Afscheid...

Het meest vervelende van ouder worden is dat je steeds meer afscheid moet nemen van mensen die bij jouw leven hoorden... dat je steeds vaker bij open graven staat... Ook vandaag was zo’n dag... afscheid nemen van een lieve nicht... die net als alle "Grôôtjes" (onze familienaam is de Groot) van bloemen en de natuur hield... Dat bloemen-gen schijnen we van onze opoe te hebben geërfd... Ik heb onze opoe nooit gekend... maar deze oudere nicht wel... Zij vertelde mij eens dat opoe een prachtige bloementuin had... en in de oorlog voor de bruidjes in Goudriaan de bruidsboeketten maakte van bloemen uit haar eigen tuin... Mijn nicht schilderde ook prachtige aquarellen van bloemen... één van die schilderstukken was ook afgebeeld op haar rouwkaart... Voor de verjaardag van mijn moeder maakte ze eens een aquarel van een molen... die nu bij ons in huis staat... Sinds deze week is dit schilderij voor mij nog waardevoller geworden dan dat het al was... Een prachtige herinnering aan haar...