Mijlpaal...

Gisteren heeft mijn geblog een leuke mijlpaal bereikt... Inmiddels zijn mijn blogs meer dan 100.000 keer gelezen... door mensen van over de hele wereld...  Het staatje aan de rechtse kant geeft het aantal lezers weer.... die deze week mijn blog gelezen hebben en waar die lezers wonen... Wat begon als een soort dagboek voor mijzelf... als herinnering aan mijn wilde tuin die op de schop ging omdat ik steeds meer moeite had om hem bij te houden... is nu inmiddels uitgegroeid tot een dagelijkse gewoonte om even mijn bezigheden... mijn gedachten... de natuur en dieren om mij heen... op virtueel papier te zetten... Zolang ik het zelf leuk vind... blijf ik het doen... maar het zal misschien wel minder worden... Vandaag hebben we namelijk nog een mijlpaal bereikt... manlief stopt met werken... en we gaan na 29 jaar "kleine zelfstandige" geweest te zijn onze "oude hobby" weer oppakken... We gaan weer caravannen...! Heerlijk... fietsen mee en vooral de Nederlandse natuur en cultuur ontdekken... Maar daar is natuurlijk ook veel over te bloggen... toch...? 

Rokje...

Wespen zijn vervelende gevallen... maar heeft u een wesp wel eens goed bekeken... Eigenlijk zijn het schitterende schepsels... ze hebben zelfs haar op hun lijf... en weerhaakjes aan hun poten zodat ze niet ergens van afglijden... En die Vitesse shirtjes passen perfect om hun lijven... Een wesp... deze uit mijn tuin is trouwens een Duitse Wesp... wordt pas vervelend als er geen... of te weinig eten meer voor hen is... Dan komen ze op zoetigheden van ons mensen af... Wespen zijn alleseters... en eigenlijk heel nuttig... Ze vangen en eten heel veel insecten zoals muggen en vliegen... Ze bijten hun kop eraf en voeren de rest aan de larven in hun nest... Sla nooit een wesp dood in de nabijheid van een nest... als je hem plet komt het gif in zijn lijf vrij... De geur van dat gif zorgt ervoor dat andere wespen agressiever worden... en alleen vrouwtjes wespen steken... Zie je dus een wesp met een rokje aan... dan moet je extra alert zijn...

Lol...?



Op het ogenblik is het geen weer om buiten foto’s te maken... het regent...  Het is prima weer voor de tuin... maar niet voor mijn camera’tje... Daarom wat foto’s van gisteravond... van één van de vijf luchtballonnen die overdreven... Ik vroeg mij af wat de noodzaak is en wat er zo lollig aan is... om je ballon boven een boerderij te laten zakken tot net boven de grond... en de koeien... eenden... en ganzen de stuipen op het lijf te jagen... Ik dacht eerst dat hij ging landen... maar toen alle dieren weggevlogen en weggerend waren... gaf hij gas... en ging hoog de lucht weer in... Ik kon horen aan de geluiden die uit de mand kwamen dat de luchtreizigers heel veel lol hadden om die op hol geslagen koeien... Dit moeten ze maar doen boven een autoweg... kan ik er lol om hebben... sorry hoor... maar ik ben een beetje boos... hoewel ik gek ben op ballonnen... 

Stemming...

Wat was het toch een heerlijke avond... de zon scheen... bijna geen wind... lekkere temperatuur... overdrijvende ballonnen... en de stilte van de polder... En dat had ik even nodig na een moeilijke... verdrietige... maar ook mooie middag... Samen met mijn poezen heb ik naar de ondergaande zon zitten kijken en deze dag kunnen overdenken... Even alles laten bezinken... Één zin die ik vanmiddag hoorde bleef maar door mijn hoofd dwarrelen... dat als iemand overleden is...  zij niet is "heengegaan"... maar ons is "voorgegaan"... En zo is het... we "gaan" allemaal een keer...niemand uitgezonderd... Waarom deze zin mij zo raakte... geen idee... misschien omdat heengaan zo definitief is... en voorgaan niet... Gek eigenlijk dat er tussen de woordjes heen en voor zo’n groot verschil zit in gevoel... En wat is dat toch met katten... ze zaten alle drie bij me... net alsof ze mijn stemming aanvoelden... 

Bessentijd...

De bessentijd breekt weer aan... Mijn Lijsterbesboom staat vol met trossen oranje/rode bessen... en worden nu dagelijks bezocht door hele kuddes spreeuwen...  Bezoeken is eigenlijk een te net woord... de spreeuwen vallen de boom gewoon aan... en in... en ze maken er ook nog een klere bende van...  Ik denk dat deze boom de enigste boom in ons dorp is... die ons hele dorp gezien heeft... die een rit gemaakt heeft van 6 km en het hele dorp bekeken heeft... Hij heeft namelijk In de jaren ‘90 mee gedaan aan een optocht die door het dorp trok... hij stond als versiering op een kar... en won ook nog de eerste prijs... Toen was hij nog een boompje... nu is hij een grote boom met heel veel bessen... die de spreeuwen nu opeten... en straks de zaadjes weer uitpoepen... die weer nieuwe Lijsterbesboompjes worden... De cirkel is weer rond...

Tweede leven...

Het wordt nu echt zoeken naar nog wat bloeiends in de tuin... Ik vond deze Campanula in een hoekje van de tuin... waar ik hem neergezet had omdat hij uitgebloeid was...  Daar schijnt hij het zo goed naar zijn zin gehad te hebben... dat hij nu voor de tweede keer in bloei staat... Waarschijnlijk omdat hij onder de heg al die tijd in de schaduw heeft gestaan... lekker koel in die hitte... Nu heeft hij weer een plekje op het terras gekregen... in de zon als die schijnt... en zo nu en dan in de regen... 

Ruisdael...

Het was vandaag een echte Ruisdael-dag... een dag met alleen Ruisdael luchten... Echte Hollandse luchten... waardoor de Haarlemse schilder Jacob van Ruisdael rond 1650 zo beroemd is worden... Hij schilderde als eerste de prachtige Hollandse wolkenluchten... waardoor  vele andere schilders geïnspireerd werden en Holland een bedevaartsoord werd voor landschapschilders... Voor hen was het licht en het landschap in de Nederlanden het mooiste van Europa... mooier dan de stoffige en dorre landschappen van Frankrijk en Italië... En ik ben het helemaal eens met die mannen die dat 300 jaar geleden al vonden... 



Naaktslak...

Nu er soms weer wat nattigheid uit de lucht valt... komen de slakken ook weer te voorschijn... Vanmiddag zag ik dit exemplaar voorbij schuiven... een gevlekte akkerslak...  Deze soort had ik nog nooit eerder in mijn tuin gespot.. meestal zijn het zwarte wegslakken die hier alles opeten... De gevlekte akkerslak is een landnaaktslak en wordt 6 cm groot... en is een alleseter... Hij eet planten... schimmels... paddestoelen... kleine insecten... en zelfs uitwerpselen van andere dieren... Zelf is hij een lekker hapje voor egels... vogels... en reptielen zoals padden en hazelwormen... maar hazelwormen wonen volgens mij niet in Goudriaan... dat zijn hagedissen zonder poten die op  slangen lijken...   Hier wonen alleen maar  " pieren "...

Luis...



Vandaag maar wat aangerommeld... het leven gaat toch weer door.... hoewel mijn gedachten nog veel afdwaalden naar diegenen waarvan het leven nu stil staat... De klimroos onder onze overkapping zat helemaal dik in de luis... en luis poept een soort zoetige kleefstof uit... Het gevolg is dat alles wat onder de overkapping staat... kleeft... Gatsie...! Op die zoetigheid komen weer wespen af... heel veel wespen... en dat is lastig buiten zitten... Ik heb dus de snoeischaar gevat en de klimroos rigoreus afgeknipt... ingekort... en waarschijnlijk verziekt... Met de tuinslang daarna alles schoongespoten... en gepoetst... en hoppa... ik kan nu rustig... zonder gekleef en gezoem... weer lekker buiten zitten... De Fuchsia onder de overkapping zit ook in de luis... het zijn de laatste bellen die er nu aan hangen en als die vallen gaat de plant de kliko in...  Ik ga geen luizebos in huis laten overwinteren...

The Rose...

In een dorp zoals Goudriaan is het van "ons kent ons"... dus als je ‘s morgens wakker gebeld wordt met de mededeling dat er iemand uit het dorp plotseling overleden is... staat het kippevel op je armen... en ben je de hele dag van slag... Tenminste... dat had ik vandaag... De zin om een leuke blog te schrijven heb ik dus ook niet... sorry... Wel heb ik deze roos op de foto gezet... de laatste die nog staat te bloeien in mijn tuin... als symbool... dat je in de bloei van je leven zo weggerukt kan worden...

Het leven schenkt je lieve... blije... mooie dagen

Soms sta je duidelijk bij het leven in de gunst

Als het je goed gaat hoor je zelden iemand klagen

Maar met de droeve dagen omgaan... da’s de kunst...

                                         Toon Hermans

Slôten...

Wat zijn onze Goudriaanse sloten toch mooi op dit moment... Alles groeit en bloeit als een tierelier... sommige waterplanten lijken wel te exploderen...vooral de gele plomp en kikkerbeet zorgen ervoor dat de sloten behoorlijk dicht groeien... Voor de vissen in de sloot waren de waterplanten dit jaar heerlijke schaduwplekken... en ze zorgden ook voor genoeg zuurstof in het water... Over een paar weken beginnen de eigenaars van de sloten met het opschonen.... Slôten... zeggen we hier... want een sloot in ons dialect heet ook slôôt... De slôten worden dus geslôôt... dan worden de waterplanten uit de sloot gehaald om te zorgen dat in de herfst de sloten meer water kunnen opvangen... en afvoeren... Gelukkig komen de waterplanten volgend jaar gewoon weer terug... 

Transgenders...

De Mandevilla... familie van de Maagdenpalm... is één van de meest dankbare, bloeiende tuinplanten... Als hij op tijd water en mest krijgt... bloeit hij door tot eind oktober... Zodra de buitentemperatuur 10 graden of minder wordt stopt hij ermee... buiten dan hé... als je hem naar binnen haalt blijft hij als kamerplant gewoon bloeien... Hij is absoluut niet winterhard... zijn oorsprong ligt dan ook in Zuid-Amerika... en eigenlijk is het een klimplant... Ik gebruik hem als hangplant in mijn bloembakken... en ze doen het perfect... ondanks de hitte... In tuinboeken wordt hij met verschillende namen aangesproken.... Sundaville.... Chileense Jasmijn... en Dipladenia... Ik noem hem gewoon Mandevilla.... ligt het makkelijkst in de mond... Het vreemde aan mijn Mandevilla’s is dat ze geen opening hebben voor de meeldraden... heb ik weer... transgender bloemen... waar de bijen niets aan hebben... maar voor mij zijn ze prachtig... 

Einde...

Nu de grond weer wat natter geworden is... zijn de kabouters ook weer in de weer... Vannacht hebben ze een paar huisjes gebouwd in ons gazon... paddestoelenhuisjes... Gisteren was er nog niets te zien... en vanmorgen... hoppa.. de eerste paddestoelen van dit seizoen zijn een fijt... Hoogzomer loopt op zijn eind... de bouwvakvakantie zit er op... de schoolkinderen beginnen aan hun laatste week vakantie...  en manlief begint aan zijn laatste weken met werken... Op 1 september breekt er voor ons een hele lange verdiende vakantie aan... Nu maar hopen op een mooie nazomer...

Borderloos...

Het valt niet mee om nog wat bloeiende planten in mijn tuin te vinden... de meesten zijn verbrand of verdord... en wat nog in leven is zit onder de luis... Ik ben ook niet van plan om al de potten weer opnieuw te vullen... misschien straks met wat winterviolen... maar daar houdt het mee op... Wel staat de Verbena of IJzerhard nog in bloei... een plant met weinig bladeren en lange stelen... met aan de uiteinden toefjes paarse bloemen... Het is een echte vlinder- en bijenplant... Eigenlijk is het geen vaste plant omdat hij niet winterhard is... maar omdat hij zich makkelijk uitzaait hou je hem wel in je tuin... In borders komt hij het meest tot zijn recht omdat hij zich door de andere planten heen weeft met zijn lange stengels... Bij mij staat hij in een pot... omdat ik inmiddels borderloos ben... maar wel gek ben op deze plant...

Geland...

De ondergaande zon vanavond zorgde weer voor mooie kleuren in de lucht... En het was druk in de lucht... met vliegtuigen die veel strepen veroorzaakten... en luchtballonnen... Twee daarvan kwamen mijn kant op... en zorgden ervoor dat de buurmeiden in het weiland op hol sloegen... Als de melk nu maar niet geschift is... De ballonnen landden uiteindelijk in het weiland van buurman boer... en ik zat op de eerste rij bij de landing... die perfect verliep...  De luchtreizigers hebben hun diploma gehaald... en buurman boer zit waarschijnlijk nu aan de jenever... die meestal door de piloot aan de eigenaar van de landingsbaan gegeven wordt...

Saartjes...



Poes Saar was al dagen weer niet thuis geweest... maar vanmorgen lag ze lekker te slapen in mijn bloembollenteil... Daar zie je nu natuurlijk niets van want de krokusbolletjes zitten onder de grond... Maar ik ben blij dat Saar weer thuis is... ze is toch zo mager geworden deze zomer... Men zegt dat dat komt door het eten van kikkers... maar zeker weten doe ik dat niet... en het is ook nergens te vinden op kattensites... Stel dat ik potgrond over haar gegooid had... beetje mest erbij... en een gieter water... zouden er dan in het voorjaar jonge Saartjes tussen de krokussen groeien... Ik heb het maar niet geprobeerd... ze wordt er zo vies van...

Zegekruid...

Tussen de straat en onze tuin staat deze enorme plant... hij groeit in een spleet van 3 cm... in het zand van de straatstenen... Ik heb hem hier niet gepoot... hij is hier gewoon komen aanwaaien... althans de zaadjes van deze plant... Het is Zegekruid... een éénjarige plant... uit de nachtschadefamilie... waartoe ook de aardappel en de tomaat behoort... Zijn Peruaanse naam is Nicandra... want daar komt hij oorspronkelijk vandaan... Hij groeit in elke grondsoort en kan 1,5 meter hoog worden... Als de grote paarse klokken door de bijen bestoven zijn ontwikkelen ze zich tot zaaddozenlampionnetjes waarin de bessen zitten... De zaaddozen zijn eerst groen en later lichtbruin... de takken met zaaddozen worden gebruikt in droogboeketten... In het land van herkomst... Peru... worden de bessen gebruikt bij blaas- en nierproblemen... Meestal houd ik de spleet tussen onze tuin en de straat onkruidvrij... maar ik merkte dat dit geen gewoon onkruid was... dus heb ik het laten staan met gevolg deze struik... Nu zorgen dat hij zich niet verder uitzaait... naar mijn tuin...

Verschil...

Vorig jaar heb ik in mijn tuin een rij Hortensia’s gepoot... allemaal dezelfde kleur en grootte... Dit jaar hebben ze allemaal dezelfde hoeveelheid mest en water gehad... maar wat een verschil zit er nu in... De eerste drie staan er goed bij... alleen de bloemen zijn een heel stuk kleiner dan ze horen te zijn... maar dat komt door de droogte... Dan staat er één struik die helemaal bruin... verdroogt... en verbrand is... Zou dat komen omdat hij naast de Klimroos staat... zou die zijn water ingepikt hebben...? De Roos staat er wel florissant bij... De laatste struik is groter gegroeid dan de anderen... maar die heeft hele fletse bloemen... gewoon verkleurd door de zon... denk ik... want hij staat het langst in de zon... Ik had gehoopt op een mooi gelijkmatig haagje... nu is het maar een rommelpotje... Hopelijk volgend jaar nieuwe kansen... 

Musje...

Vandaag hadden we flinke buien... je ziet het gras gewoon groen worden... De natuur begint zich langzaam te herstellen... Mijn vogeldrinkbakje in de tuin is ook weer vol geregend... en dit musje maakte er gelijk gebruik van om zijn of haar dorst te lessen...  de wespen zijn inmiddels ook in mijn tuin gearriveerd... buiten eten en drinken is er voor mij niet meer bij... zelfs een boterham uit het vuistje is lastig op te eten... Ik las vandaag een goeie tip om wespen weg te jagen... je moet ze gewoon met de plantenspuit nat spuiten... Wespen denken dat het regent en gaan terug naar hun nest... want met natte vleugeltjes is het lastig vliegen... Dat wordt dus wel goed mikken... want een natte boterham is niet heel erg lekker...

Stelen...

Nu er inmiddels wat regen gevallen is komt er ook weer meer reuring in het weiland... De bodem is wat minder hard... denk ik... want de kieviten peuren met hun snavels weer in de grond... opzoek naar insecten... Ook zie ik al weer wat groene grassprietjes boven het maaiveld uitkomen...  en dat zagen deze ganzen ook... Die zochten hun maaltje gras bij elkaar... Het waren Grauwe Ganzen... een soort dat 50 jaar geleden bijna uitgestorven was in Nederland... In de jaren ‘70 werden pogingen gedaan om ze weer uit te zetten in Friesland en het Deltagebied... en in 1977 waren er al weer 150 broedparen... Rond 2000 waren er al 9000 broedparen...en als hun collega’s uit Noord-Europa in de winter op bezoek komen zijn er soms wel een half miljoen Grauwe Ganzen in Nederland... Dit groepje stal eigenlijk het eten van de buurmeiden... en die hebben al zo weinig... maar ik neem aan dat ze dat niet wisten... 

Moe...

Vanmiddag zag ik in de wetering deze familie Fuut... ze lagen heerlijk te slapen tussen de drijvende waterplanten... Meestal zijn Futen behoorlijk schuw... als ze mij zien zwemmen ze snel weg of duiken ze onder water... Maar nu was pa of moe zo diep in slaap dat ze me niet in de gaten had... Één Futekind was zo moe dat het koppie steeds lager zakte en het op het laatst met de snavel in het water lag... maar toch sliep Futekind gewoon door... De andere twee Futenkinderen hadden hun oogjes soms open en piepten dan eventjes... maar zelfs daar werd Ouder Fuut niet wakker van... Het is ook ontzettend vermoeiend om voor drie piepende Futekoters de hele dag naar vis te moeten duiken... Vanavond heb ik nog gekeken of ze al weg waren... want stel dat ze niet sliepen maar ziek waren... Je weet het maar nooit met botulisme of zo... Gelukkig waren ze weg... 

Pijlkruid...

 Waarom deze plant zo heet is duidelijk te zien aan zijn bladeren... die hebben namelijk de vorm van een pijl... Deze plant groeit in de sloot naast ons huis... Trouwens als je ziet hoeveel waterplanten er in dit slootje groeien... snap je niet waarom deze sloot van onze Gemeente het predicaat "zwaar vervuild" heeft gekregen... Het riool heeft namelijk een overstort in de sloot... als het riool het bv. bij zware regenval niet aankan dan wordt er geloosd op deze sloot... Ik heb het nog maar één keer gezien dat dat gebeurde... Toch wordt eens in de vijftien jaar de vervuilde bagger eruit gehaald en afgevoerd naar een depot... Op het ogenblik groeit er de gele plomp... kikkerbeet... zwanenbloem... egelskop... gele lis... krabbescheer... en dit pijlkruid... Hij heeft witte bloemen met paarse vlekjes in het hart... De bloemen zijn éénslachtig... dat wil zegge dat de plant mannelijke en vrouwelijke bloemen heeft... De mannelijke bloemen bevinden zich in de bovenste kransen van de bloem... de vrouwelijke in de onderste kransen... De zaden verspreiden zich drijvend over het water... maar ontkiemen pas als het heel koud is geweest... De plant kan wel min 20 graden hebben... In China en Japan wordt deze plant geteeld als groente... maar omdat hij hier in "zwaar vervuild" water groeit... durf ik het niet aan...

Wachten...

We wachten hier in de Alblasserwaard nog steeds op regen... De hele dag hoor ik niet anders dan slecht weer op komst... onweersbuien... kans op hagel... vele hoeveelheden neerslag... kans op overstromingen... windstoten... stormdepressie... code oranje en weet ik wat allemaal voor kleuren...  Helaas hoor... voel... zie en merk ik nog steeds niets van dit alles... Vanmiddag zijn er zo nu en dan wat spetters gevallen... maar de straat werd niet eens nat... Vanavond scheen de zon zelfs nog even... Wel is de wind gedraaid en komt nu uit het zuid-westen... misschien dat het er toch nog van komt... Ik sta nu wel in dubio... ga ik mijn potplanten nu wel of niet water geven... nog even afwachten... 

Verademing...

Wat een verademing dat het niet meer zo warm is... Afgelopen nacht heeft het wat geregend en vandaag kwam de wind uit het westen en bracht de zo lang verwachte verkoeling... voor mij dan hé... Vanmiddag ook weer de zonwering omhoog gedaan... ik kreeg gewoon zere ogen...zo licht was het in de kamer... In de wetering zaten vanavond twee jonge waterhoentjes... die op zoek waren naar eten... Dat het jonkies waren was te zien aan hun nog bruine snavels... Volwassen waterhoenders hebben rode snavels... Of ze uit hetzelfde nest komen betwijfel ik... de één is veel groter dan de ander... Of het zijn broer en zus... en is het broertje groter dan het zusje... Weten zal ik het nooit... maar ik vond het wel een heel lief stelletje...

Badderen...

Ook eendjes badderen voordat ze gaan slapen... en dat is met deze hitte geen straf... Vreselijk... 35 graden vandaag... en dan hoef ik nog niets te doen van mijzelf...  Héél veel respect voor die mensen die vandaag moesten werken... vooral diegenen die dat buiten moesten doen... Deze temperaturen zijn niet menselijk meer... Als deze hitte volgens de deskundigen "gewoon" wordt de komende jaren... vertrek ik ‘s zomers naar IJsland... Vanavond heb ik toch nog even buiten gezeten... samen met mijn ventilator...  genietend van de ondergaande zon... Net als de eendjes ga ik nu ook lekker badderen en slapen... 

Eindelijk...

En weer was het vandaag een bloedhete dag... en ben ik dus niet buiten geweest... Volgens de berichten wordt het morgen nog heter... maar voorlopig wel de laatste keer... Vanaf woensdag wordt het wat koeler en komt er regen.... EINDELIJK... want ik ben het behoorlijk zat dat binnen zitten met de zonwering voor de ramen... het was voor mij gewoon een klein donker wereldje de laatste weken... Vanavond de tuin weer gesproeid... en hopelijk voorlopig voor de laatste keer... want ook dat ben ik zat... Ik ben weken bezig geweest om de potplanten in leven te houden... elke avond met gieters en tuinslangen lopen slepen... en uiteindelijk hebben de meesten de hitte toch niet overleefd... Volgend jaar ga ik ontpotten... in plaats van vijf kleine potten... één grote pot met planten neerzetten... Dat wordt dus brainstormen de aankomende winter... welke plant past bij wie... en welke heeft veel water nodig en welke niet...

Can-can...

Op de foto één van de laatste bloemetjes van mijn Calibrachoa... een mini Petunia... De plant is bruin geworden van de zon... verbrand.. zeg maar... en gewoon uitgebloeid... op... De laatste bloemknopjes mogen van mij nog uitkomen... daarna gaat hij de groene kliko in... weken eerder dan de bedoeling zou zijn... Deze Calibrachoa heet can-can... waarschijnlijk om dat zijn dubbele bloemblaadjes op rokjes lijken... die danseressen behoorlijk hoog optillen tijdens de can-can dans... Op het kaartje bij de plant stond dat deze mini Petunia beter tegen regen kan dan zijn grote zus de gewone Petunia... Daarom had ik hem ook gekocht... Alleen heb ik het verschil nog niet gezien...

Onrust...

Op het ogenblik vliegt de Kolibrievlinder weer in mijn tuin rond... Vooral de Verbena’s worden druk bezocht... Op de foto is hij niet zo heel goed te zien... want dat beest wil maar niet stil zitten... Hij beweegt zijn vleugels zo snel heen en weer tijdens het vliegen, dat ze met het blote oog niet te zien zijn... Hij zuigt met zijn roltong... die net zo lang is als zijn lijf... de nectar uit de bloem... terwijl hij stilstaat boven de bloem... Vandaar ook zijn naam Kolibrievlinder... In Zeeland en het westen van Brabant wordt hij ook wel Meekrabvlinder... Onrustvlinder... of gewoon Onrust genoemd... De vlinder legt haar eitjes vooral op de Meekrap... een plant... bekend van de rode kleurstof waar textiel mee geverfd wordt... De Meekrap groeit vooral in Zeeland en West Brabant... vandaar ook dat Roosendaal met karnaval " Krabbegat" heet... De Kolibrievlinder is een trekvlinder... Omdat ze niet "winterhard" zijn en bij de eerste nachtvorst al doodgaan... vliegen ze massaal in de herfst vanaf de Noordelijke IJszee naar de Middellandse Zee... overwinteren daar... en trekken in het vroege voorjaar weer richting het Noorden... En dat allemaal om een paar eieren te leggen op een plantje dat niet in zuidelijke landen groeit... maar wel in Noord- Europa...

Zwanenbloem...

In het slootje naast ons huis staan heel veel zwanenbloemen... Dat betekent dat het water voedselrijk is... en dat de sloot jaarlijks geschoond wordt... Dat opschonen verbetert namelijk zijn leefmilieu... Ik vroeg me af waarom hij eigenlijk zwanenbloem genoemd wordt... want officieel heet hij Butomus Umbellatus... dus heb ik even gegoogled... Het blijkt dat de stampers de vorm hebben die op sierlijke zwaantjes lijken... Weten we dat ook weer... Vroeger was het een beschermde plant... maar sinds 2017 is de zwanenbloem niet wettelijk beschermd meer...  Je mag hem dus plukken... of in je eigen vijver zetten... en dat ga ik nu doen...

Rozanne...

Er staan nog een paar overblijfsels in onze tuin uit mijn vorige cottagetuin... waaronder deze Geranium... Ik kon deze plant niet weg doen... hij heeft zo’n mooie kleur paars... tegen blauw aan... Het is de Geranium Rozanne... en hij bloeit van mei tot de eerste nachtvorst... ‘s Winters sterft hij bovengronds af... hij is winterhard... dus komt hij in de lente weer tevoorschijn... Het is een bijzonder dankbare plant... je hoeft hem ook niet terug te knippen tijdens de bloei... hij blijft gewoon doorbloeien... Ik ben nog steeds blij dat ik hem bewaard heb... en hij waarschijnlijk ook dat hij geen compost geworden is...  

Herfstsering...

Augustus... een nieuwe maand... nieuwe (regen) kansen... De eerste dag was al weer droog en warm... Gelukkig koelde het vanavond met een noordenwind behoorlijk af... Rap de deuren op elkaar open gezet zodat de wind door het huis kon waaien... en in een paar uur tijd daalde mijn kamertemperatuur van 26 naar 23 graden...  Op de foto mijn Buddleja... die in mijn tuin in de weg stond... en nu als blikvanger in de slootwal van de gemeente staat... Hij wordt ook vlinderstruik of herfstsering genoemd... Vlinderstruik omdat hij bloemen heeft die speciaal "gebouwd" zijn om door vlinders bestoven te worden... De bloembuis is lang en smal... waardoor alleen insecten met een lange tong bij de nectar kunnen komen... en die hebben vlinders... De onbestoven bloemetjes hebben een geel hartje... zodat insecten ze goed kunnen zien... zodra de bloem bestoven is wordt het hartje rood... een kleur die insecten slecht zien... Ook daar is door de Natuur weer goed over nagedacht... Hij wordt dus ook herfstsering genoemd omdat de bloeiwijze op de sering lijkt... Helaas door het mooie weer is mijn Buddleja allang uitgebloeid als het straks herfst wordt...