Wat was het toch een heerlijke avond... de zon scheen... bijna geen wind... lekkere temperatuur... overdrijvende ballonnen... en de stilte van de polder... En dat had ik even nodig na een moeilijke... verdrietige... maar ook mooie middag... Samen met mijn poezen heb ik naar de ondergaande zon zitten kijken en deze dag kunnen overdenken... Even alles laten bezinken... Één zin die ik vanmiddag hoorde bleef maar door mijn hoofd dwarrelen... dat als iemand overleden is... zij niet is "heengegaan"... maar ons is "voorgegaan"... En zo is het... we "gaan" allemaal een keer...niemand uitgezonderd... Waarom deze zin mij zo raakte... geen idee... misschien omdat heengaan zo definitief is... en voorgaan niet... Gek eigenlijk dat er tussen de woordjes heen en voor zo’n groot verschil zit in gevoel... En wat is dat toch met katten... ze zaten alle drie bij me... net alsof ze mijn stemming aanvoelden...
.. Mooi Lia. De afgelopen week heb ik vaak aan de familie gedacht. Wat onwerkelijk en verdrietig allemaal. Je schreef er twee keer over. Heel mooi, met respect gedaan. Dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenZoals al je verhaaltjes die zo herkenbaar maar ook informatief en zo gewoon zijn. Ik gun jullie na deze week de rust, ruimte en tijd om te gaan/blijven genieten van alles om jullie heen. In Goudriaan maar ook verder weg.
Ik wens je een mooie dag met weer iets kleins waarover je vanavond je verhaaltje hier kan schrijven.
Dagdag.
Florina.
Wat een lief berichtje van je...❤️
BeantwoordenVerwijderen