Zand...

Gisteren waren we in Garderen waar deze Zandsculpturen te bewonderen waren... We hebben de prachtigste creaties gezien... en allemaal gemaakt van zand... Wat een geweldige kunstenaars die dit voor elkaar gekregen hebben... Volgens de film die we gezien hebben is er maanden over gedaan om dit voor elkaar te krijgen... soms storte de boel weer in elkaar na weken werk... ook hagelstenen vernielden stukken werk... maar men hield de moed erin... en het eindresultaat mag gezien worden...  Nadat alle zandkunstwerken tot één geheel gesmeed werden... werd alles met een soort vernis afgelakt... zodat de kunstwerken regenbestendig zijn... De meeste schade wordt helaas door bezoekers veroorzaakt... die kunnen er niet met hun handen van afblijven... ondanks de vele waarschuwingsborden... Wat is dat toch... dat mensen altijd willen " kijken " met hun handen... iets waar trouwens alle musea last van hebben... Ik houd gewoon mijn handen op mijn rug... en geniet...

Pappus...

Vorige week met Pasen kleurden de weilanden in de IJsselvallei geel van de paardebloemen... Nu een week later is het geel verdwenen... en kleurt hier alles wit... van de uitgebloeide paardebloemen.... Met elk zuchtje wind zie je de zaadjes... die aan uit haren bestaande parachuutjes zitten... de lucht in gaan...  Deze haren noemt men " pappus "... Geen wonder dus dat we last van hooikoorts hebben.... Als kind vochten we om wie de pluizenbol van de paardebloem kapot mocht blazen... hier heb je ze voor het uitzoeken... Over een paar dagen ligt er op de weilanden een witte waas van pappus... voer voor de jongen van zaadetende vogeltjes... zoals puttertjes... groenlingen en vinken... Maar ook fazanten schijnen gek te zijn op paardebloemzaadjes... Wat heeft de Natuur dat toch weer goed voor elkaar... precies als de paardebloemzaadjes rijp zijn worden de jongen van zaadetende vogels geboren...

Eindelijk rust...

Na de hectiek van de laatste dagen heb ik vanmiddag even de rust opgezocht in de bossen rond Voorst... Heerlijk in m’n uppie rondstruinen... luisterend naar de vogels en kabbelende beekjes... en genietend van de vele wilde bloemen die nu al in bloei staan... Wat staan er in dit deel van ons mooie Nederland toch weer veel andere wilde bloemen dan bij ons in de polder... Ook de namen van deze bloeiers weet ik dus niet... het wordt tijd voor de aanschaf van een boekje met alle wilde bloemen van Nederland... Gelukkig hebben we de foto’s nog... kan ik de namen later toch nog opzoeken... In het bos staan nu veel bos- of wilde hyacinten in bloei... ik zag ze in de kleuren roze... wit... blauw en paarsblauw... Ook het lelietje-van-dalen bloeit nu... hele velden van deze schattige... maagdelijk witte klokjes bedekken de bosgrond... Vroeger werd mij wijsgemaakt dat kabouters deze klokjes op zondag lieten luiden door aan de steeltjes te schudden... Helaas was ik te vroeg in het bos.... het was nog geen kerktijd...

Aardige wolken...

Koningsdag begon met regen... regen die voor de natuur hard nodig is... De afgelopen week heeft buurman boer de eerste snede gras van zijn weilanden gehaald... en om de groei voor de tweede snede erin te krijgen is regen een zegen... Ook de grutto’s en kieviten hebben last van de droge graslanden... het is lastig om met hun lange snavel in de droge grond te boren... op zoek naar wormen en ander grut... om hun jongen te voeren... Voor alle koningsdagactiviteiten zou regen geen zegen zijn... en dat wisten de wolken dus ook... die hielden tijdens veel activiteiten hun water binnenboord... Soms konden ze het even niet houden... lieten ze hier en daar wat druppels los... maar over de hele dag Koningsdag genomen hebben die wolken aardig hun best gedaan...

Oranje boven...

Al een paar dagen zie ik foto’s voorbij komen van prachtige zonsondergangen van de laatste dagen... Helaas... in Gelderland staan de bossen in de weg om zonsondergangen te zien... dus geen foto’s van- en voor mij... Vandaag waren we onverwacht even thuis... en vanavond kon ik er wel van genieten... op mijn eigen stoeppie... in mijn eigen polder... En ze deden hun best... de zon... de wolken... en het Sahara stof... het was een samenspel van kleuren... Alles kleurde oranje... alvast voor Koningsdag... morgen....

Bedreigd...

Een paar dagen geleden zag ik deze plant in een pot staan... een voor mij onbekend exemplaar... Hij heeft wollige stelen met hartvormige wollige bladeren en de bloemetjes zijn zachtgeel... Het heeft even geduurd... maar inmiddels ben ik erachter hoe hij heet... Zijn naam is Saruma Henryi... of Mansoor... Het speelse anagram van saruma is asarum... wat mansoor betekent... De plant komt van oorsprong uit China... en groeit daar op schaduwrijke en vochtige plekken... Echter... hij dreigt in het wild volledig uit te sterven... Daarom zie je hem nu vooral als bedreigde soort in Botanische tuinen... zoals de Hortus in Utrecht... Het is een vaste plant die al bloeit zodra de eerste donkere scheuten uit de grond komen... en hij bloeit tot diep in de zomer... Hij plant zich voort door zich uit te zaaien... en dat zaad is in speciale tuinzadenwinkels te koop... Als u dus van een bijzondere langdurig geelbloeiende vasteplant houdt is deze plant beslist aan te bevelen...

Zeldzame Buurmeiden...

Gelukkig hebben we op de camping ook buurmeiden... zo’n 15 stuks... die dagelijks heen en weer sjokken naar hun stal... Niet om gemolken te worden... maar ze komen drinken in de stal... het beekje dat door hun weiland meandert heeft namelijk een te hoge oever om bij het water te komen... Deze dames zijn totaal geen familie van mijn eigen buurmeiden... ze lijken ook totaal niet op elkaar... ze zijn van een ander ras ... ze zijn van het zeldzame Brandrode Ras... Het Brandrode rund kenmerkt zich door de egaal diep donkerrode... bruinrode... of her- en der zelfs zwartachtig rode kleur... Ze hebben hier en daar wat wit op de kop... buik... staartpunt en sokken... Ze zijn o zo vriendelijk... en zijn goed te aaien... wat voor de hier aanwezige stadskinderen natuurlijk top is... Ik heb even een praatje gemaakt met de boer... die vertelde dat dit ras alleen in Nederland voorkomt... in de IJsselvallei... Natuurmonumenten wil de Brandrode runderen weer terug hebben in de uiterwaarden van de IJssel en is daarom een fokprogramma gestart op een boerderij in Loenen... en die opzet lijkt geslaagd... De kudde van oorspronkelijk zo’n 60 koeien groeit gestaag... Ook deze tijdelijke buurmeiden komen van dit fokcentrum... boerderij De Groote Modderkolk... maar dan gewoon als hobby voor de boer... en omdat ze zo lief zijn voor stadskinderen....

Meanderen...

Wat is Nederland toch mooi... elke streek heeft zijn eigen charmes... landschappen... planten en dieren... Niet dat ik hier wil blijven hoor... het weidse van de polder heeft toch nog steeds mijn voorkeur... dat zit in mijn genen... Wat je hier veel ziet zijn beekjes die door bossen en weilanden slingeren... dat noemt men meanderen... En ze zijn hier gek op beukenbomen... alle bossen zijn beukenbossen... het zal met de grondsoort te maken hebben denk ik... want spar- en dennenbossen zijn hier niet te vinden... Ook zie je hier nog veel patriciërshuizen... buitenhuizen op grote landgoederen van de vroegere adel en rijke handelaren uit de Hanzesteden Zutphen en Deventer... En wij... wij mogen dagelijks door- en langs al dit moois meanderen op onze fietsen...

Zon...zand...water...eten...

Wat is er nou leuker om op de warmste tweede Paasdag in mijn leven op de camping te zitten... en te kijken naar een groot kleinkind en een klein kleinkind... die saampies speelden met zand en water... Niks dus... helemaal niks... Nou ja... de paasbrunch met elkaar was ook gezellig natuurlijk... Na de middag ging klein kleinkind... met rode appelwangen van de zon en de slaap... samen met zijn ouders weer naar huis... Héél groot kleinkind mocht met hen meerijden naar zijn eigen huis... en groot kleinkind ging met haar mams naar hun eigen camping om een duik in het zwembad te nemen... Een tweede Paasdag om niet snel te vergeten...

Verschil...

Vandaag een fietstochtje gemaakt langs de IJssel... en dat was geen straf met dit prachtige weer... We hebben heerlijk even op een bankje gezeten en genoten van deze mooie... levendige... bochtige rivier... De koeien die hier in de uiterwaarden lopen zochten de schaduw op... zo warm was het... Ook de koe op de foto zocht de schaduw van een struik... hij stond bijna in de struik...Het monument op de foto verwijst naar de oversteek over de IJssel hier van de geallieerden op 12 april 1945... In de weilanden achter de IJsseldijk stikt het van de paardebloemen.... Geen idee of ze spontaan hier groeien... of dat het een bewuste keuze is van de boeren hier... Of zouden ze voor de paashazen zijn... want die zijn gek op paardebloemblaadjes... haha... Ik hoorde vandaag een meisje van rond de 12 jaar tegen haar zusje zeggen... dat ze deze zonnebloemen niet mocht plukken... Zouden ze tegenwoordig geen biologieles meer krijgen op school... vroeg ik me af... Het herbarium dat ik op school moest maken van de bloemen in mijn omgeving heb ik nog steeds... een schrift met bloemen... die ik gedroogd had in een dik telefoonboek... met de beschrijving van die bloemen... Maar ja... die dikke telefoonboeken bestaan niet meer... en waarschijnlijk dus ook de biologieles niet meer... want dan zou je op die leeftijd toch wel het verschil weten tussen zonnebloemen en paardebloemen...

IJsselvallei...

Wij zitten op een boerencamping in de IJsselvallei... tussen Zutphen en Deventer... We hebben even vrij genomen met dit mooie weer... Wat een mooie streek hier... veel tuinbouw in kassen en hier en daar wat veeteelt... De boer en boerin wonen in deze prachtige boerderij... gebouwd in 1564... niet in deze vorm natuurlijk... maar wel een boerderij waar men vee hield... De toenmalige bewoner was een edelman.. en de wapens van hem en zijn vrouw zijn nog steeds te zien op de buitenkant van de boerderij... Jaren later werd het voorhuis er aan gebouwd... en rond 1750 het achterhuis... Tegenwoordig is dit monument van een stichting en woont de familie die er nu woont er al sinds 1893... Sinds 1988 is het een boerencamping... gelegen aan een snel stromend beekje dat uitmond in de IJssel...

Meizoentjes...

Met dit zomerse weer in april komen de meizoentjes in grote getalen te voorschijn... vooral in bermen en weilanden zijn ze nu te zien... Wij kennen ze als Madeliefjes... de Latijnse naam is Bellis wat eeuwige schoonheid betekent... De Nederlandse naam is mogelijk afkomstig van maagde-lief... omdat het bloempje vroeger in verband werd gebracht met de maagd Maria... dus heel toepasselijk op deze Goede Vrijdag... Het plantje was als afbeelding al te zien op een oude stadspoort in Babylon... 575 jaar voor Christus...In Keltische sagen wordt de bloem de magische eigenschap toegedacht dat het de groei kan stilleggen... zodat je altijd kind blijft... ( Jammer dat het niet geldt voor de groei in de breedte ) Madeliefblaadjes zijn goed te eten... zeker door een salade... en de bloemknopjes kunnen in het zuur ingemaakt worden en als kappertjes gegeten worden... Vroeger maakten wij kettingen en kransjes van madeliefjes... nu zie je dat niet vaak meer... niemand wil geen meizoentjes meer in zijn gazon...

Knobbel...

Enkele jaren geleden heb ik een rozentak met touw vastgebonden aan de schutting... Voor eventjes maar want later zou ik hem wel beter vastzetten... zo als het hoort... met rekbaar binddraad... Maar ik ben dat glad vergeten... want inmiddels is het een dikke rozentak geworden... met een knobbel... waaronder het touw vastgegroeid is... De roos wilde groter groeien natuurlijk... en is gewoon over het in de weg zittende touw gegroeid... Wat is zo’n roos toch slim en sterk... niets of niemand houdt hem tegen... blijkt nu... Ik heb geprobeerd het touw eruit te krijgen maar dat is maar gedeeltelijk gelukt... Een wijze les voor mij... niets meer uitstellen... maar gelijk doen wat gedaan moet worden...

Afscheid...

Het meest vervelende van ouder worden is dat je steeds meer afscheid moet nemen van mensen die bij jouw leven hoorden... dat je steeds vaker bij open graven staat... Ook vandaag was zo’n dag... afscheid nemen van een lieve nicht... die net als alle "Grôôtjes" (onze familienaam is de Groot) van bloemen en de natuur hield... Dat bloemen-gen schijnen we van onze opoe te hebben geërfd... Ik heb onze opoe nooit gekend... maar deze oudere nicht wel... Zij vertelde mij eens dat opoe een prachtige bloementuin had... en in de oorlog voor de bruidjes in Goudriaan de bruidsboeketten maakte van bloemen uit haar eigen tuin... Mijn nicht schilderde ook prachtige aquarellen van bloemen... één van die schilderstukken was ook afgebeeld op haar rouwkaart... Voor de verjaardag van mijn moeder maakte ze eens een aquarel van een molen... die nu bij ons in huis staat... Sinds deze week is dit schilderij voor mij nog waardevoller geworden dan dat het al was... Een prachtige herinnering aan haar...

Rooie Ribes...

Nog zo’n lentebloeier... de Rode Ribes... Vroeger stond hij bijna in elke tuin... perk en park... Tegenwoordig is hij niet heel erg meer in trek om in tuinen aangeplant te worden... Dat komt door de geur van de bloemen... niet iedereen is gecharmeerd  van deze kenmerkende  zoete kattenpis geur... maar het trekt wel veel bijen en hommels aan...  De struik komt van nature voor aan de Amerikaanse westkust... Hij wordt ook wel siertrosbes genoemd... na de bloei kunnen er zwart-blauwe bessen aan de struik komen... De struik groeit op bijna elke grond en kan goed tegen zeelucht en luchtverontreiniging... met andere woorden: hij is bijna niet kapot te krijgen... Zelf heb ik hem ook niet in de tuin staan... ik heb de foto in de tuin van mijn dochter gemaakt omdat ik de kleur en de bloemetjes zo mooi vond...

Longkruid...

Vandaag weer een blogje over de tuin...( afgelopen zaterdag had ik helaas geen tijd om een foto te maken en ik was na een lange dag bij museum Het Voorhuis te moe om te bloggen... ) Vanmiddag was het weer een heerlijke zonnige tuinwerkmiddag... Wel jammer dat er behoorlijke vorstschade te zien is... de nieuw uitgelopen rozenblaadjes zijn zwart geworden en ook de hortensia’s hebben zwarte randjes aan de verse bladeren... Zelfs de primula’s hebben geleden... ik heb ze vanmiddag flink onder handen genomen en alle aangetaste bladeren en bloemen verwijderd zodat de knoppen nu alle kans krijgen om uit te komen... Inmiddels is ook het paarse Longkruid in bloei gekomen.... en ook deze plant is nog een overblijver van mijn wilde tuin... Er is bij het ontruimen toen toch een stukje wortel blijven zitten en daar is nu weer een plant uitgegroeid... Hij staat niet in de weg dus laat ik hem maar staan... tot hij uitgebloeid is... Dan knip ik hem kort om meeldauw in de tuin te voorkomen...

Jut en Jul...

O...oh... door de oostenwind werd het koetennest van Jut en Jul uit elkaar getrokken en door de golven meegenomen... Weer pech dus... ze leren het ook nooit... Men man en macht... Jut en Jul dus... werden alle takken en bladeren weer opgedoken en meegetrokken naar de oorspronkelijke plek... Het koste hen uren om van de restanten weer een nest te maken... Ik had zo’n meelij met hen... ik had ze wel willen helpen... maar je moet de natuur zijn gang laten gaan... Ooit zullen ze het moeten leren om een stabiel nest te maken... Ze zijn ook al volop aan het paren.... ik ben benieuwd of het nest klaar zal zijn als Jul haar eerste ei kwijt moet...

Jaloers...

Wat een mooi... droog... en zonnig weer blijft het toch... maar wat blijft het toch koud... De dader is de noord/oostenwind... die de kou uit Siberië naar hier blaast... Heel vaak blijft de wind uit het noorden waaien tot de langste dag... in mei hebben we daarom de ijsheiligen nog... In de zon en uit de wind was het wel lekker... maar rondom ons huis is daar geen plekje van te vinden... Jansen... onze kat... had wel zo’n plekje gevonden... In het weiland... onder de brug... lag hij heel de middag te soezen... om jaloers van te worden...

Op reis...

Vandaag geen foto van de natuur rondom ons huis... ik was... zoals ze het hier zeggen... de hort op... Vandaag was ik op reis... naar de grote stad... Een paar keer per jaar ga ik naar mijn lieve nicht... helemaal naar Gouda... Grapje natuurlijk... want zo ver is het niet... en Gouda is ook niet zo heel erg groot... maar Gouda is wel een prachtige oude stad... met ontzettend leuke winkeltjes... En in één van die winkeltjes zag ik deze koffertjes... netjes op een rij... van klein naar groot uitgestald... Leuk al die zuurstokkleurtjes... Nicht en ik hebben heerlijk geluncht... gezellig bijgepraat... natuurlijk wat winkels bezocht... en zelfs een terrasje in de zon gepakt... Dat kon omdat je in een stad geen last heb van de koude noordenwind... Op mijn platteland waaide je uit je hemd en had je een dikke jas nodig...

Paars tapijt...

In het weiland van buurman boer liggen langs de slootkant prachtige paarse tapijten... Een eldorado op het ogenblik voor hommels en bijen... Het zijn tapijten van paarse dovenetels... een éénjarige plant... Je ziet ze vaak in bermen en zoals hier in het weiland langs de slootkant... Dat ze hier groeien komt... denk ik... omdat een trekker de grond plat en kapot heeft gereden met het opschonen van de sloot... want ze groeien het liefst in omgewoelde grond... De plant is voor mensen goed eetbaar... je kan er soep van trekken en thee van maken... maar ook de rauwe en vers geplukte blaadjes en bloemetjes doen het goed in een salade... Of de buurkoeienmeisjes ze lusten weet ik niet... die krijgen ze trouwens van de winter pas te proeven...  als kuildovenetel... De paarse dovenetel is ook een waardplant voor diverse vlinders... die hun eitjes op deze plant afzetten... hij is geneeskrachtig... en vochtafdrijvend... Bij een snijwond bijvoorbeeld leg je een gekneusd blaadje op de wond... dat bevorderd de genezing...  Voorlopig heb ik een prachtig paars uitzicht... tot de eerste maaibeurt...

Te laat...

Ik had m’n stoel al klaargezet... Even de maandagse werkzaamheden afwerken... en dan nog lekker even buiten in de zon zitten... dacht ik... Niet dus... toen ik klaar was met soppen werd het in het oosten wat donker... en diende er zich een bui aan... Ik had net op tijd de stoelkussens binnen toen het los ging... Dikke druppels gingen over in heeeel dikke druppels... ontzettend fijn voor de tuin... maar wat minder voor mij... Daar ging mijn uitrustuurtje in de zon... het werd dus uitrusten binnenshuis....

Vreselijke dag...

Wat een verschrikkelijke dag was het vandaag voor hooikoortspatienten... zoals ik... Maar wat een prachtige zomerdag was het toch voor de rest van Nederland... De temperatuur liep op tot boven de 20 graden... en ook al waren mijn ogen gezwollen... liepen soms de tranen over mijn wangen... en had ik kriebels in keel en neus... heb ik heerlijk op ons terras gezeten... genietend van de polder... de buurkoeienmeiden... en van Jut en Jul... Dat is het meerkoeten echtpaar dat nu voor het derde jaar op rij hun nest bouwen vlak voor ons terras... De vorige twee jaren is het nest... en daardoor het broeden faliekant mislukt... Door het zomerpeil liep hun nest met de eieren onder water en ging hun broedsel verloren... Dit jaar dus poging drie... ik ben heel erg benieuwd of het Jut en Jul nu wel zal lukken...

Koeiendans...

Vanmorgen mochten de buurmeiden voor het eerst dit jaar weer naar buiten... en daar mocht iedereen die dat leuk vond getuigen van zijn... We werden verwelkomt door buurvrouw boer met koffie of thee met wat lekkers... Ook onze kleinzoon kwam samen met zijn moeder koeien kijken... Heel stoer slofte hij door de stal... keek naar de kalfjes... klom net als een ander kindje op een hek... en kwam er achter dat hooi prikt... Toen de deuren van de stal open gingen en de koeien rennend en dansend van blijdschap voorbij kwamen... schaterde hij van het lachen... Buurman boer had nog even een streng gesprek met een buurmeid... zoiets van: ik had nog zo gezegd... niet te hard rennen... denk ik... Al met al was het weer een mooi gezicht... al die meiden die weer de wei in mochten... en ik ben blij dat ik ze elke dag weer van en naar de stal zie lopen...

Waterspiegel...

Ook onder water is het Lente... er gebeurt daar nu van alles... Toen vanmiddag de zon op de vijverbodem scheen was dat goed te zien... de waterlelie had al kleine blaadjes... en de krabbescheer had zelfs al " gejongd "... de kindertjes krabbescheer waren goed te zien op de bodem... nu nog veilig in moeders armen... Het duurt nu niet lang meer of de waterlelieblaadjes komen aan het wateroppervlak... en ook de jonge krabbescheerplantjes gaan hun eigen leven lijden... zodra de moederplant het lootje legt... Zelf had ik vanmiddag een snippermiddag genomen... en heb ik lekker in de zon gezeten met een boek... onder de lokroep van een kirrende pad... die opzoek was naar een partner... Ik ben gek op dat padden geluidje... ik wordt daar heel rustig van... en aan het eind van de week heb ik dat soms hard nodig...

Uniek...

Inmiddels beschijnt de zon nu ook enkele uren de achtertuin die aan de noordkant van ons ligt... Dat is te merken aan de planten die nu ook langzaam in bloei komen... In de vijver komen nu pas de knoppen van de Dotterbloem uit... terwijl de Dotters die in de zon staan al bijna uitgebloeid zijn... Deze Dotter is trouwens een UNIEKE plant in de wereld... het is namelijk een Spindotterbloem... een plant die alleen voorkomt in zoetwater getijdengebieden en grienden zoals de Biesbosch... Het lijkt een gewone Dotter... maar de Spindotter heeft zich aangepast aan onze getijdengebieden... soms staat hij een lange tijd droog... dan verdorren de bloemen voordat ze bestoven zijn... en kunnen ze zich dan niet voortplanten... Daarom ontwikkelt de Spindotter in de oksels van de vertakkingen van de stengelknoppen, soort knolletjes die op spinnen lijken... Valt de plant in elkaar bij droogte... dan spoelen later bij hoog water de spinnetjes weg... om ergens anders nieuwe planten te worden... De gewone Dotter heeft zich dus in de loop der eeuwen gewoon aangepast aan deze leefomgeving... en omdat deze getijdengebieden alleen in Nederland voorkomen is hij zo uniek... Ik heb de plant jaaaren geleden uit het natte boezemland gehaald bij de “Peulsekaai”... niet wetende toen dat deze Dotter zo uniek en zwaar beschermd was... Ik bescherm hem nu dus zelf... De Dotter heeft zijn naam te danken aan het Duitse woord Dotter... wat eierdooier betekent... 

Nederig...

Vandaag wisselden zon en felle buien elkaar af... verschenen er regenbogen aan het firmament... en zag de tuin een keer wit van de hagelstenen... Toch heb ik nog even buiten gezeten want als de zon scheen was het best aangenaam... De blauwe druifjes hadden geen last van het wisselvallige weer... maar de anemoontjes bogen hun hoofdjes en vertikten het om hun blaadjes open te vouwen... en gelijk hadden ze... ik laat me ook niet nat regenen... De blauwe druifjes staan bij ons in het grind... op een onmogelijke plek... half onder De Theewagen... Hoe ze hier terecht zijn gekomen weet ik niet... jaren geleden zag ik ineens rare sprieten in het grind staan... Onkruid dacht ik... dus heb ik de sprieten eruit getrokken... Het volgende jaar kwamen er weer sprieten tevoorschijn... wel meer dan dat jaar ervoor... en toen kreeg ik argwaan... En inderdaad... later kwamen er soort speren tevoorschijn met allemaal kleine blauwe bolletjes eraan... Blauwe druifjes dus... een heel oud plantje...die in het jaar 1600 al beschreven werd in botanische geschriften... De plant staat symbool voor bescheidenheid en nederigheid... omdat je door de knieën moet om ze te bewonderen... Daarom staan ze bij de meeste mensen op tafel... denk ik... Om de foto te maken ben ik wel door de knieën gegaan...  ik voel me namelijk heel nederig bij wat de Natuur ons schenkt...

Groeizaam...

Toen vanmiddag de zon nog scheen zag ik deze roofvogel hoog in een boom zitten... Hij zat boven een nest... te wachten op de bewoners... of misschien was het zijn eigen nest wel...  geen idee... Volgens mij was het een buizerd... maar zeker weten doe ik het niet... dat witte streepje boven zijn oog bracht mij in verwarring... met een kiekendief...  Wie het weet mag het zeggen... Hij heeft er zeker een half uur gezeten... Aan het eind van de middag verdween de zon achter de onweersbui die zich aanmeldde... het werd zo donker dat ik rond vijf uur het licht aan moest doen om te koken... De regen viel met bakken uit de lucht... de katten doken ineen bij de donderslagen... en ook in de tuin gingen de solarlampen aan... Later ging de regen over in een mals groeizaam regentje... en werd het windstil... Je hoorde bijna het gras en de planten juichen en groeien... vooral mijn pas aangeplante rozen en lavendel genoten...

Vijverplanten...

Ook van mijn witte Camellia ging vandaag de eerste bloem open... Vorig jaar als potplant van iemand gekregen... na de bloei in de volle grond gepoot... en zie hier het resultaat... Vandaag waaide het te hard om de buitenklussen die op ons lijstje voor vandaag stonden uit te voeren... Zo wie zo was vandaag buiten werken geen doen... de hooikoorts sloeg in alle hevigheid toe... We zijn dus vanmiddag maar naar de Intratuin gereden... om nieuwe vijverplanten aan te schaffen... en om een bakkie thee en koffie te doen... Wat zijn waterplanten toch duur... rond de 10 euro per stuk... Vroeger haalde ik ze zelf uit de polder... maar ik ben nu te oud om een schouw te jatten van de molenaar om in het boezemland kivietsbloemen en meiklokjes te gaan zoeken... Vanavond heb ik de aankopen in de vijver gezet... fijn om na het eten... door de zomertijd... nog in de tuin te kunnen rommelen...