In een dorp zoals Goudriaan is het van "ons kent ons"... dus als je ‘s morgens wakker gebeld wordt met de mededeling dat er iemand uit het dorp plotseling overleden is... staat het kippevel op je armen... en ben je de hele dag van slag... Tenminste... dat had ik vandaag... De zin om een leuke blog te schrijven heb ik dus ook niet... sorry... Wel heb ik deze roos op de foto gezet... de laatste die nog staat te bloeien in mijn tuin... als symbool... dat je in de bloei van je leven zo weggerukt kan worden...
Het leven schenkt je lieve... blije... mooie dagen
Soms sta je duidelijk bij het leven in de gunst
Als het je goed gaat hoor je zelden iemand klagen
Maar met de droeve dagen omgaan... da’s de kunst...
Toon Hermans
Geen opmerkingen:
Een reactie posten