Glad...!

Dit was ons uitzicht vanmorgen... het had uiteindelijk toch nog iets gesneeuwd vannacht... Wel was het erg grauw... mistig en glad... Vanmiddag moest ik van de noordkant van ons dorp naar de zuidkant... en dat kostte heel wat moeite... Wat was de loopbrug bij de nieuwbouwen glad zeg... bijna niet te doen... Ik heb het er heel voorzichtig maar op gewaagd... anders had ik de volgende brug moeten nemen... en dat was me in de kou nou net een brug te ver... Ik vraag me af of hier geen oplossing voor zou kunnen zijn... zout strooien kan niet... dat is slecht voor ons mooie veenriviertje dat onder de brug stroomt... In het buitenland zie je wel eens bij brugjes een kist met zand staan... dat zand kan dan gebruikt worden bij gladheid... Waarschijnlijk woont daar nog jeugd die van andermans spullen afblijven... Denk dat dat hier niet mogelijk is... ik zag vandaag diverse containers die weer omgetrapt waren na het legen... Ik zal het probleem is voorleggen aan de Klankbordgroep... misschien heeft de Gemeente wel een oplossing... voordat iemand zijn heup of been breekt...

Pimpelpaars...

Ze gaven sneeuw op voor vandaag... er kon wel een paar centimeter vallen... Ik was er dus helemaal op voorbereid... Heel Nederland trouwens ook... er zouden minder treinen rijden... de wegen werden uit voorzorg gestrooid... en er gelde een weeralarm... Mijn sneeuwlaarzen had ik al klaargezet... muts en wanten lagen op de verwarming op te warmen... en de batterij van mijn camera had ik uit voorzorg opgeladen... Laat maar komen die sneeuw... het soppen van de badkamer moest maar een dag wachten... Het wachten op de sneeuw duurde wel erg lang... het sneeuwfront liep behoorlijke vertraging op omdat er geen wind was... Laat in de middag was het eindelijk zover... er viel wat miezersneeuw... en toen ik rond vijf uur vanmiddag deze foto in de tuin maakte... waren er ondanks code  oranje... geel.. en pimpelpaars... al 37 vlokjes sneeuw op deze dame gevallen... Mijn sneeuwlaarzen staan weer in de schuur... tot het volgende weeralarm...

Scherp...

Helemaal scherp is de foto niet... het lukt mij maar niet om actie-foto’s te maken... Deze beweging van de zilverreiger ging ook zo snel... nog een wonder dat dit op de foto staat... De zilverreiger was weer in zijn nopjes... het ijs in de wetering is weer weg... hij kan zijn eten weer bij elkaar vissen... Ik kan er uren naar kijken... hoe hij statig en voorzichting... stapje voor stapje... het water door stapt... Heel voorzichtig voelt hij met zijn grote voeten of hij wel grip heeft op de bodem van de sloot... Als hij iets eetbaars in het water ziet... staat hij doodstil... tot zijn prooi dichterbij komt... en hapt dan met zijn scherpe snavel snel toe... En dat staat dus op mijn foto... Of de reiger nou de kolk en spetters veroorzaakte... of de wegspringende vis dat deed... weet ik niet... Hij prikte wel mis... want hij had niets in zijn snavel... Ik zat ook doodstil achter het glas... want zodra hij ziet dat ik maar een vinger beweeg... vliegt hij weg... Had ik zijn scherpe ogen maar... of mijn camera’tje zo’n scherpe lens...

Reigersbek...

Vorige week... met de vorst... had ik wat planten binnengehaald zodat ze niet zouden bevriezen...  Ook de Erodium Pelargonifolium... ofwel de Reigersbek had ik in de huiskamer gezet... Laat deze plant nu denken dat het inmiddels maart geworden is... want dat is de maand dat hij normaal in bloei komt... Door de warmte in onze kamer heeft hij heel snel knoppen gemaakt en staat nu in bloei... De reigersbek is een bodembedekker die behoorlijk wintervast is... en in de winter zijn blad behoudt... Ook kan hij goed tegen de droogte...  De witte violetgeaderde bloemetjes lijken erg op die van de Tuingeranium... de Ooievaarsbek... en de bladeren hebben een heerlijke aromatische geur... Ik ben plannen aan het maken voor onze nieuwe voortuin... en deze Reigersbek krijgt daar zeker een plaats in...

Winterkoninkje...

Vandaag zag ik mijn mini-vriendje weer... wat is het toch een klein leuk vogeltje... Nu de dooi intreedt wordt de grond ook weer zachter en komen insecten weer te voorschijn... en daar is klein Jantje nu net naar op zoek... Via het ijs kan hij onder de wal komen waar nog restanten van een knotwilg liggen... In dat rottende hout zitten wormpjes... spinnen... torren... en ander ongedierte waar Jantje gek op is... Morgen moet hij zijn eten weer zoeken vanaf het weiland... want de dooi van het ijs gaat erg hard... Door het ijs zakken kan hij niet... hij weegt maar 10 gram... Het is daarom maar moeilijk te geloven dat uit zo’n klein vogeltje van 10 cm groot... die maar 10 gram weegt... een geluid komt van 90 decibel... Zijn geprprprpr is op een afstand van 500 meter nog te horen... Een echt klein opdoxxxxxdertje dus...!

Dag wintertje...

Nou... nog één winterfoto dan... van Goudriaan... om af te kicken... Als we morgenochtend wakker worden is alles weer groen... We hadden een kort klein wintertje... met één sneeuwdag... en één schaatsmiddag... Maar februari moet nog komen... alles is nog mogelijk... Laat het nu maar warm water gaan regenen... des te eerder is het sneeuwijs ontdooid... Het water kan maar vast weer klaar liggen voor de volgende ijsperiode... maar dan zonder sneeuw...

Alle begin...

Er wordt geschaatst...!  De Goudriaanse ijsclub heeft voor de kinderen een gedeelte van het voetbalveld in de speeltuin onder water gezet... Vandaag werd het ijs dik genoeg bevonden... en kon de jeugd na schooltijd de schaatsen onderbinden... Voor sommige kinderen was het schaatsen een eitje... die reden zo weg... maar voor anderen was het nog erg wennen op dat gladde ijs... Maar ja... alle begin is moeilijk... zo zijn we allemaal begonnen... en voor ons is het ook goed gekomen... Alleen " het nog durven " speelt bij ons nu een grote rol... Ik heb vanmorgen wel nog op het ijs gelopen... toch even sfeer proeven... heerlijk het gekraak van het ijs... en de scheuren die voor je uit vliegen...want dik is het ijs zeker niet... ik schat zo’n 5 centimeter... Gelukkig hadden de kinderen vanmiddag geen last van gekraak... en  het "niet durven"... ze genoten volop... en ik van hen...

Donker...

Nog even een foto van gisteren... toen het sneeuwde... Vandaag had ik niet de mogelijkheid om foto’s te maken...helaas... net nu de natuur er zo mooi uit ziet... We gingen vanmorgen weg in het donker... en kwamen thuis toen het bijna donker was... Ik heb nog wel in de schemer twee schaatsers gespot bij ons op de wetering... Het kan dus...!  Vandaag werd schoonmoeder 95 jaar en die had wat extra handen nodig van manlief en mij... vandaar... Maar morgen ga ik wel foto’s maken... schaatsfoto’s... nu al zin in...ijssiepiepen...

Keuze...

Soms heb ik dagen dat ik niet zou weten waar ik een foto van moet maken... Vandaag wist ik niet wat ik het eerst op de foto moest zetten... Het sneeuwde... geen grote dikke vlokken... maar wat er viel bleef liggen... En dan wordt de wereld zo fotogeniek... Dat er sneeuw viel was wel ontzettend jammer voor het ijs... Dat is dus als schaatsijs afgeschreven... want het dooide vanmiddag een beetje en dan wordt sneeuw op het ijs pap... een dikke sneeuwbrij... Ook het smientenwak wordt door de dooi steeds groter... en voller... Rondom ons huis was het druk... vogels van  allerlei pluimage bezochten de voederplank en de malusappeltjesboom... eenden en meeuwen aten de gevallen restanten op... Mijn katten bleven binnen... die houden niet van koude voeten... en ik... ik heb genoten van dit witte wonderland...

Betrapt...

Voor mensen is het ijs nog onbetrouwbaar... maar poezen kunnen er al overheen... Hoe ze weten dat ze erover kunnen weet ik niet... er is niemand die het ijs uit probeert... zoals mijn vader vroeger voor mij deed... Fien ging als eerste het ijs op... toen zij mij zag staan ging ze er vlug af... en keek heel schuldig alsof ze betrapt was op iets heel ergs... Saar was niet van het ijs af te slaan... ze heeft de hele middag de walkanten  afgestroopt... op zoek naar muizen- en rattennesten... Vanaf het ijs kon je er nu goed bij... moet ze gedacht hebben... En Jansen was weer eens niet naar buiten te krijgen... hij heeft de hele dag liggen slapen... Jansen is een kater... een man, zeg maar... en mannen houden niet van kou...

Peddelen...

Hoe overleef je als watervogel de vorst... Smienten en eenden hebben daar wat opgevonden... je gaat met de hele groep een stuk water ijsvrij houden door met z’n allen rondjes te blijven zwemmen... zodat het water in beweging blijft en niet de kans krijgt om te bevriezen... Ook gaan ze om de beurt het water uit om te eten... alleen op het warmst van de dag grazen ze met z’n allen... De huis-tuin- en keuken eenden gaan gewoon zitten dutten op het ijs... die maken zich niet druk... die worden wel gevoerd en drinken doen ze wel uit mijn vijver die ik open houd.... Één eendenpaar probeert voor zichzelf een wakje open te houden... dat wordt samen heel hard peddelen vannacht...

Vloer...

Vanmorgen lag de ijsvloer op de wetering... na een vriesnacht... er prima bij... want alle begin is heel belangrijk... Zou de wetering dicht vriezen met wind dan krijg je rimpelijs.... of windwakken... Zouden er eenden of koeten een wak openhouden ? Maar niets van dit alles... er lag zwart... rimpelloos ijs... Tot vanmiddag.... de zon scheen volop... de temperatuur kwam boven nul... en de zuidenwind zorgde ervoor dat het ijs in een mum van tijd weg was... gesmolten... foetsie...!  Het wordt dus wachten op vannacht... tweede kans op een mooie ijsvloer...

Ontwaakt...

Toen ik vanmorgen deze foto maakte was Goudriaan net ontwaakt... en ik ook...  De zon zat nog achter de horizon en kleurde de lucht achter de kale boomtoppen oranjerood... Toen de zon boven de horizon uitkwam... waren de contouren van de huizen en de bomen niet meer te zien vanwege mist die door de zon wakker werd geschud... maar later ook door de zon werd verdampt... Vanmiddag verdween de zon achter sluierbewolking... jammer want het was zo’n mooie dag... Nu maar hopen dat die bewolking snel oplost... want hoe helderder de lucht is vannacht... hoe harder dat het gaat vriezen...

Grasbollen...

Het gaat de komende dagen een beetje winteren... Fijn hoor... laat het maar goed gaan vriezen... dan is er meestal ook zon overdag... Vanmiddag kon je het al merken... het werd kouder... en de eerste natte sneeuwvlokken daalden ter aarde... Wij dames van het breicafé hadden er geen last van... wij zaten lekker warm... met een bakkie koffie of thee... in dorpshuis De Multistee... Het was trouwens weer erg gezellig met elkaar... Trouwens... er is nog plaats genoeg voor meer brei-haak-borduur- quilt- en weet ik wat nog meer handwerkdames... De laatste maanden is het te warm geweest voor de tijd van het jaar... de natuur loopt een maand voor... Manlief en ik merken dat al als hooikoortspatienten... er wordt door ons al volop geniest.... In de tuin is het ook te zien... de zaadjes van de vetbollen voor de vogels beginnen uit te lopen... Het worden nu grasbollen... is weer eens wat anders... toch...?

Polderbaan...

Het was een drukke bedoening vandaag op de Polderbaan... Eenden en meerkoeten waren al aanwezig... die zijn er altijd... maar vanmiddag landden er na elkaar tientallen smienten... Ze komen met de hele groep aanvliegen... vliegen een rondje om de Polderbaan en bij elk rondje landen er een paar... Voor dat iedereen geland is duurt dus wel even... Een lust om naar te kijken... Daarna kwamen er twee symbolen van de KLM aanvliegen... die landden ook na elkaar... Prachtig om te zien hoe de zwanen hun landingsgestel uit hadden staan...  het zijn net echte vliegtuigen zoals ze landden... Alleen zag ik nu bij de landing geen rook maar waterspetters van hun landingsgestel afkomen...

Klimaat...

Om de doelstellingen van het klimaatakkoord te halen in 2030 heb ik maar besloten om ook mee te helpen... Ik heb gordijnen aangeschaft... hoewel ik eigenlijk anti-gordijn ben... Bij dichte gordijnen voel ik me zo opgesloten... ik moet naar buiten kunnen kijken ook als het donker is... Ik heb ze gekocht op Marktplaats... want nieuwe vond ik te duur... Rutte geeft namelijk nog geen subsidie op nieuwe... Ze moesten wel vermaakt worden voor mijn ramen... dat is het lastige van tweedehands... Nou heb ik liever een schop of een hark in mijn handen dan naald en draad...of zitten achter de naaimachine... En dan mis ik m’n moeder... die keek er naar... en het was gefixt... Gelukkig heb ik een "grote" zus die ontzettend handig is met zulke dingen... met alles eigenlijk... Ze heeft me dus geweldig geholpen en inmiddels hangen de gordijnen voor mijn ramen... Morgenochtend schuif ik ze wel weer wagenwijd open natuurlijk... 

Kleur...

En er was vandaag weer kleur te zien in de polder... Wat een verademing... geen zwart/wit foto’s meer... maar felle kleuren... En tussen de buien door scheen zelfs de zon... Zulke buienluchten zorgden ook voor regenbogen... soms maar kleine stukjes maar ook volledige... van horizon tot horizon... Ik was bijna vergeten dat de lucht zo mooi helder blauw kon zijn... Dat kwam ook door de noordenwind... die bracht schone lucht vanuit de Scandinavische landen... waar geen of weinig industrie is... Ik was ooit eens in Noorwegen... daar zie je ‘s nachts véél meer sterren dan hier... Door die schone lucht kon ik ook heel ver in de polder kijken... ik zag zelfs de draaiende windmolens bij Houten... Ik had het dus vandaag weer naar mijn zin... !

Paradijs...

Op het ogenblik is er in de tuin gewoon niets te fotograferen... en ook ben ik al die sombere foto’s zat... Daarom vandaag deze foto... die ik tegenkwam op internet... De Hortensia is sinds de 16e eeuw bekend in Europa... ze komt oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en Azië... Daar groeien ze gewoon in het wild... in de bossen... Ik zag dus deze foto van een Hortensiabos... In dit bos zou ik best willen verdwalen... of een tentje op willen zetten... en dan ‘s morgens zo wakker worden... in het Hortensia paradijs...

Positief blijven...

Gatsie... weer zo’n sombere dag vandaag... Tja.. als het niet vriest krijg je zulke natte donkere dagen.... Ik las vandaag deze uitspraak van iemand: Om het heden te begrijpen... kan een blik op het verleden geen kwaad... Het zal wel anders bedoeld zijn dan ik nu denk... want voor mij was heden een chagrijnige dag... maar precies 4 maanden geleden... het verleden dus... maakte ik deze foto... We zaten op een camping... in de zon.... tussen de bloeiende bloemen... Deze foto zegt alles... de planten en insecten hebben de winter nodig om weer op krachten te komen voor het volgende bloei- en leefseizoen... Ook zij hebben even rust nodig... net als mensen en dieren... Sommige dieren doen zelfs een winterslaap... en dat deed ik dus ook maar vandaag... geen winterslaap... maar ik heb lekker op bed liggen lezen... Deze foto zegt mij ook dat alles weer goed komt... zodra de zon weer kracht krijgt... 

Kleurloos...

Wat is de wereld in de winter toch kleurloos... Dat viel me op... op deze miezerige dag... Het is dat het gras nog wat groen is in de polder... dat geeft nog een beetje kleur... maar als ik naar buiten kijk zie ik één grote zwart/wit foto... Ook mijn foto van de mussen die op mij zitten te wachten totdat ze vogelvoer krijgen lijkt een zwart/wit foto... maar is toch met een kleurencamera’tje gemaakt...  De mussen zijn inmiddels zo gewend aan mij... dat ze gewoon blijven zitten als ik voer kom brengen... Soms zitten ze maar op een halve meter bij mij vandaan in de heg... en maak ik even een praatje met hen... Ze hebben hun schuwheid en angst gewoon overboord gegooid... voor zonnepitten... vogelhagelslag... en vogelzaad...

Weinig reuring...

Het weer somberde vandaag... en ook de polder somberde... Er was weinig reuring te bespeuren in de weilanden... alleen de rattenvanger op zijn quad bracht wat geluid... waar de vogels en eenden van schrokken... en opvlogen... Het wordt tijd dat die man een elektrisch karretje krijgt van de Provincie... Wij moeten ook milieu bewust gaan leven... dus laat de overheid nu maar eens het goede voorbeeld geven... Op de foto is ook te zien dat er al geknot wordt in de polder... De meeste knotters wachten totdat er ijs in de sloot ligt... zodat de takken gemakkelijker opgeruimd kunnen worden... De knotter die hier aan het werk was kon daar niet op wachten... het zal wel een fanatiek schaatser zijn... denk ik... Een schaatser heeft geen tijd om te knotten als er ijs in de sloot ligt... 

Zoekplaatje...

Een paar merels hebben inmiddels mijn malusappelboompje ontdekt... als ontbijt... lunch... en diner... want ze zitten er heel de dag uit te eten.. Omdat het boompje vlakbij ons raam staat... is de merel nogal schichtig... hij ziet mij zitten... Het eten van de appeltjes wordt dan wat lastig... eten...kijken...eten... kijken enz... Maar vanmiddag zag hij ineens het licht... hij trekt nu het steeltje van de boom af en neemt dan het appeltje met steel en al mee... Daarna legt hij hem op het gazon achter in de tuin.. en eet hem daarop... Slim hoor... !  Alleen die afgekloven appel kersenpitten... daar zal mijn grasmaaier niet blij mee zijn denk ik... 

Onstuimig...

Wat een onstuimige dag was het vandaag... er stond een behoorlijke noord-wester bries... In de tuin was het weer raak... tuinstoelen... potten en vazen waren weer om- of weggewaaid... Deze keer gelukkig niet de wetering in... maar ze zwommen nu in de vijver... Gelukkig is manlief nu thuis... dus die mocht nu de honneurs waar nemen om puin te ruimen... en om uit zijn eigen vijver te vissen... Voor de toekomstige stormen gaat hij oplossingen zoeken... zodat hij niet meer hoeft te vissen na elke bries... De bejaarden-bingo-brunch vanmiddag was hartstikke gezellig en ook een beetje onstuimig... er werden prijzen gewonnen... maar door het handelen van een onstuimige Goudriaanse bejaarde... wist niemand meer voor wie de gewonnen prijs eigenlijk was... Ik heb even de definitie van "onstuimig" opgezocht... het betekent: wild...moeilijk te bedwingen... En zo zag deze Goudriaanse bejaarde er ook uit... 

Kerstloos

Nou... de Driekoningen zijn terug naar hun land... de Kersttijd is nu definitief voorbij... het wordt weer tijd voor orde en regelmaat... We gaan nu richting het voorjaar... maar eerst natuurlijk nog een paar ijsweken... als het kan... Mijn kamer en serre heb ik vandaag Kerstloos gemaakt... en gesopt... Morgenmiddag na de Pensionada-bingobrunch is de keuken aan de beurt... In de tuin staat deze Skimmia... ook hij heeft zijn knoppen al klaar... ook hij wil richting voorjaar...

Zondag rustdag...?

Wat een drukke zondag... Ik ben nog opgevoed dat de zondag een rustdag moest zijn... maar in de hedendaagse maatschappij is dat niet meer van toepassing... Manlief heeft weer erge beenklachten en daarom was er voor hem vanmiddag een MRI-scan gepland... Ziekenhuisapparaten krijgen tegenwoordig geen zondagsrust meer... daar zijn ze te duur voor... Daarna was er nog een oude tante die een gelukkig nieuwjaar gewenst moest worden... een etentje met lieve vrienden... en daarna nog meer nieuwjaarswensen overbrengen... In de tuin is het voor de planten nooit rustdag... die zijn druk bezig om knoppen te maken voor het komende seizoen...  Op de foto een knop van de klimhortensia... je ziet zelfs al kleine blaadjes te voorschijn komen... Als het gaat vriezen is deze knop verloren... wordt hij zwart... kan de plant weer opnieuw beginnnen... ook op zondag... 

Keuzes...

Waarom zijn alle nieuwjaarsrecepties toch op de zelfde dag... op de eerste zaterdag na oud en nieuw...?  Omdat we niet in stukken te delen zijn... en niet overal tegelijk konden zijn moesten er keuzes gemaakt worden... Waar we deze zaterdag naar toe gaan wordt volgend jaar overgeslagen... heb ik bedacht... Dat is het eerlijkste... toch...? Verder was het een heerlijk rustige maar sombere zaterdag... In de tuin staan zowaar weer twee bloeiende bloemen in een Hebe-struikje... Ze zijn wel een beetje mislukt want ze horen lang en aarvormig te zijn...  te weinig voedsel denk ik om groot te groeien...  De Hebe of Struikveronica is een struik... met rond de 100 verschillende soorten en kleuren... Ze zijn er in mini... tot bomen die wel 7 meter hoog kunnen worden... Bij mij staat hij in een pot... de bloeitijd is eigenlijk augustus... maar deze heeft de keuze gemaakt om januari wat kleur te geven... zij het wel in een vreemde vorm...

Restanten....

Dit zijn de restanten van een losbandige Kerst... Ik zou de kerstversiering sober houden... niet te veel tierelantijnen... Maar toen ik eenmaal begonnen was kwam ik dingen tegen die eigenlijk ook wel leuk waren om op te hangen... of neer te zetten... Spullen die ik niet meer wist dat ik ze nog had... niet wist waar ze zelfs vandaan kwamen... Dus al gauw was het van: oh... dat is ook leuk... en oh... die zijn nog uit mijn jeugdjaren... en oh... dat heb ik ooit van die en die gekregen... En zo kwam dus van mijn voornemen niets terecht...  Vanmiddag de laatste kerstspullen weer opgeruimd en voorzichtig ingepakt... Behalve de ster aan de deur... die mag nog even blijven hangen... anders verdwalen soms de drie Koningen... Die moeten namelijk nog komen... over twee dagen... 

Vrolijk...

De zon scheen zowaar vandaag... en daar word ik dus vrolijk van... Tijd om er van te genieten... om een wandeling te maken... had ik helaas niet... Vanmiddag was voor de eerste keer dit jaar het Breicafè weer open... en het was weer hartstikke gezellig... Wij dames waren lekker bezig met breien... haken... quilten... beppen... en plannen maken voor een uitje... Want ook dat hoort er bij... een jaarlijks uitje... Na het breicafè nog even snel deze foto gemaakt... een prachtige avondlucht boven de windstille polder... een rimpelloze wetering die verstoort wordt door eenden... en aan de horizon de Langerakse molen... vol in de zeilen... Mooi hè...!

Zin...

Ik ben na al die feestdagen een beetje de kluts kwijt... Ik vergis me telkens welke dag het is... vergat daardoor dus de kliko aan de weg te zetten... en boodschappen doen hoefde maar voor drie dagen... kwam ik in de supermarkt achter... Het is weer even wennen om in een normaal ritme te komen...  Langzaam aan ga ik ook de kerstspullen opruimen... en daar heb ik eigenlijk best zin in... De kerststukjes beginnen uit te vallen... overal liggen afgevallen besjes en dennennaalden... en de gordijnen gillen om een sopje... Ook staat er niets meer op de goeie plek door de kerstboom...  Wie er ook zin in hebben zijn de bloembollen in de tuin... die piepen de grond al uit... Dit zijn Narcisjes... die willen 2019 ook wel eens zien boven de grond... Als het straks gaat vriezen staat hun groei even stil...  zodra het warmer wordt groeien ze weer door... Want over 12 weken is het al Lente...

Blog 1271...

1 januari... we beginnen weer aan een nieuw jaar... 2019... Dit wordt mijn vijfde blogjaar... tenminste... als jullie het nog niet zat zijn om foto’s en verhaaltjes over dezelfde bloemen... dieren... en de polder te lezen... Ik heb namelijk elk jaar dezelfde vaste planten in de tuin staan... alleen de éénjarigen wisselen wel eens... En de koeien zien er ook elk jaar hetzelfde uit... op de vlekken en oorbellen na dan...  Ik beloof ook niet dat ik elke dag blog... er zijn wel eens omstandigheden dat ik niet in de gelegenheid ben om een foto te maken... Ook willen we... als onze gezondheid het toe laat... veel te gaan caravannen... en fietstochten te gaan maken... Dan krijgen jullie foto’s te zien van ons mooie Nederland... Gelukkig is lezen geen verplichting... Verder wens ik al mijn lezers een goed en gezond jaar toe...!