zitten... en ‘s avonds lekker lang buiten zonder muggen... Op het ogenblik staat de heide in bloei... die hebben we eerst maar eens geplukt om de tafel mee te versieren... Een tafel zonder bloemen is geen gezicht... ook op een camping... Of dat wel mag... hei plukken... weet ik niet... er stond geen bord bij van verboden te plukken... Misschien doe ik er juist wel goed aan... want het behoud van onze heidevelden bestaat uit het kort houden van de struikjes... Dus of ik de heide nu pluk... of een schaap vreet het struikje kaal... komt volgens mij op het zelfde neer... En nu hebben we er allebei schik van... ik op mijn tafel... en een schaap in zijn maag...

Fluittoon...

Je hebt wel eens van die dagen dat je hoofd niet meer zo helder is aan het eind van de dag om nog een blog te schrijven... Vandaag was zo’n dag... hoewel... inmiddels is het al diep in de nacht... Ik heb namelijk een piep in mijn oren... We waren vanavond op de Zwarte Cross van het Noorden... alleen heet het hier Boerenrock... met overdag het gecross en ‘s avonds optredens op diverse podia van bijna alle bekenden artiesten van Nederland... en dat vier dagen lang... Het hoogtepunt van deze avond was het optreden van Jannes... de bekendste Nederlander van het Noorden... en het was geweldig... En nu heb ik dus een fluittoon in mijn oren... ben ik moe van al dat staan... en geen zin meer om te bloggen... Wel een foto natuurlijk... dit schepsel kwamen we vanmiddag tegen in het bos tijdens een fietstochtje...

Tukkie...

Er zijn weer zomerse dagen opkomst... en wat doen wij dan...? Wij hangen de caravan weer achter de auto... zetten de fietsen op het fietsenrek...  zoeken een mooie camping in een mooi stukje Nederland... zetten de caravan onder een dikke boom... en doen daarna een tukkie in de schaduw...  Dat heet genieten van je vrije tijd na een arbeidzaam leven van 51 jaar...  en ik geniet mee...

Bromvogel...

Loop je als Grauwe Gans heerlijk te snoepen van buurman boer zijn gras... verschijnt er ineens een grote brommende roofvogel boven je... Geen echte roofvogel natuurlijk... maar ik kan me indenken dat de ganzen dachten dat dat bromding in de lucht boven hen... een heel grote roofvogel was die het op hun gemunt had... Grote paniek was het gevolg natuurlijk... De hele koppel vloog gakkend de lucht in... vlogen een paar rondjes met elkaar... en landden weer met z’n allen in het weiland om verder te snoepen... nadat ze dachten de grote roofbromvogel verjaagd te hebben... Ze zullen wel heel trots zijn op elkaar...

Geen bommetje...

Ik heb tegen haar gezegd: Waag het niet...!  Je gaat maar met je kop in de wind staan als je last hebt van je hormonen... Ze heeft even na staan denken en deed toen gelukkig een paar stappen achteruit... Pfff... gelukkig goed afgelopen... geen bommetje... Heerlijk hè... die meiden bijna in je achtertuin... ik maak elke dag wel een praatje met ze... en ze kijken me dan echt aan... Ik begreep dat ze over een paar weken moeder gaan worden... dus gaan ze binnenkort naar de stal... Ik zal ze missen...

Nieuwe week...

Maandag... een nieuwe week... met vandaag prima werk-weer... op één heftige bui na dan...  Ik was lekker buiten bezig toen de bui zich aankondigde met een onweersklap... veel wind... en veel regen... Ik moest echt naar binnen vluchten voor de striemende regen... Hij was ook zo weer voorbij... die bui... de beloning was een prachtige regenboog... met op de voorgrond mega veel Grauwe Ganzen en jongvee die met hun konten naar de regen toe stonden... Het is bijna niet te geloven dat de Grauwe Gans 40 jaar geleden een zeer zeldzame broedvogel was in Nederland... Hij werd zelfs uitgezet om te voorkomen dat de soort hier zou uitsterven... Grauwe Ganzen vormen een paartje voor het leven... en dat zorgt voor veel nakomelingen... zodat ze nu... zeker voor de boeren... een plaag gaan worden...  Deze koppel graasde op buurman’s land... die zal er niet blij mee zijn... denk ik...

Invasie...

Op het ogenblik heb ik veel Distelvlinders in de tuin... meer dan andere jaren... Op de site van de vlinderstichting las ik dat we nu een invasie hebben van deze vlinder... Ze zijn meegekomen met die hete zuidelijke stroming van weken geleden... toen wij een hitterecord meemaakten... Het leven van de Distelvlinder begint namelijk in december in de Sahel in Afrika... van daaruit vliegt hij steeds verder naar het noorden... legt onderweg hier en daar eitjes... dat worden weer Distelvlinders... die ook weer eitjes leggen onderweg... zodat in juni de derde generatie... de kleinkinderen zeg maar... in Nederland aankomen... Er zijn dan 4000 kilometers overbrugd... Alles hangt af van de weersomstandigheden onderweg... en die waren dus heel gunstig...  De Distelvlinders die we nu zien zijn weer kinderen van die kleinkinderen... die vliegen straks weer terug richting Afrika... en dan begint de cyclus weer opnieuw... Wat zit de Natuur toch mooi in elkaar...

Bui...

Vanmiddag kregen we een heerlijke bui regen... goed voor mens en dier... De vogeldrinkbak is weer gevuld... net als onze fontein...  en ook de bak water voor de katten is ververst... Alleen de vlinders en bijen die gek zijn op mijn Verbena hadden pech... alle bloemetjes waren vol geregend... Ze konden niet meer bij de nectar komen... of ze moesten een duikbril met snorkel opzetten... Ik vraag me af of nu de nectar niet wegspoelt of zich verdunt met de regendruppels... Nectar is de suikerrijke vloeistof die door bloemen wordt geproduceerd om bijen en vlinders te lokken... Alleen was er vanmiddag na de bui door de Verbena niets te lokken... of je zou als bij een bad willen nemen...

Nooit saai...

Het was een prima buiten-vertoef-dag vandaag... het was droog... weinig wind... en soms scheen even de zon... Vanmiddag heb ik dus fijn zitten lezen op ons terras met uitzicht op de polder... waar het erg druk was met vogels... Op een moment zag ik wel 9 zilverreigers op het weiland van buurman boer... dat pas gemaaid is... Zou er een muizenplaag zijn... vroeg ik me af... want Poes Fien bracht gisteren ook al een muis mee naar huis... En de buurt-katten zie ik ook regelmatig met gevangen exemplaren het weiland uit komen... Ook veel zwaluwen zag ik... tientallen vlogen er door de lucht... scheerden over de wetering en zelfs door onze tuin... Hopelijk weer honderden muggen minder rondom ons huis... De kivieten zijn zich langzaam al aan het verzamelen voor hun lange reis richting het zuiden... Ze zwermen boven de polder en dalen met z’n allen op het weiland om hun buik nog even vol te eten voordat ze vertrekken... En dat trekt weer roofvogels aan... ik zag een buizerd in het land zitten en boven mij cirkelde een andere roofvogel... ik dacht een Kiek... maar kon het niet goed zien... Ik heb echt zitten genieten van dit alles... Het is ook nooit saai in de polder...

Hondsdagen...

Ik ben die buien nou onderhoud wel een keer zat... het is augustus hoor... we zitten in de Hondsdagen... Die duren van 20 juli tot 20 augustus... en heeft te maken met het sterrenbeeld Grote Hond... en de ster Sirius die ‘s morgens gelijk met de zon boven de horizon uitkomt... De Hondsdagen hoort de warmste tijd van het jaar te zijn... met tropische dagen... Nou zit ik daar ook niet op te wachten... maar sub-tropisch mag weer wel... Vroeger... in 1800... dacht men dat hondsdagen echt met honden te maken had... In Gelderland was er zelfs de plicht om tijdens de Hondsdagen honden te muilkorven om hondsdolheid te voorkomen... In de Hondsdagen was het zonder koelkast ook lastig om eten goed te bewaren... Vandaar het gezegde " wat men tijdens de Hondsdagen spaart voor de mond... is voor de kat en de hond "... Dus geen etensresten bewaren... maar gelijk opeten... Op het ogenblik hebben we daar dus geen last van... met dit Hondeweer...

Invasie...

Op het ogenblik heb ik een invasie van koolwitjes in mijn tuin... Waarschijnlijk hebben de mensen in mijn omgeving die kool gepoot hadden in hun tuin deze winter niets te eten... kool dan hè... Die zijn opgevreten door de rupsen die nu vlinders geworden zijn... Vooral op mijn blauw/paarse bloemen stikt het van de witte vlinders... Dat zal dan wel de lievelingskleur van koolwitjes zijn... Eigenlijk is het wel gezellig in de tuin met dat heen en weer gefladder tussen mijn Verbena’s... Lavendel... Tuingeraniums... en Kattenstaarten... Zelfs poes Fien vindt het leuk... die probeerde de koolwitjes met haar forehand/poot neer te slaan... alsof ze aan het tennissen was... Zodra het begon te regenen waren de koolwitjes weg... en Fien binnen... Ze schijnen allebei niet van regen te houden...

Het kan niet waar zijn...

Kent u dat tv-programma " het kan niet waar zijn "...? Dat programma hadden wij vanmiddag voor onze deur... live... Er kwam een auto voorrijden van een bedrijf uit Rhenen... een aannemingsbedrijf in groenvoorziening... met drie man erin... Hè hè... eindelijk... dacht ik... ze gaan wat aan de wal doen... Er werden kruiwagens uitgeladen... schoffels en harken... en de langverwachte bosmaaier...  Ze begonnen netjes aan het onkruid dat op straat groeide... alles werd weggeschoffeld en keurig netjes via de kruiwagen opgeladen op hun auto... Toen was de bosmaaier aan de beurt... die maaide de halve meter onkruid op de parkeerplaats netjes weg... tot aan het hekje waar de wal begint... En toen stopten ze... en laaiden ze alle gereedschappen weer in hun auto... Wat bleek.... zij moesten alleen het onkruid op straat verwijderen... voor het maaien van de wal... 8 meter... komt weer iemand anders... Hoe verzin je het... nu begrijp ik een beetje het begrotingstekort van de Gemeente... De straat is trouwens erg opgeknapt... dat weer wel... 

Watermunt...

De Watermunt valt op doordat de plant een sterke pepermuntgeur heeft... Hij staat op het ogenblik in bloei in mijn vijver... Hij bloeit met paarse buisbloemetjes die samen als een bolletje om de steel heen staan... Bijen en andere insecten zijn liefhebbers van de Watermunt... op mijn Watermunt zaten veel zweefvliegen... want de bijen en hommels vonden de ernaast staande Lavendel belangrijker... De plant is een algemeen voorkomende moerasplant in Nederland... is winterhard en groeit als een tierelier door zijn ondergrondse wortels en uitlopers... Je moet hem goed in de gaten houden want in een mum van tijd vormt hij grote plakken op je vijver... Zelfs in de winter als hij uitgebloeid is geeft hij een frisse menthol geur af... de blaadjes doen het heel goed in en bakkie thee...

HELP...

Ach... wat keek ze me zielig aan... Je zag haar gewoon denken van HELP me... Waarom dat ze in de sloot zat wist ik niet... het weer was nou niet "je van het" om te gaan zwemmen... of een modderbad te nemen... en zeker niet als je zwanger bent... Of ze moet een opvlieger gekregen hebben van de hormonen die door haar lijf vlogen... We zullen het nooit weten... het zal wel per ongeluk gegaan zijn... denk ik... Na een telefoontje kwam buurman boer haar gerust stellen en haar redden uit haar modderbad... Eind goed.. al goed...

Schuilplaats...

Vandaag stond er behoorlijk wat wind... met vanmiddag behoorlijke uitschieters... Daarom was het behoorlijk druk onder onze overkapping... allerlei vliegende insecten zochten beschutting tegen de harde wind... Een Libelle die kwam schuilen had trouwens de tijd van zijn leven... die deed zich te goed aan de vliegen en muggen die ook uit de wind wilden zitten... De warme muur onder de overkapping trok veel vlinders aan... Deze twee hebben er bijna de hele middag gezeten... soms met ingeklapte vleugels... dan weer een poosje in vol ornaat... Ook om elkaar heen dartelende koolwitjes dartelden nu onder de overkapping... maar die kreeg ik niet op de foto gezet...

Keuzes...

Er gaat toch niets boven de Alblasserwaard... Sorry hoor Overijssel... bij jullie is het ook mooi... maar ik verkies toch de wetering boven jullie IJssel... Eigenlijk is jullie rivier maar een erg saai water vergeleken met mijn wetering... De enigste dieren die ik bij de Vecht zag was een fuut en een paar eenden... Vanavond op mijn stoeppie zag ik een zilverreiger... een purperreiger... koeten en eenden... en een jong waterhoentje... Op de wetering zag ik veel waterplanten... in jullie Vecht is geen waterplant te vinden... alleen langs jullie oevers groeien wat planten... Nee... geef mij de wetering maar... met aan de overkant mijn buurpubers... en op de achtergrond Hollandse wolkenluchten... Fijn om weer thuis te zijn... en Jansen... die was hartstikke blij om mij weer te zien...

Weer wennen...

Het zit er weer op... de week in Overijssel... Morgen breken we de boel weer af en gaan we weer op huis aan... Het luie leven is weer voor een paar weken voorbij... de arbeid thuis wacht weer... We hebben deze week heerlijk gefietst... mooie dingen gezien... gezellig bijgekletst en lekker gegeten met een oud-collega van manlief die hier in de buurt woont... een paar boeken gelezen... en veel ijs gegeten... De weegschaal zal wel weer schrikken... denk ik... Volgende week wordt het weer soppen... tuinieren en vasten... Dat wordt dus weer even wennen...

Kruid en pluis...

De uiterwaarden van de Overijsselse Vecht staan vol met deze gele bloemen... het zijn bijna struiken... breed en hoog... Het is Sint Jacobskruid... een erg giftige plant... vooral voor grazers zoals koeien en paarden... Het kruid tast de lever aan... paarden kunnen er zelfs aan dood gaan... Voor de mens kan de plant bij aanraking met de huid een allergische reactie geven... Niet plukken dus...! Voor de rups van de St. Jacobsvlinder is het kruid een lekkernij...  (zou de vlinder vernoemd zijn naar het kruid of het kruid naar de vlinder)  De plant is een zgn. pioniersplant... hij verspreidt zich snel doordat een volwassen plant wel 200.000 vruchten kan produceren... die op open plekken in het gras en bermen makkelijk kiemen... De zaadjes worden door het vruchtpluis met de wind meegevoerd... Zelf vind ik de uitgebloeide witte pluisbollen mooier om te zien dan de echte gele bloemetjes...

Stoeppie...

Vandaag hadden we maar een rustdag ingelast... de 52 kilometer fietsen van gisteren zat nog behoorlijk in de benen... maar vooral in mijn knieën... Vanmorgen nog wel een vaartochtje op de Vecht gemaakt maar daar konden we bij zitten... Vanavond ben ik op zoek gegaan naar een stoeppie... om naar de zonsondergang te kijken en even de stilte op te zoeken... Een stoeppie heb ik niet gevonden... wel een vogelopservatiepost... Een hoge toren in de uiterwaarden van de Vecht... eentje zelfs met een lift voor mensen met een beperking... Nou... dat kon er ook wel mee door... gewoon een hoog stil stoeppie... En ja... ook in Overijssel gaat de zon onder... varen er ballonnen... zag ik koeiekonten... en was het stil...

Vistrappen...

Het klinkt eng... vistrappen... en nee het is geen Sallands volksvermaak... Thieme hoeft niet te komen protesteren... Het heeft helemaal niets met dierenmishandeling te maken... Toen de Vecht van stuwen werd voorzien was ze meteen in vakken opgedeeld waar geen vis meer in of uit kon... Om toch de vissen de mogelijk te geven om stroomopwaarts en/of -afwaarts te zwemmen werden er omleidingen om de stuw aangelegd... Naast de Vecht ligt er nu dus een nevengeul met kleine watervalletjes om het hoogte verschil van de stuw op te vangen... en die noemt men dus vistrappen... De bochten in de nevengeul zijn zo aangelegd dat het snel stromende water de kans heeft om de buitenbochten uit te slijten en zand in de binnenbochten neer te leggen... Daardoor ontstaan in de buitenbochten hoge steile wallen waar oeverzwaluwen en ijsvogels hun nest maken... We zagen vanmiddag de zwaluwen naar binnen gaan... We hebben vandaag een prachtige fietstocht gemaakt door het Vechtdal... met ontzettend veel mooie natuur... dorpen met brinken en essen... bos en heide... en een kanaal en de Vecht gezien... totaal 52 kilometer... Het was dus erg lastig kiezen uit de vele foto’s die ik gemaakt heb voor deze blog...

Claude Monet...

Vanmiddag mocht ik een paar uur ronddolen door de vijvertuinen van Ada Hofman... die bijna tegenover onze camping liggen.. Ada Hofman wordt algemeen beschouwd als de grootste tuinvijverspecialist in Nederland... Haar specialiteit is het helder houden van het vijverwater op biologische wijze... dus zonder chemische middelen of filters... maar hoofdzakelijk door gebruik van waterplanten... In de jaren 80 legde ze deze vijvertuin aan... met ideeëndie ze opgedaan had in de polders rond Lopik... De tuin bestaat uit ruim vijftig vijvers in dertig aangelegde tuinen... Wat een prachtig geheel is het inmiddels geworden... ik zou er dagen in rond kunnen dwalen... echter manlief vond een middag al lang genoeg... Hofman heeft ook diverse boeken geschreven over vijvers en alles wat daar in groeit en leeft...  de tuinen zijn al door ruim een miljoen mensen bezocht... Inmiddels is Hofman 75 jaar... heeft ze na een tekenbeet de ziekte van Lyme opgelopen... en is ze verhuisd naar Duitsland... De tuin wordt nu sinds 2016 gerund en onderhouden door een echtpaar uit Dedemsvaart... maar nog steeds met advies van Ada Hofman... Wat heb ik genoten vanmiddag en goeie ideeen opgedaan voor mijn eigen postzegelformaat vijvertje... Het was alsof ik in het beroemde schilderij van Claude Monet liep...

De Vecht...

Vandaag zijn we eerst eens wat boeken wezen kopen... we kunnen voor de eerste weken weer even vooruit... Ik ben nog steeds van de "echte" boeken... waarschijnlijk is het mijn leeftijd en ben ik nog ouderwets... maar een boek digitaal lezen is niet mijn ding...  Achter onze camping stroomt de rivier de Vecht... de Overijsselse Vecht... een echte regenrivier die zijn oorsprong heeft in Duitsland en 167 km. lang is... waarvan 60 km. door Overijssel stroomt richting Zwolle... De Vecht is al ontstaan in de ijstijd... door smeltwater dat naar het westen stroomde... Om de waterstand te regelen en de Vecht bevaarbaar te houden zijn er vorig jaar twee schutsluizen gebouwd bij Junne en Marienberg die alle 7 oude sluizen overbodig maakten... Er is nog één oude sluis die één keer in het jaar bediend wordt... bij De Haandrik... om de boot van Sinterklaas door te laten... Vanavond zijn we even naar de Vecht gewandeld... overgevaren met een zelfbedienend pontje... deze foto gemaakt... een stukje gelopen... en weer terug met het pontje... Een mooie dagafsluiting...

IJspret...

Ook wij in het Overijsselse hadden vandaag wat buien... en dat is hard nodig hier... Het landschap is hier dor en geel... wat een verschil met mijn groene polder thuis... Door die buien kwam het er niet van om een fietstochtje te gaan maken... Na het avondeten was het gedaan met de buien en zijn we toch nog even naar Hardenberg gefietst... Daar kwamen we toch een grote Italiaanse gelateria tegen.... mijn fiets remde spontaan... en ja... dan moet je wel afstappen natuurlijk... Voor Nederlandse begrippen hadden ze er ontzettend veel smaken... twee grote vitrines vol... en verschillende ijssoorten met drank erin... Het zijn hier in Salland echt stille genieters... Op de terugweg hoorde ik mijn fiets fluisteren... dit rondje houden we erin... elke dag...

Gehaat...

Zag ik toch gisteren ineens deze bandiet in mijn tuin staan... de Japanse Duizendknoop... Op het ogenblik de meest gehate plant van Nederland omdat hij als woekeraar bekend staat... en onze eigen Hollandse planten verdringt... Deze plant is bijna niet uit te roeien... ja... met sterk gif lukt het wel... maar dat mag je niet meer gebruiken... Zelfs Gemeente Molenlanden zit in zijn maag met deze exoot... las ik... Eigen schuld... dikke bult... denk ik dan maar... Als je deze plant om de 14 dagen zou afmaaien... verliest hij zijn groeikracht en gaat uiteindelijk dood... Het is nu augustus en de wal bij ons huis is het hele jaar nog niet gemaaid... Bezuinigen noemt men dat... maar straks gaan de kosten de pan uitrijzen om deze Japanner te gaan bestrijden... Nadat ik de foto gemaakt had... heb ik hem uit de grond getrokken... Nu kon dat nog omdat het nog maar een klein duizendknoopje was... Zou hij een paar jaar oud zijn... kan de wortel wel 3 meter in de grond zitten.... Blijft daarvan bv. maar 1 centimeter in de grond zitten dan komt de plant geheid weer terug... Bij mij verdwijnt hij bij het restafval... zou ik hem in de groene kliko doen... dan krijgt iemand anders hem weer bij de compost...