Triatlon ...?

En dan kijk je vanmorgen naar buiten...en zie je in het weiland een kop boven het gras uitsteken... Een koeiekop...met een witte vlek... De rest van de buurmeid was niet te zien...dat zat namelijk in de sloot... Tja...dan denk je zou ze het warm hebben...is ze er per ongeluk in gevallen...of gewoon er in gesprongen uit baldadigheid... Wat later zwom ze door de sloot...richting de wetering... Misschien is ze met een triatlon bezig... lopen...zwemmen...en fietsen... Lopen en zwemmen kan ze wel...maar koeien kunnen natuurlijk niet fietsen...ze hebben namelijk geen duim om te bellen... Het meest waarschijnlijke zal dus wel zijn dat ze er per ongeluk in gevallen is... Gelukkig kwam buurman boer haar redden...en stond ze later weer met vier poten op het droge...

Kietelen...

Deze week staan er niet veel extra’s dingen op mijn lijstje...dus even tijd voor wat leuke dingen... Je moet je zelf ook wel eens kietelen... Vanmiddag dus heel relaxt een poosje vogeltjes zitten kijken... met een bakkie thee natuurlijk... En er was weer zat te zien...iedereen is weer aanwezig... Mussen...roodborstje...vinken...een duif...winterkoninkje... en een specht... De voedertafel viel weer in de smaak...vooral bij de kool- en pimpelmezen... Ik heb weer zitten genieten...lekker warm...achter het glas...

Van ‘t padje...

Volgens de bloemen en planten encyclopedie bloeit de Winterjasmijn van december tot februari ... Het is de vroegbloeiendste heester in Nederland... Mijn Winterjasmijn is dus behoorlijk in de war...want het is pas oktober...en hij staat al volop te bloeien...met  heldergele bloemetjes... Hij bloeit...volgens de encyclopedie... op bladloze vierkante stelen van tweejarig hout... Mijn Winterjasmijn heeft al zijn groene blaadjes nog... Ik weet dus niet wat er aan de hand is met mijn Winterjasmijn...maar dat hij “van het padje is” is wel zeker...

Aster...

Ik had voor vandaag wat nodige klussen op mijn lijstje staan... Maar toen ik vanmorgen buiten kwam...heb ik heel snel mijn lijstje verscheurd en een nieuw lijstje gemaakt... met maar één zin: In de tuin werken... Want wat was het toch heerlijk weer...en wat heb ik veel werk verzet... De bloembakken zijn weer opgeleukt met violen en bergthee...en ik heb een vogeltafel gemaakt... Nog even snel bij de Welkoop vogelvoer gehaald...en het vogelontbijt...gedroogde meelwormen... staat inmiddels klaar voor morgenochtend... De Smalle Aster staat nu in bloei... Haar bloemetje lijkt op een madeliefje...uitvergroot is het net een Spaanse Margriet... Maar het is echt een Aster... een echte herfstbloem...en vandaag was zij een heerlijk restaurant voor diverse bijen en één vlinder...

Variatie...

Toen tegen zonsondergang vanavond de zon ging schijnen...kwamen overal de herfstkleuren te voorschijn... De al verkleurde boombladeren kregen een nog intensere kleur... Wat is de natuur dan mooi... Op de foto van vandaag geen bloem...maar een schutblad van de Hortensia... Omdat dat ook een blad is...verkeurt hij dus ook bij minder zonlicht... In volle bloei waren de schutbladeren lila...nu zijn ze verkleurd naar donkerroze... Wel bijzonder dus...die Hortensia...één plant...twee kleurvariaties...

Net alsof...

Door een fikse verkoudheid voel ik me net als het weer vandaag....miserabel... Koud is het niet...merkte ik bij het nemen van deze foto’s... maar wel nat... In de rommelpot staat inmiddels de melkdistel in bloei... Ik dacht: als we nu eens denken dat het bloemetje van de distel een zonnebloem is...en de regendruppels dauwdruppels zijn...en als ik er nu eens een gele zonnige achtergrond achter zet....dan wordt het alsnog een zonnig plaatje... Daar wordt men geheid een beetje vrolijker van...

Thuis...

En we zijn weer thuis...bij onze drie katten...en mijn tuin... Vakantie is leuk...maar na een week wil ik wel weer naar huis... Een paar keer in een jaar één week weg vind ik fijner dan één keer drie weken lang op vakantie...  In de tuin staan zowaar nog wat planten in bloei...zoals deze Verbena... Er zat zelfs nog een ‘late’ bij op...maar die vloog weg toen ik de foto nam... Toch nog wat kleur in mijn tuin...

Kamerplanten...

Serre- of kamerplanten...daar hebben ze in Italie nog nooit van gehoord... Ze hebben ze wel...maar voor Italianen zijn het gewoon tuinplanten... “Onze” kamerplanten zijn hier gewoon bomen of struiken... De Ficus krijgt hier zelfs prachtige rode vruchten...en aan de ficus benjamina hangen grote trossen bessen ... Varens...vetplanten en cactussen worden hier mega groot... ik zag zelfs een cactus boven een huis uitgroeien... En dan de bougainvilles...hele huizen...muren...en poorten zijn er mee bedekt... Citroenen kan je gewoon plukken van de bomen langs de weg...voor de heerlijke limoncello die ze hier volop maken... Morgen gaan we weer naar de violen in mijn eigen tuin... Het zal weer even wennen worden...van de kleurrijke Italiaanse tuinen naar mijn sombere herfsttuin...

Italiaanse toestanden....

Vandaag even wat echte Calabrische en Italiaanse dingen die we deze week tegen kwamen.... Als eerste de puinzooi langs de weg...overal wordt langs de weg afval gestort... In dorpen wordt het nog netjes opgeruimd...maar langs de wegen in buitengebieden vindt men de gekste dingen... Het strandseizoen loopt hier nu op zijn eind...alles wordt opgeruimd...zo ook de strandstoelen...dus...gooi maar gewoon op een hoop in het gras.... De pizza’s worden hier nog gemaakt op de enige echte manier...door het deeg rond te draaien op de hand en met een paar vluchten door de lucht...om daarna in een houtoven gaar te worden... Sophia Loren wordt overal nog steeds aanbeden... waar je ook komt zie je nog posters...uithangborden...en souvenirs met haar afbeelding... Maar wel afbeeldingen van haar toen ze nog jong was... En overal waar je komt staat wel een standbeeld van Padre Pio... In kerken....op pleinen...en in elke bar of restaurant hangt wel zijn foto... Hij was een kapucijner pater die aan zijn handen de zelfde wonden had als Jezus...na de kruisiging... Helaas heeft niemand ze ooit gezien want hij droeg altijd handschoenen... Hij kon ook op twee plaatsen tegelijk zijn... Hij overleed in 1968 en is inmiddels zalig en heilig verklaard... Paus Johannes XXIII had niet zo veel met hem op....hij vond hem eigenlijk een bedrieger.... Maar de Italianen zijn nog steeds dol op Padre Pio...

Vreemdeling...

Vanmorgen even wat foto’s gemaakt in de tuin waar wij tijdelijk verblijven... Er groeien hier de vreemdste bomen...bloemen en planten... De hagen bestaan hier meestal uit grote vijgcactussen... waar ongewenste personen en dieren zeker niet overheen of doorheen durven... Wij noemen ze schijfcactussen... Er staat een boom met blauwe bloemen...die na de bloei oranje bessen worden... Ik had hem nog nooit gezien en ook onze gastvrouw en haar tuinman wisten niet hoe deze boom heet... Verder staan er granaatappelbomen...en natuurlijk een grote rozemarijnstruik... Een Italiaanse tuin zonder rozemarijn kan natuurlijk niet... Ook staat er een hele grote vuurwerkboom...althans...zo noem ik hem maar... Wat een vreemd apparaat....!  Na een grondige inspectie blijkt het een palmboom te zijn...waarvan de stam helemaal begroeid is met klimop...dat in de vorm van een kerstboom gesnoeid is... Met de kerst is het een kerstboom met piek...nu is het een vuurwerkboom... 

Onthaasten

Wij hebben van deze donderdag een tutteldag gemaakt... Vanmorgen hebben we lang aan de ontbijttafel gezeten...en vanmiddag hebben we op het strand gelegen... Wij waren één van de weinigen die nog op het strand waren...en ik was de enigste die nog in de zee zwom...op een paar kinderen na...die bezig waren om dit kunstwerk te maken... Ze waren er maar druk mee...eerst werden de keien uit zee opgedoken...en daarna gingen ze stapelen en probeerden ze het juiste evenwichtspunt te vinden...Dat was nog best moeilijk... Maar aan het eind van de middag was het kunstwerk klaar... waren wij loom van de zon...relaxt van het geluid van de branding...en was mijn boek uit...

Wolk

Vandaag hebben we een wolk gezien... We hadden een mooie tocht gemaakt langs de kust...en bij een tussenstop zagen we hem ... Hij hing zomaar boven een berg... Op de foto lijkt de berg niet zo hoog...maar hij is behoorlijk ver weg... Ik denk dat de wolk uit de richting van de zee kwam... Hij heeft helaas niet lang geleefd...toen hij eenmaal boven die berg hing loste hij langzaam op... Maar we weten nu wel dat wolken wel degelijk kunnen voorkomen in Calabrië ...

Dor...

De orkaan Ophelia ligt hier ver vandaan...en daarom hadden wij vandaag geen last van saharazand en roetdeeltjes... De zon scheen hier uitbundig...geen wolkje gezien... Calabrië schijnt de armste provincie van Italië te zijn...industrie is er niet...maar wel akkerbouw... Vooral rode uien en hete pepers worden hier geteeld...Behoorlijk  grote percelen liggen er nu geploegd bij...en ook zijn ze nog op andere percelen aan het oogsten... Het is hier deze zomer heel warm en droog geweest...soms wel 45 graden en dat is aan veel bomen goed te zien...ze zijn zo dood als een pier... Bloemen bloeien er hier nog genoeg...wel in tuinen... Ze zullen dus wel op tijd water gehad hebben...want ze staan er nu...half oktober...nog steeds fris bij...

Handbagage...

Deze week houden wij vakantie in La Bella Italia... We zitten in een klein plaatsje...vlakbij Tropea...in Calabrië... Wat wonderlijk toch...vanmorgen om half vier uit Goudriaan vertrokken...en om negen uur zaten wij aan een bakkie...op een terrasje in de zon...in het zuiden van Italië... 1700 km. van huis...en 19,95 euro reiskosten per persoon lichter...  Het is hier nog volop zomer...en zeker wat de planten aangaat... Het eerste wat mij opviel was deze boom...in “onze” tijdelijke tuin... Wat een pracht exemplaar...met grote roze lelieachtige bloemen...Hoe hij heet weet ik niet...hij lijkt een klein beetje op onze Magnolia of tulpenboom...maar dan met veeeeel mooiere bloemen... Ik zou hem zo mee willen nemen naar mijn eigen tuin...Alleen zal hij waarschijnlijk onze Goudriaanse grond en ons Nederlandse klimaat niet kunnen overleven... En hij past niet in onze handbagage...

Poster...

Wat een heerlijke dag was het vandaag... een echte 100 % nazomerdag...  En er komen er nog meer aan... een kado voor alle herfsvakantiegangers... Iedereen was vandaag buiten bezig... Tijdens mijn fietstocht naar Bleskensgraaf zag ik gazons gemaaid worden...werden er heggen gesnoeid...bomen geknot...en sloten uitgebaggerd... Ook de dieren werden actief door de zon... deze hommel zoemde van bloem naar bloem...op zoek naar de laatste restjes nectar... Aan het stuifmeel op zijn pootjes en lijf te zien...werden ook de laatste bloemen bestoven... Deze Stokroos lokte de hommel naar binnen met zijn mooie kleurschakeringen...van lichtroze naar zijn donkerroze hart... Zelfs ik vind het een mooie foto geworden...je zou er zo een poster van later maken...

Feestje...

Ook dit gekke spinachtige ding groeit in mijn tuin... Het zijn de zaaddozen van een uitgebloeide Clematis... Ik ga hem goed in de gaten houden...en zodra de zaadjes rijp zijn ga ik ze zaaien... Kijken of het lukken wil om nieuwe Clematissen op te kweken... Vanmiddag heerlijk in de tuin kunnen werken... het was weer een feestje om lekker buiten bezig te zijn... Langzamerhand wordt het weer tijd om de tuin winterklaar te maken...er liggen al veel uitgebloeide eenjarigen in de groene kliko... Na de herfstvakantie ga ik er winterplantjes voor in de plaats zetten... violen en gaultheria’s  bijvoorbeeld... Komt goed...!

Stylen...

Mijn stenen konijn is inmiddels overwoekerd door een Salvia... Echte konijnen verstoppen zich tussen de planten...dit stenen konijn is verstopt door de planten... De Salvia heeft nog een paar bloemetjes...dus snij ik hem nog maar niet af... En met het konijn ertussen is het ook nog een mooi stilleven...gemaakt door de natuur .... Want het konijn stond er het eerst...op de stenen rand van de border... De Salvia is er gewoon omheen gegroeid... Wij proberen wel een tuin te “stylen”... maar de natuur gaat gewoon haar eigen gang...

Kers op de taart...

Vandaag heeft de zon zowaar 2 minuten geschenen...en dat was toen hij onderging...In het westen klaarde de lucht wat op en daar piepte de zon nog even door de opklaringen heen... Het was alsof buiten het licht aan ging...het deed bijna zeer aan mijn ogen... Overal wat door de laagstaande zon beschenen werd kleurde oranje... bomen...de brug...de koeien in het land...zelfs de spierwitte zwanen waren even oranje... Het duurde helaas maar enkele tellen...deze sprookjeswereld...maar het was vandaag wel de kers op de sombere taart...

Kotukutuku...

De fuchsia’s in de potten op ons terras blijven maar doorbloeien... Net als het weer...sombert mijn tuin ook... maar door de fuchsia’s fleurt de tuin toch nog wat op... De oorspronkelijke Fuchsia komt uit Zuid-Amerika...maar de grootste groeit in Nieuw-Zeeland... Daar is het een boom...die wel 15 meter hoog kan worden... Onze fuchsia’s zijn veredelde soorten...door mensenhanden gekruist met elkaar...zodat er wel meer dan 100 verschillende soorten ontstaan zijn... De fuchsiaboom in Nieuw-Zeeland wordt door de Maori’s Kotukutuku genoemd en is een oeverboom... Hij staat het liefst met zijn wortels in het water... De fel gekleurde bloemen trekken veel nectar etende vogels aan zoals de kolibrie en de bellbird... Het stuifmeel van de bloem is hemelsblauw en wordt door de Maori’s gebruikt om bij bepaalde rituelen hun gezicht te kleuren... Vergeleken bij de Nieuw-Zeelandse Fuchsia is de mijne een minimini plantje...maar wel net zo mooi...en in plaats van kolibries heb ik hommels...

Verkleuren...

Wat geeft de herfst ons toch mooie kleuren... elke struik en boom heeft zijn eigen herfstkleuren... Dat komt omdat het stofje dat de bladeren groen kleurt verdwijnt... Dat stofje...chlorofyl...werkt op zonlicht en temperatuur... Zodra het zonlicht minder wordt en de temperatuur daalt...werkt het stofje minder en krijgen andere kleuren de kans om te voorschijn te komen... Daarna laat de boom zijn bladeren vallen om de winter te kunnen overleven...want bladeren zijn energievreters voor de boom... Bladeren hebben net als de boom zelf...water nodig...en bij een temperatuur van 5 graden of lager werken boomwortels niet meer...en kunnen ze geen water meer uit de grond opnemen... Als de bladeren dus weg zijn blijft er meer voedsel over voor de stam... In de herfst slaat de boom een buffertje water en voedsel op in de stam...dat hij kan gebruiken zodra het gaat vriezen...zodat hij niet uitdroogt en dood gaat... De “ Natuur “  heeft daar weer goed over nagedacht...

Vergeten...

Het valt niet mee om foto’s te maken door nat geregende ramen... Maar het geeft wel aan hoe het deze dag vergaan is... Het was ouderwets fokveedagweer... Gewoon nat...en winderig... De duifjes op de foto waren ook nat....en hun veren verwaaid... Ik wil deze dag dus gewoon snel vergeten...

Dankbaar...

De viooltjes in de varkenstrog staan nog steeds te bloeien... Ik heb even terug gekeken...in april heb ik ze in de trog gepoot...en vanaf die tijd staan ze al te bloeien... En dat zonder de uitgebloeide bloemen eruit te halen... Bij grotere bloemen doe ik dat wel altijd...maar met viooltjes vind ik dat zo’n gepriegel... Meestal gooi ik de violenplantjes er in de zomer uit...en poot ik daarna eenjarige in de trog... maar ze stonden toen nog zo mooi te bloeien dat ze van mij nog even mochten blijven staan... En nu staan ze er nog steeds...en nog steeds in bloei... Ze mogen nu blijven staan tot volgend jaar april... Dan kijken we wel hoe hun toestand is...  Violen...wat een dankbare planten zijn het toch...

Plat...

Het was vandaag behoorlijk winderig...eigenlijk stormde het dus gewoon... Tuinkussens vlogen door de tuin...en dreven in de vijver...bloempotten lagen plat... net als de tuinstoelen die ook omgewaaid waren... Nou kreeg ik natuurlijk ook de volle laag met die noordwesten wind... Het water golfde door de wetering...en ook in het weiland golfde het gras... Een aalscholver had zelfs moeite om tijdens het drogen van zijn vleugels niet om te waaien... Ook mijn katten lagen plat...alle drie dicht bij elkaar...wat bijna nooit gebeurd...want ze zijn erg graag buiten... Vandaag dus niet...het was te winderig...!

Dierendag...

Sinds 1930 wordt in Nederland Dierendag gevierd op 4 oktober... Deze dag is niet lukraak gekozen... Tijdens een internationaal dierenbeschermingscongres in 1929 in Wenen...werd besloten de sterfdag van de heilige Franciscus van Assisi tot werelddierendag uit te roepen... Deze Franciscus leefde van 1181 tot 1226 en stichtte in zijn tijd de kloosterorde van de Franciscanen of Minderbroeders... Volgens de legendes predikte Franciscus niet alleen onder mensen maar ook onder dieren... Hij voerde vele gesprekken met leden van het dierenrijk... Vandaar dus... In verschillende landen kan men met zijn huisdier op 4 oktober naar een Rooms-Katholieke kerk om het dier te laten zegenen...  In ons huis is het elke dag Dierendag... met drie eigenwijze katten... Je koopt een prachtig mooi kattenhuis voor ze... lekker beschut en warm...denk je dan... maar ze vertikken het om erin te gaan liggen... Fien slaapt liever op het kattenhuis...en dan ben ik ook nog zo gek...om er dan maar een kussen voor haar op te leggen... Tja... het gezegde zegt niet voor niets : “ honden hebben een baas...katten hebben personeel “.... 

Rommelpot...

Vanmiddag liep ik even een rondje door de tuin... Op het terras achter de schuur...waar ik weinig kom...zag ik deze totaal door mij vergeten bloempot staan...Er groeide een camelia in...die nu dus helaas hartstikke overleden is... Maar in de uitgedroogde potgrond zijn wel diverse planten opgekomen door waarschijnlijk ingewaaide zaadjes...of gegroeid uit uitgepoepte zaden van vogels... Er staat een leeuwenbek in...die ik nog nooit in mijn tuin gehad heb... een jong vingerhoedskruid plantje...wilgenroosjes...een ooievaarsbek stekkie... en een grote groene distel... Een echt rommelpotje dus...letterlijk en figuurlijk...

 

Onuitroeibaar...

De sneeuwbes in de tuin is nu op zijn mooist...de zuiverwitte bessen zijn nog niet aangetast door regen of ongedierte... Ze worden namelijk snel bruin bij slecht weer en nachtvorst... Als je een sneeuwbesstruik in je tuin hebt... kom je er nooit meer van af... De plant wortelt heel diep...zelfs tussen wortels van andere struiken en bomen... De wortels hebben een groot regeneratievermogen... dat wil zeggen dat...hoe diep ze ook zitten...ze altijd weer uitlopen... Alleen met zwaar chemische middelen is er een kans dat hij dood gaat...maar...ook de planten in zijn omgeving redden het dan niet... Dus ga je hem in je tuin poten...denk dan eerst heel goed na... hij is echt onuitroeibaar... Als kind plukten we de bessen om kapot te trappen... ze geven dan een knalletje... Daarom wordt hij ook wel "klapbes"  genoemd... 

Kruis...

Omdat we vandaag bij vrienden in Brabant waren...en nu logeren in een klooster...moest ik aan deze spin denken... Hij zat afgelopen week op mijn terras...en viel mij op door het prachtige kruis op zijn rug... Nu zitten er zat kruisspinnen in mijn tuin...maar zo één... met dit kruis had ik nog nooit gezien... Het doet mij denken aan een levensboom...dat is een ijzeren ornament in het raam boven een deur... of aan een kruisridder... Misschien is hij wel de paus van de spinnen... ik heb geen idee...maar apart vind ik hem wel... Morgenochtend kan ik het aan de nonnen vragen of ze dit kruis herkennen ...zij weten waarschijnlijk alles over kruizen....