Sprookjes...

En weg was de hitte van gisteren... vandaag was het gewoon weer aangenaam weer... Heel prettig op deze rustdag... zeker omdat ik de hele dag niets hoefde te doen... geen gepoets... en ik hoefde zelfs geen eten koken... want daar zorgde manlief voor... Nou is dat best lastig voor mij... niets doen... want zodra ik een onkruidje zie... of een uitgebloeide bloem... wil ik er toch op af... Gelukkig had ik een spannend boek en ben ik maar een paar keer opgestaan om iets op te ruimen... dat er niet hoorde... De drie eendjes op de foto... moeder met twee al behoorlijk grote dochters... hadden het wel druk... Die waren wel aan het poetsen... zichzelf dan... maar toch... poetsen is poetsen... en dat op zondag... Maar ik neem ze niets kwalijk hoor... eenden hebben geen kalender... weten dus niet dat het zondag is... Wat een heerlijk leven lijkt me dat... geen kalender... gewoon leven met de natuur... en als je moe bent op vrijdag... gewoon een rustdag nemen op vrijdag... Een sprookje dus... want mijn agenda voor volgende week is al weer behoorlijk gevuld...

Geuren...

Wat is dat toch met geuren... waarom doen bepaalde geuren me toch terugdenken aan mijn jeugdjaren... Ik heb dat met moederkruid... omdat mijn oma die bloemen in de tuin had staan... Ik heb het ook met varkenslucht... dan zie en ruik ik weer de boer van de Willemshoeve uit ons dorp binnenkomen in De Multistee... om naar de zitting van de RABO bank te gaan... Vandaag had ik het met hooi... dat door buurman boer binnengehaald werd... We zaten lekker buiten... op de wind en in de schaduw van een boom...met de geur van hooi naast ons... heerlijk... Het deed mij denken aan de hooibouw van mijn jeugdjaren... bij onze vroegere buren... als wij boven op een voer hooi mochten zitten vanuit het weiland naar de boerderij... Daarna mochten wij het hooi wat met de hooiblazer omhoog werd geblazen plat trappen... om zo veel mogelijk hooi op de hooizolder kwijt te kunnen... Soms gingen we ook wel eens stiekem naar de hooizolder om hutten te bouwen en hooigevechten te houden... Het zijn mooie herinneringen van mooie jeugdjaren... dankzij de geur van het hooi van buurman boer... Toen het hooi verstopt was in grote plastic ballen was de geur weg... maar herinneringen blijven voor altijd bestaan...

Libelle...

Het was heerlijk weer vanmiddag... en de Libelles hadden er zin in... in paren en eitjes leggen... Ze scheerden over de wetering op zoek naar geschikte plekjes om hun eitjes af te zetten... Gelukkig drijft er met dit warme weer veel plakken met alg op het water... een ideale plek voor de duizenden eitjes die een vrouwtjes Libelle afzet... Als de larven uit de eitjes komen verdwijnen ze onder water... en eten alles wat kleiner is als zichzelf... of ze eten elkaar op... De larfjes worden weer gegeten door vissen... kikkers... watervogels... enz... Een Libelle larf kan wel negen tot zeventien keer vervellen voordat het een volwassen Libelle is... en dat kan soms wel jaren duren... afhankelijk van de soort Libelle... Om voor de laatste keer te vervellen kruipt de larve het water uit... via een waterstengel of plant... Dan barst de huid van kop en borststuk open en kruipt de volwassen Libelle eruit... pompt zich op en pas na enige tijd uitharden is hij klaar voor zijn eerste vlucht... Een Libelle leeft maar hooguit twee maanden... na het paren en het afzetten van de eitjes gaat de Libelle meestal binnen een paar dagen dood... Hij wordt dus geboren om kinderen te krijgen en dood te gaan... net als bij alles wat leeft op onze aardbol... inclusief de mens...

Gemeentelijke Rimboe...

Ik ben al jaren in discussie met onze Gemeente over het onderhoud van de groenstrook aan het einde van onze straat... Het is heerlijk hoor... om aan een doodlopende straat te wonen... maar daarom wordt het onderhoud van de Gemeentelijke groenstrook wel overgeslagen door de mannen van gemeentewerken... Het is voor hen heel lastig denk ik om even naar rechts te kijken als ze door de straat rijden... Het krentenboompje wat er ooit neergezet is... is niet meer te zien door de brandnetels,  winde en zuring... Het onkruid heeft inmiddels al een halve meter straat ingenomen... Tegenwoordig maaien we zelf maar de helft... omdat ik anders al het onkruid van de Gemeente in mijn tuin krijg... En ik heb er wat planten neergezet... aan de slootkant staat kattestaart... en verder wat stokrozen... Zeg nou zelf... dat is toch een veel beter gezicht dan die Gemeentelijke rimboe...

Wind...

Vanmorgen waaide er een heerlijk windje... snel alle deuren en ramen wagenwijd opengezet zodat de hitte van gisteren uit ons huis kon waaien...  Daarna rap aan het soppen geslagen... en aan het einde van de middag was de kamer helemaal stofvrij... en was het in huis behoorlijk afgekoeld...   Morgen nog zo’n minder warme dag en de eerste verdieping kan helemaal schoon zijn.... Het nadeel van de harde wind vandaag was dat mijn wilde bloemen die ik gezaaid had nu plat liggen... Jammer hoor... maar gelukkig kunnen de hommels en bijen er nog steeds bij... en daar had ik ze tenslotte voor gezaaid...

Thuis...

Na 10 dagen Italie waren we vannacht weer thuis... Zin om naar huis te gaan had ik niet... want daar wachtte immers een stoffig huis vanwege de verbouwing van de badkamer... Helaas kon het schoonmaken nog niet beginnen... want jee... wat was het warm vandaag... niet normaal meer... Een binnenblijf-niksdoedag dus voor mij... Vanavond kon ik toch nog een poosje buiten zitten... totdat de zon verdween achter de horizon... en er wat mist op kwam zetten... De buurmeiden voelden ook dat het iets afkoelde en verlieten hun stal... om nog even te gaan grazen... Toen de zon echt weg was en de muggen wakker werden was het afkoelen voor mij voorbij...

Corpus Domini...

Vandaag was het voor Rooms Italie een belangrijke feestdag... Corpus Domini... of Sacramentszondag... Bij de protestanten is dat avondmaalzondag... waar brood en wijn centraal staan... Bij onze Roomse medemens is dat de hostie en de wijn... Wij waren vandaag in Spello... een middeleeuws stadje... waar deze feestdag opgeluisterd werd met prachtig gemaakte bloementapijten op straat...  Met fijngemalen bloemen... granen... kruiden... grassen... granen enz. worden dan religieuze afbeeldingen op straat gemaakt... De mooiste schilderijen van bloemen lagen in de straten van Spello... wat duizenden bezoekers trok... Je kon over de hoofden lopen... Om twaalf uur vanmiddag begon vanuit de kerk de processie... die ging door het stadje en over de bloemmozaieken... Helaas gooiden de priesters met hun lange gewaden de mozaïeken door elkaar... zo jammer... maar dat hoort erbij... Gelukkig hebben we de foto’s nog...

Struinen...

Na een paar onweersbuitjes vanmorgen bleef de lucht bewolkt vanmiddag... Goed weer dus om naar een middeleeuws stadje te gaan en daar lekker rond te struinen... een bakkie in een bar te nuttigen... en een echt Italiaans ijsje op te likken... Wat zijn die stadjes toch leuk... met die smalle straatjes... middeleeuwse muren... fonteinen... en moderne winkeltjes... Aan alle balkons hangen geraniums... en overal staan zomaar potten met bloeiende planten op de stoep... Wat leven de (oudere) mensen hier toch eenvoudig... je zet je stoel gewoon op de stoep of op straat om van de zon te genieten of in de schaduw te zitten... om een praatje met elkaar te maken... en om naar toeristen zoals wij te kijken... Hun motto is " piano piano "... wat zoiets betekent als " rustig aan "... En ze hebben nog gelijk ook... zeker met de temperaturen van de laatste dagen...

Jasmijn...

Deze vrijdag hebben we gewoon helemaal niets gedaan.... niks... niente...nulla... En dat is soms voor ons pensionada’s wel eens nodig... zeker met deze warmte... In de buurt van de geurende Jasmijn... de Toscaanse Jasmijn... die het zo te zien ook in Umbrië heel goed doet... was het goed toeven... Er werd gelezen... gehaakt... gedut... en natuurlijk gezwommen... Wat is de Jasmijn toch een prachtige klimmer... en wat ruikt hij toch lekker... In mijn eigen tuin staat er ook één... een miserabel exemplaar... want elke winter vriest er een stuk af... Maar hij staat ook helemaal verkeerd bij mij... op het noord-oosten... Zodra ik thuis ben ga ik hem verpoten... want ik wil dat hij net zo wordt als deze... (Dromen mag toch...? ) De naam Jasmijn is afkomstig van het Perzische Yasmin... dat ‘ Geschenk van God ‘ betekent... daarom ruikt hij ook zo " hemels "... denk ik...

Paradiso...

Het blijft maar mooi weer hier in Italië... we genieten met volle teugen van het huis... het zwembad... en de natuur...  Vanmiddag hebben we heerlijk gegeten in een restaurant dat gerund wordt door een lieve Nederlandse dame... Samen met haar partner heeft ze van niets een prachtig goedlopend boutique hotel met restaurant en luxueus zwembad gemaakt... In hun tuin staan heel veel Oleanders... die nu in bloei staan... Er staan zelfs rode Oleanders... die je in Nederland bijna niet ziet... Ik heb al zoveel keer geprobeerd om Oleanders over te houden en weer in bloei te krijgen... maar het lukt mij maar niet... Waarschijnlijk niet de juiste grond en te weinig zon in Nederland... daarom geniet ik hier dubbel van deze mooie struiken... En komt u een keer in de buurt van Perugia... ga dan lekker eten bij deze lieve mensen... in La Locanda Paradiso... dichtbij het vliegveld van Perugia...

Zon...zee...zand...

Er is weinig te melden vanuit Italië... het is warm... de pizza’s zijn voortreffelijk... en het ijs is benissimo... ofwel verrukkelijk... Vandaag zijn we naar zee gereden... de Adriatische zee bij Fano... Daar op het strand hebben we ligbedden en parasols gehuurd en heerlijk gerelaxt...  en gezwommen natuurlijk... De houten huisjes op de achtergrond zijn trabocchi... een soort installatie om vis mee te vangen... een methode die eeuwen geleden al door Italiaanse vissers gebruikt werd... We hoorden dat het weer thuis in Nederland vandaag wat minder was... en kregen het advies om maar in Italie te blijven... dat doen we dus maar...

Bezemstruik...

Door de warmte houden we ons erg mak... vanmorgen hebben we de markt in Gubbio bezocht... en vanmiddag was zwembadmiddag...  We hebben heerlijk gezwommen en geluierd onder het genot van de zoetgeurende Bremstruiken die rond het zwembad groeien... Hier in Italie proberen ze de uitdijende Bremstruiken in de vrije natuur aardig in toom te houden door ze te snoeien... en waar nodig te rooien... Brem is namelijk heel vuurgevaarlijk... de stelen bevatten een soort hars wat licht ontvlambaar is... Als je bv. een kampvuur wilt maken en het wilt niet erg lukken.... doe er een paar bremtakken bij en je hebt in een mum van tijd een vuurtje...  Brem wordt ook wel Bezemstruik genoemd... van de buigzame takken waar bijna geen bladeren aangroeien werden vroeger bezems gemaakt... De bloemetjes van de Brem zijn eetbaar... maar de rest van de struik is giftig... Brem moet je dus niet eten... maar aan ruiken... Heerlijk...!!

Lief beest...

Het was warm vandaag... en daar wordt men loom van... Gelukkig is er bij ons tijdelijk verblijf volop schaduw te vinden en daar heb ik volop gebruik van gemaakt... We ontbeten buiten onder de notenboom... ik las mijn boek onder een eik... en dineren deden wij weer onder de notenboom... Manlief... zus en zwager zijn heel gezond bezig en lopen een paar keer per dag Alp d’husjer op... een steile klim van 400 meter lang... Ik kijk wel toe... het is mij te warm om me in te spannen... ik zwem wel baantjes in het zwembad... Tijdens het lezen van mijn boek landde dit lief beest op mijn boek... Toen hij later op de grond zat kon ik mijn camera’tje pakken en hem op de foto zetten...

Medeweggebruikers...

Vandaag zijn we de Monte Cucco opgereden... en als je in Italie de bergen inrijdt weet je dat auto’s en motoren niet de enige weggebruikers zijn... Je ziet het al aan de weg... die is bezaait met koeievlaaien en paardevijgen... Het is dus goed uitkijken geblazen... deze dieren lappen namelijk alle verkeersregels aan hun laars... Ze steken zomaar de weg over naar andere grazige weiden... zonder goed uit te kijken... lopen gewoon midden op de weg te sjokken... en hebben lak aan het gemotoriseerde verkeer... Geen idee van wie de kuddes paarden en koeien zijn... maar dat ze het in de bergen naar hun zin hebben kun je wel aan ze zien... Ze lopen gemoedelijk te grazen van het kruidenrijke gras... en liggen op hun gemak te herkauwen... Wij hebben genoten van het kruidenrijke eten in een restaurant boven op de Monte Cucco... herkauwen hebben we daarna... op ons gemak... in onze tijdelijke tuin gedaan...

Veldboeket...

Wat is er nu mooier dan een boeket wilde bloemen op tafel... Dus liepen we vanmiddag de weg langs om ze te plukken... Wat een verscheidenheid aan wilde bloemen groeien er hier...  zomaar langs de weg... Zelfs orchideeën kwamen we tegen maar die hebben we laten staan... we wisten niet of ze hier ook beschermd zijn... Wat nu ook volop in bloei staat is de Brem... je ruikt de weeïge geur nu overal... Voor de maand juni staat alles er hier nog fris en fruitig bij... je kan goed zien dat de maand mei voor Italiaanse begrippen heel nat is geweest... Gelukkig hebben wij nu zon en temperaturen boven de dertig graden... Vanavond hebben we heerlijk buiten kunnen eten met als tafelversiering ons prachtige veldboeket...

Stilte...

Wij hebben de verbouwherrie... het puin... en het stof achter ons gelaten en hebben even de stilte opgezocht... Manlief had last van verbouwstress... en ik kreeg de kriebels van al het stof dat in ons huis ronddwarrelde... Gelukkig was deze reis al gepland... en dat kwam nu helemaal goed uit... even weg uit de verbouwing... Als we (ooit) teruggaan schijnt alles klaar te zijn... kunnen we weer douchen en hoef ik de was niet meer uit te besteden... Maar we gaan nu eerst genieten van het super warme weer hier... van de natuur... authentieke dorpjes... een goed boek... en het lekkere eten... De eerste overheerlijke pizza’s zijn al verslonden... Maar vooral ga ik genieten van de rust... en de stilte...

Trotse vader...

De kleine zwaantjes groeien als kool... wat zijn ze al groot... Eten zoeken onder water doen ze ook al zelf... en dat is een heel raar gezicht... Je ziet alleen kleine zwanenkontjes op het water drijven... zonder hoofd dus... Pa zwaan zwemt en stampt en fladdert de hele dag door de wetering... iedereen die in de buurt komt van zijn kroost wordt verjaagd... Wat een opgewonden standje is hij toch... met zijn veren omhoog probeert hij indruk te maken... Je kan goed zien dat hij zich echt een trotse vader voelt...

Nat...

Vanavond hoefde ik de planten dus geen water te geven... het had geregend vandaag... Wat een water is er gevallen zeg... de hemelsluizen stonden wagenwijd open... De vijver liep over... net als de goten van ons huis... die konden het water niet verwerken...  De foto heb ik door het raam genomen... het was mij te nat om naar buiten te gaan... De Papavers die al bloeiden hingen er triest bij... en de knoppen hadden met dit weer duidelijk geen zin om open te gaan... Vanavond scheen de zon weer... en heb ik nog even buiten kunnen zitten... ik hoorde bijna het gras groeien... Gras houdt namelijk wel van regen....

Blij...

Sinds gisteren bloeit de eerste bloem van de waterlelie in mijn vijver... Eigenlijk een wonder want in het voorjaar bemerkte ik dat de pot waarin hij gepoot is op zijn kop in de modder van de vijver lag... Geen idee waarom en hoe dat zo gekomen is... Ik heb de pot met de waterlelie eruit gevist... en zag dat er geen spoortje van leven meer in zat... Gewoon gestikt in de modder... dacht ik... Omdat deze plant nog uit de vijver van ons moeder kwam... had ik er behoorlijk de pe in... Ik heb de pot toch maar terug gezet... maar dat lukte niet helemaal... Hij viel op zijn kant... en ik kreeg hem niet meer goed... We zien wel... was mijn gedachte... Na een paar weken zag ik toch wat blaadjes verschijnen... en die blaadjes werden bladeren... en nu bloeit hij... De knop van de bloem had ik gemist... dus was gisteren de verrassing voor mij dubbel zo groot dat hij weer in bloei staat...

Kippevel en tranen...

Vandaag... tweede Pinksterdag was een dag met een gouden randje... De Roparun kwam weer door Goudriaan... alle lopers en fietsers vanuit Hamburg kwamen door ons dorp... En natuurlijk ook ons eigen Team 135... die voor de tiende keer meedeed... Het dorp was versierd... ballonnen opgeblazen...de vlaggen hingen uit... en onder luid applaus werden de deelnemers verwelkomd... Op het Oosteind... waar de deelnemers binnenkwamen... stond een gezellig welkomstcomitee... Op het Brederodeplein was het oergezellig... de kroketten spetterden in de pan... en radio Bredero hield iedereen op de hoogte welke teams passeerden... en waar ons eigen Goudriaanse team zich bevond op het parcours... Alle teams werden onder applaus en gejuich binnengehaald... Ook team 135... bij hun passage vloeiden de tranen rijkelijk... Iedereen die meeloopt... meefietst of meerijd... heeft wel een familielid, vriend of kennis die kanker heeft of had... Trouwens wie niet...  En daar deden ze het voor... om geld op te halen om voor mensen met kanker hun ziekte wat dragelijker te maken... Op het Westeind stond het comité van uitgeleide... om de deelnemers een goede reis te wensen naar Rotterdam... De Goudriaanse Hervormde Kerk was ook open... de deelnemers konden in de kerk... tijdens een moment van bezinning een kaarsje aansteken... iets in het gastenboek schrijven en wat eten en drinken... Hier werd veel gebruik van gemaakt... de tafel met kaarsjes was bijna te klein...Ook hier werd veel gehuild... zeker toen ons eigen team binnenkwam... Voor mij een heel groot kippevelmoment... toen de kerk vol liep en iedereen z’n gedachten en tranen kon laten gaan... Een prachtige afsluiting van een dag met een gouden randje...

Vingerhoedskruid...

Vingerhoedskruid verveelt me nooit... en het kunnen mij er nooit te veel zijn... Waar ze ook opkomen... ik laat ze staan... of ze moeten echt in de weg staan... Ze trekken zoveel bijen en hommels aan... ik kan er uren naar kijken... De hommels kruipen diep het klokje in om de nectar op te zoeken... je ziet ze dan niet maar hoort ze wel... Aan één stengel vingerhoedskruid kunnen wel 90 klokjes staan en daarna duizenden zaadjes produceren... De Lateinse naam is Digitalis... en betekent “vinger”... wij hebben daar maar vingerhoed van gemaakt... Digitalis is heel bekend in de homeopatische geneeskunde...  van de zaadjes wordt een extract gemaakt dat helpt bij hartproblemen... In de gewone geneeskunde wordt tegenwoordig een zuiverder vorm van digitalis gebruikt tegen hartfalen en ritmestoornissen... Vingerhoedskruid heeft wel een paar nadelen... ze zijn erg giftig... en omdat de plant wel 1,5 meter hoog kan worden waaien ze al gauw om... en knakken dan... En dat gebeurde dus deze week in mijn tuin... Gelukkig zijn er ook nog een paar blijven staan...

Carnaval...

Omdat het de bedoeling van manlief en mij is om met mooi weer de caravan ergens anders in Nederland neer te zetten... heb ik in de bloembakken rondom ons huis Portulaca Carnaval gepoot... Deze éénjarige planten zijn soort vetplanten en kunnen heel goed tegen droge... warme periodes... Dan heeft onze buurvrouw er weinig omkijken naar... want ze hoeven maar weinig water... Ze kunnen wel twee weken zonder... als het moet... Ze komen oorspronkelijk uit Brazilië en Argentinië... en Portulak doet je gelijk aan het zonnige zuiden denken... wat ze uitstralen is pure vakantiesfeer... De bloemetjes hebben alle kleuren van de regenboog... van rood... roze... wit... geel... paars... allerlei blijmakende bloemkleuren bij elkaar... Daarom ook zijn naam " Carnaval "... een ware kleurexplosie... pure passie... je hoort gewoon de tango... rumba en samba... De licht geurende bloemetjes doen het het beste als de zon schijnt... dan openen ze zich... en bij zonsondergang vouwen ze zich weer dicht... Het zijn dus echt mooi weer planten... ze bloeien tot de eerste nachtvorst... dan is het gebeurd met de plant... De Portulak is dus het meest geschikt voor hen die van kleur houden... van makkelijke planten... wel eens het watergeven vergeten... en voor hen die veel op vakantie gaan... maar toch een kleurrijke tuin willen hebben...

Kunstwerk...

Vanmiddag zou het weer gaan spoken... weer code geel... weer windstoten en de hele ratteplan... Ik was dus voorbereid... ik had de bloempotten uit de wind gezet... en de tuinstoelen klem gezet... Dus... laat maar komen die buien... Nou... ik heb geen klap gehoord... geen flits gezien... en de goot liep niet over... Vandaag waren andere delen van Nederland aan de beurt... Ik vind dat het nu maar eens moet stoppen... dat herfstige weer... met al die weerallarms... over twee weken begint de zomer... Op de foto een bloem van mijn Clematis... ook wel Bosrank genoemd... Het lijkt wel of hij geschilderd is... Vooral die subtiel groene bladnerf op het bloemblad... dat op een puntje uitloopt... zo mooi... zo symmetrisch... En dat hart van de bloem... die meeldraden... een echt kunstwerk... Gewoon gemaakt door de grootste kunstenaar ter wereld... de Natuur... met een hoofdletter...!

Rust...

Wat was het een heerlijke rustige avond vanavond... En zeker na die ontstuimige avond en nacht van gisteren... Dit keer was er geen code regenboog afgegeven... waren ze vergeten denk ik... maar het was vanmorgen ruimen en oprapen rondom het huis... De klimroos heeft alsnog een tikkie gehad... het lijkt wel of er getrouwd is in onze tuin...het hele gazon is wit van de rozenblaadjes... Diverse stengels vingerhoedskruid zijn afgeknakt en staan nu in een vaas... Maar eigenlijk valt de schade best mee... als je zag hoe vreselijk slecht het weer  wel was... Vanavond was het dus weer fijn op mijn stoeppie... het was windstil... geen herriemakende werklui... zwaluwen die over de wetering scheerden... waterlelies die zich dicht vouwden... en de zon die langzaam achter de horizon verdween... Wat een rust...!

Sterretjes...

Op het ogenblik is het hele terras geel gekleurd van het stuifmeel van de Klimhortensia...  Op de bijen en hommels die in grote getalen de bloemen bezoeken ligt gewoon een gele waas over hun vacht... Ik raad iedereen eens aan om eens goed naar de bloemscherm van de Klimhortensia te kijken... Die paar grote witte bloemen op en rond de bloemscherm zijn geen bloemen maar schijnbloemen... steriele bloemen noemt men dat... Het zijn lokbloemen om insecten te lokken voor de bestuiving... De fertiele bloemen zijn de echte bloemen... deze zijn vruchtbaar... hebben stampers en meeldraden en kunnen zaad vormen voor de vermeerdering... De echte bloemen van de Klimhortensia zijn dus de honderden kleine stervormige bloemetjes... Aan de uiteinden van hun meeldraden zitten bolletjes van stuifmeel... Op één bloemscherm van de Klimhortensia zitten dus héél veel bolletjes stuifmeel... die er soms afwaaien of zoals gisteravond er af regenen... En daarom ziet mijn terras nu dus geel... Trouwens... het viel gisteren 120 % mee met de regen... de hagel en de rest... Mijn Klimroos staat en hangt er nog prima bij...

Hangroos...

Vanmiddag nog snel even mijn klimroos op de foto gezet... want als we krijgen wat de weermannen voorspellen is er morgenochtend niks meer van over... Windstoten... hagelstenen... windhozen... striemende regen... daar kan mijn Roos namelijk niet tegen... Rozen houden namelijk van zon... niet van code geel... rood... oranje... en pimpelpaars... Deze Roos is een klimroos... maar omdat hij dit jaar niet gesnoeid is... is het nu een hangroos geworden... Zijn bloeiende takken hangen bijna in de vijver... en om eerlijk te zijn... ik vind hem zo veel mooier... Tot een uur of tien vanavond geniet ik nog van hem... daarna schijnt de zondvloed te komen... Ben zeer benieuwd hoe hij er morgenochtend uitziet...

Moe...

Wat kan een mens moe worden van lawaai en niets doen... Vandaag zijn ze aan de badkamer begonnen... dus in huis valt er nu weinig te werken... soppen heeft totaal geen nut... Eigenlijk zou het een luxe moeten zijn om een dag niets te doen... maar met dat lawaai wat ze maken... was er voor mij weinig luxe te vinden... Op de eerste foto de badkamer vanmorgen om 7 uur... op de tweede foto de badkamer vanavond om 7 uur... Ze zeggen dat het weer goed komt...  Om de somberheid van mij en de foto’s wat op te krikken twee dezelfde foto’s van mijn eerste bloeiende klaproos in de tuin... Wat een schoonheid... !

1. 

Dotjes...

“En het werd zomer...” dat liedje zat vanmorgen in mijn hoofd toen ik naar buiten ging... Snel wat leesvoer opgezocht... de tuinstoel uit de zon en op de wind gezet... bakkie thee erbij... en genieten maar... Helaas werd het vanmiddag voor mij een beetje te warm... en heb ik de koelte van de woonkamer maar opgezocht... Ik houd van de zomer... maar dagen boven de 25 graden zijn niet mijn dagen... Het gekroel van de zwanen weken geleden voor mijn terras heeft 6 koters opgeleverd... Vanmorgen zwommen ze in het slootje naast ons huis... en ook ik kon het niet laten om ze op de kiek te zetten... net als zoveel anderen... Wat zijn het toch dotjes... die verenbolletjes...

Zon... water... en genieten...

Vandaag een heerlijk dagje wezen fietsen in Zeeland... gewoon omdat het kan nu... Wat een weelde... fietsen mee op de fietsendrager van de auto... en karren maar... We hebben een mooi zonnige rit gemaakt langs de Oosterschelde... en Zierikzee bezocht... dat een leuk oud en gezellig stadje is... Echt een aanrader voor diegenen die van oud en geschiedenis houden... Na een heerlijk diner... met natuurlijk vis... de fietsen weer opgeladen om huiswaarts te gaan... Wat is ons Nederland toch mooi...!