Terugblik…

Het jaar 2021 zit erop… Een jaar met ups en downs… met hoogte- en dieptepunten… Corona zat ons weer behoorlijk dwars… maar gelukkig was er goed met de beperkingen te leven… althans voor ons dus… In januari genoten ik en onze kleinkinderen van een pak sneeuw… en in februari stond onze kleinzoon voor het eerst op schaatsen… Jong en oud genoten van de paar dagen waarop er weer eens geschaatst kon worden… Geen groot feest vanwege corona voor onze kleinzoon die 4 werd en naar de basisschool mocht… maar wel gezellig om de beurt gebak wezen eten… Met Pasen gingen we voor het eerst dit seizoen met de caravan weg… en wat was het koud met al die sneeuwbuien… Koningsdag kon weer niet gevierd worden zoals vorige jaren… maar de lawaai-optocht maakte veel goed… Verder genoot ik weer van de buurmeiden… van de vele dieren… insecten en vogels in onze tuin… en mocht ik in Streefkerk de mooiste tuin die ik ooit gezien heb bezoeken… Gelukkig kon ook de burendag op 1,5 meter doorgaan en aten we tussen de koeien erwtensoep met mede-dorpsbewoners bij buurman boer… En nu is het oudejaarsdag… een dag dus om terug te kijken naar het afgelopen jaar… Ik wens iedereen bij deze een ontzettend goed… liefdevol…  zonnig… gezond en virusvrij 2022…

Oplossing…?

Grauwheid troef vandaag… en het was regelmatig ook best druilerig…  Ik werd er een beetje triestig van… Dat heb je nu eenmaal in de wintermaanden… als het niet vriest krijg je met deze temperaturen dit sombere weer… De vogelvoederschaal werd zelfs een vogelbad… ook niks mee natuurlijk… maar toch heb ik hem vanavond maar leeggekiept… Waar ik wel blij van werd was van mijn derde COVID prik vandaag… hopelijk brengt het ons weer een stukje dichterbij de oplossing van de pandemie waarin we op het ogenblik leven…

 

Gezelligheid…

De voor ons rustige Kerstdagen zitten er weer op… We hebben netjes de coronaregels opgevolgd… en saampies de Kerstdagen doorgebracht… Niks geen gedoe… niks geen kalkoen… niks geen uren in de keuken staan… Gewoon de kerstverlichting aan… wat rustige muziek luisteren… kaarsjes aan… en wat lekkers bij de koffie en thee… Maar… zodra het kan en mag… de coronaregels niet meer gelden… gaan we met kinderen en kleinkinderen aan de verlate Kerstbrunch… want wat maakt het uit wat voor dag is…Het gaat om de gezelligheid en het samen zijn… 

Kerstcadeau…

Vanmiddag zag ik vanuit mijn keukenraam dit Roodborstje… het zat te snoepen van het restant van een vogeltaart wat op de grond gevallen was… Wat zijn ze toch leuk die Roodborstjes… en schuw… Althans diegene die in mijn tuin rondscharrelen… Het zal wel een Rus zijn… want de onzen trekken naar het zuiden in de winter… en de Russische roodborstjes komen hierheen… Onze roodborsten tikken toch tegen een raam… en deze deed dat niet… die vloog weg toen hij mij achter het raam zag staan… Gelukkig wel pas nadat ik de foto genomen had… Ik vond het een mooi kerstcadeau dat ik hem zag… Maandag ga ik wel nog even bij de vogeltaarten-winkel in onze wijk kijken of er weer nieuwe taarten te koop zijn… dit restantje is toch wel een beetje zielig…

Vrede…

Ik had ze begin deze week al gespot toen het gras nog bevroren was… twee koppeltjes krakeenden…  Of het doortrekkers zijn of dat ze hier inmiddels wonen weet ik niet… er hingen  geen kaartjes aan… Ze zwemmen gewoon tussen al de andere eenden… ze maken er geen probleem van dat ze “anders” zijn dan de rest… en dat is wederzijds… Trouwens de vrouwtjes krakeenden lijken precies op de vrouwtjes van de wilde eend… en zelfs die maken geen ruzie over hun zelfde verenkleed… Één en al vrede dus… of zou het een kerstbestand zijn…dat kan natuurlijk ook… 

Volle bak…

Wat een drukte vandaag in het weiland… Er zijn soms dagen dat er geen kip te zien is in de polder… maar  vandaag waren er denk ik meer vogels dan mensen in ons dorp… Vooral ganzen… eenden… smienten en koeten…die nu het gras weer ontdooid is hun buik vol aten met voor hen dat lekkere groene goedje… Na het diner werd er gewassen… want dat was ook weer mogelijk… zonder dat de veren bevroren… Vooral de smienten waren daar erg druk mee… De schapen op de achtergrond waren net als de vogels ook aan het grazen… maar die mochten zich niet wassen…dat zou levensgevaarlijk voor hen zijn…

Koning Winter…

Vandaag kregen we van Koning Winter een toegift… nog een prachtige winterse dag met nog meer rijp dan gisteren… Ik geniet volop van zulke dagen… Diegenen die vanmorgen hun autoruiten moesten krabben dachten daar waarschijnlijk anders over… De tuin was toch zo mooi… al die klimop blaadjes met “gesuikerde” randjes… de besjes van de hemelse bamboe hadden ijskristallen hoedjes op… en de laatste bloeiende margrieten waren door de rijp onherkenbaar geworden… Morgen komt er zachtere lucht aan en keert Koning Winter terug naar het Noorden… Voor mij komt er dan weer tuinwerk aan… de bevroren éénjarige planten opruimen… 

Winter…

Vandaag is dus de winter begonnen… letterlijk en figuurlijk… want was het buiten mooi vanmorgen… Bevroren mist dat rijp geworden was… en er lag een laagje ijs op de slootjes… Wat een geluk toch dat wij in een zeeklimaat mogen leven… met vier seizoenen die allemaal anders zijn en elk hun eigen charmes hebben… Moet er niet aan denken dat alle seizoenen hetzelfde zijn… Zo saai…! Ik heb vandaag heel wat foto’s voorbij zien komen van deze eerste winterse dag… de één nog mooier dan de ander… Ik kan natuurlijk niet achterblijven… een foto gemaakt vanuit mijn huiskamer toen de zon bijna boven de horizon uitkwam… En weet je wat het fijne van het begin van de winter is… dat je zeker weet dat over 13 weken de Lente begint…

Voorteken…?

We zijn aan de laatste dagen voor Kerst begonnen… Geen donkere dagen deze keer want vanmiddag klaarde vanuit het noorden de lucht op… er was weer wat blauw te zien… Vanavond was zelfs de grootste kerstboom van Nederland in IJsselstein ook weer te zien vanuit ons huis… De laatste dagen zat hij verstopt achter mist en wolken… Men zegt dat het vannacht zelfs gaat vriezen… een mooi begin van de winter dus… die morgen officieel begint… Nu maar hopen dat dat een goed voorteken is voor de hele winter… heldere nachten… zonnige dagen… en mooi zwart ijs… 

Raar volk…

Wat is dat toch met Meerkoeten… in de zomer kunnen ze elkaar niet uitstaan… kunnen ze zelfs op een paar meter afstand elkaar het leven behoorlijk zuur maken… vechten ze elkaar de wetering uit… enkel en alleen om hun territorium af te bakenen… Maar in de winter is alles weer koek en ei… klitten ze bij elkaar… kunnen ze op elkaars bord schijten zeg maar… Ze eten… zwemmen en slapen met elkaar… en als het gaat vriezen houden ze met elkaar een wak open in het ijs…. Ze voeren een soort van oorlog met elkaar in de zomer en als ze elkaar misschien nodig hebben in de winter zorgen ze dat er weer vrede is… Een raar volk… die Meerkoeten… 

Kadootje…

De dag begon met mist… en volgens de weersvoorspelling zou het alweer een sombere dag worden… Maar wat een kadootje kregen we vandaag… toen de mist weg was kwam de zon te voorschijn… en was er geen wolkje te zien aan de lucht…en dat bleef zo de hele dag… Mijn humeur verbeterde op slag… en mijn energie kreeg een boost… ik ben dan ook lekker buiten bezig geweest… Trouwens heel veel mensen waren vandaag buiten bezig… er werden ramen gezeemd… onkruid gewied… en bladeren bij elkaar geveegd… Ook wandelaars en fietsers genoten deze dag… Wat zonneschijn al niet teweegbrengt bij een mens…

Weerbericht….

De eerste helft van de maand december ligt al weer achter ons… Nog een week en dan gaan de dagen weer lengen… Dat gaat vanaf 21 december maar met een paar minuten per dag… maar voor mij telt elke minuut… Eind januari is dat 4 minuten per dag… maar daarna wordt het per dag wel steeds meer totdat het op 21 juni weer ruim 16 uur dag is… Dat is nu maar ruim 7 uur… Als de zon zou schijnen die 7 uur zou er geen vuiltje aan de lucht zijn… maar het sombere weer van de laatste tijd doet mijn stemming geen goed… De twee duiven op mijn foto zaten er ook wat sombertjes bij… hun veren wat opgezet tegen de kou… Ze wachtten net als ik op zonnige dagen… Sorry voor dit brombeerachtige blogje… maar je kan niet altijd vrolijk zijn…

Betekenis…

Bij ons in de van Gentstraat hangen inmiddels bordjes over “buurtattentie”… een actie van de Gemeente Molenlanden…. Het betekent dat bewoners in een straat gaan omkijken naar elkaar… elkaar gaan helpen… zover dat dat kan… bij grote en kleine problemen…  Nu doen wij in onze straat al aan “burendag”… een gezellig activiteit met elkaar in september… een jaarlijkse buurtbarbecue als er geen covid is… en helpen doen we elkaar ook al… dus dit bordje hangt op de goede plek… Ook is het de bedoeling bijvoorbeeld dat nieuwe bewoners welkom geheten worden door hen een kleine attentie aan te bieden… De Gemeente heeft daar een budget voor gereserveerd… Gisteren vertelde ik tijdens zomaar een praatje met een buurtbewoner dat onze hogedrukreiniger kapot was en dat het vlondertje voor de Theewagen spekglad was… Dat ik met groene zeep aan de gang zou gaan… Vanmiddag kwam deze lieve man… gewapend met een hogedrukreiniger en een tuinslang… zomaar mijn vlondertje schoonmaken… Een groter voorbeeld van de betekenis van dit bordje kan ik niet geven… 

Terugblik…

Ik zat vandaag even terug te kijken naar blogs van 12 december van vorige jaren… In 2017 zaten we toen al een paar dagen dik in de sneeuw en zou ik de voortuin in kerstsfeer gaan brengen… Voor dit jaar ga ik morgen de kerstversiering opzoeken in de schuur… waar het nog net zo’n zooi is als in 2017… Toch ruimen we de schuur twee keer per jaar op… maar hij loopt telkens toch weer vol… Verder zal het morgen precies gaan zoals vier jaar geleden neem ik aan… weer ruzie maken met snoeren en lampjes… 

Winterkamperen…

Tegenwoordig zijn er al heel veel campings ook in de winter open… Het is op het ogenblik “in” om in de winterperiode met de caravan er op uit te gaan… en met de materialen en de technische snufjes tegenwoordig is dat goed mogelijk… Zelf lijkt het me ook wel leuk… maar manlief krijg ik waarschijnlijk niet mee… die kan niet tegen de kou… hij is een echte koukleum… De caravan die onder onze overkapping hangt wordt wel gebruikt als wintercamping… een Pimpelmees heeft zijn of haar intrek genomen in onze mini-caravan… Hij of zij heeft een prima plek uitgekozen… hoog en droog… uit de wind… tussen een Klimroos en een Klimhortensia… met zelfs kerstverlichting… Deze Pimpelmees komt de winter wel door… daar zorg ik wel voor door elke dag pinda’s in de caravan te leggen… Slapen met ontbijt zeg maar… zonder toeristenbelasting… 

Lichtpuntje…

Na de regen van vanmiddag kwam er toch nog heel even wat blauw aan de lucht… Een lichtpuntje zeg maar op deze sombere dag… En lichtpuntjes kan ik wel gebruiken… ik ben namelijk niet op mijn best op sombere natte dagen… Ik kan niet wachten tot het maandag is… als ik huis en tuin in de kerstverlichting kan zetten… licht brengen in de duisternis zeg maar… en hoe meer lampjes hoe beter… Maandag gaat na het uitzwaaien van Sinterklaas ook de radio weer op Sky Radio… lekker meezingen met alle kerstliedjes… Nu nog chocolademelk en slagroom in huis halen… en dan kan met de kerst waarschijnlijk mijn broek niet meer dicht… Daar denk ik dus nog even over na… 

Vreemde vogel…

En  dan loopt er ineens een vrouwtjes Fazant in mijn tuin… achterna geslopen door bange poes Saar die niet wist  wat haar overkwam… zo’n vreemde grote vogel in “haar” tuin… Ook ik begrijp niet waar dit beest vandaan komt… uit de polder of uit iemands volière…? Misschien is ze wel ontsnapt uit iemands schuur omdat ze over een paar weken als Kerstdiner zou moet dienen… Ik heb weleens meer een fazant in mijn tuin gehad die de luizen op mijn Lupines op kwam eten… maar daarna weer de polder in fladderde… Dit exemplaar kwam denk ik op mijn vogelvoer af… en het werd nog vreemder toen ze later in de middag in de tuin van mijn zus… 80 meter verderop… rondscharrelde toen ik daar even een bakkie deed… Zou ze mij gevolgd zijn toen ik daar heen liep…? Kan me dat eigenlijk niet voorstellen van een Fazant… Ik denk dat het wel een raadsel zal blijven… 

  

Mammatus…

Wat een hondenweer toch de laatste tijd… mijn gazon is niet te belopen zo sopt het… De merels vinden het niet erg… die peuren wat af in die natte grond… op zoek naar wormen… De smienten of fluiteenden zijn ook weer in grote getalen aanwezig in de polder… dat betekent dat ten noorden van ons land de kou is ingetreden… De smienten vliegen dan voor de kou uit naar zuidelijke groene weiden om te grazen…  De buienluchten waren vandaag soms spectaculair… zoals de mammatus wolken op mijn foto van vanmiddag… Als de lucht onderaan een wolk warm en vochtig is condenseert een deel van de waterdamp (wolk) in koude druppels… deze zakken door tot ze bollen vormen… die mammatus worden genoemd… Het Latijnse woord mamma betekent borst of uier… en dat verklaart dus de vorm van deze wolken…

1 december…

We laten november achter ons en beginnen aan de laatste maand van dit jaar… November was een vreemde maand… na het overlijden van (schoon) moeder op 4 november kwam er veel op ons af… veel geregel op administratief gebied…  opruimwerkzaamheden en het vreemde gevoel dat moeder er niet meer is en dat we niet meer naar Bleskensgraaf hoeven te rijden… Ook was ik nog jarig… wat we weer niet konden vieren door nieuwe corona-maatregelen en waren mijn zus en zwager ook nog 50 jaar getrouwd… Nu december is aangebroken begin ik maar weer met regelmatiger bloggen… Door het slechte weer zit ik weer veel in mijn luie stoel naar buiten te kijken en daar is best nog veel te zien… zoals deze Zilverreiger die ineens met zijn kop boven de beschoeiing uitkwam… 

Kwalificatie…

Vanmorgen probeerde de zon de strijd aan te gaan met de wolken en de somberheid van de laatste dagen… Het ging wat moeizaam maar rond de middag was de strijd beslecht… en zowaar… de zon kwam als winnaar uit de strijd… Ook mijn somberheid verdween als sneeuw voor de zon… ik kon weer kilometers ver de polder inkijken… Heerlijk…! De wolken vierden laat in de middag de overwinning van Oranje op Noorwegen en daarmee de kwalificatie voor het wereldkampioenschap voetballen volgend jaar… En manlief en ik vierden vanavond… volgens de corona-regels… saampies mijn verjaardag… 

Hormonen…

Het is nu toch echt herfst buiten… sommige bomen hebben bijna geen blad meer… het is somber buiten… en mistig… Ik kan hier niet zo goed tegen… ik word van deze zonloze dagen ook een beetje somber… Gelukkig is er in de polder soms nog wel wat te beleven… zoals vanmiddag… Er landde een andere  zilverreiger in het territorium van de zilverreiger die hier altijd loopt… vliegt… en vist…  En zo te zien van de andere sekse… “Mijn” zilverreiger zeg maar… werd helemaal gek… kreeg overal jeuk zo te zien… en liep parmantig met haar of zijn nek helemaal gestrekt… allemaal rondjes in het weiland… om maar op te vallen… Wat een uitslover zeg… de hormonen gierden door zijn of haar lijf… Die vreemde reiger was helemaal beduusd… wist niet wat hem of haar overkwam met al die verleidingstactieken van “mijn” reiger… Op een bepaald moment was die het ook zat en liep de sloot in om vis te gaan vangen… “Mijn” reiger bleef nog even staan kijken om tot rust te komen… om daarna ook de sloot in te stappen om eten te gaan vangen… Ik ben benieuwd of dit een paar gaat worden… aan “mijn” reiger zal het niet liggen… die wil wel… 

Remembrance Day

11 november… de dag dat in 1918 de Eerste Wereldoorlog eindigde… De toen strijdende landen… waaronder België en Het Brits Gemenebest… kozen daarom deze datum uit om hun oorlogsslachtoffers te herdenken… Na de Tweede Wereldoorlog bleef 11 november voor deze landen ook de datum voor de herdenking voor alle oorlogsslachtoffers… Omdat op onze Goudriaanse begraafplaats oorlogsslachtoffers uit Engeland en Canada liggen die in Goudriaan omkwamen tijdens de Tweede Wereldoorlog maakten vanmiddag kinderen uit groep 8 van basisschool De Fakkel… samen met Wethouder Slob… een krans om die later bij de oorlogsgraven neer te leggen… Samen met de wethouder werd stilgestaan bij wat vrede en vrijheid betekent in hun leven… werd er gepraat over respect en verdraagzaamheid naar elkaar toe… en over discriminatie tussen bevolkingsgroepen en mensen onderling… Op de begraafplaats maakten de kinderen de informatieborden schoon en het bloemperk bij de oorlogsgraven werd weer netjes gemaakt… Dit alles onder toeziend oog van en met leden van de 4 en 5 commissie… 

Het is goed zo…

Het was een rare week voor ons… Na onze eerste dag in Den Haag werden we de volgende morgen… woensdag dus… gebeld door de verzorgsters van onze moeder dat ze te moe en te benauwd was om uit bed te komen… Voor ons een teken dat het niet goed ging… want haar standpunt was altijd dat alleen zieke mensen overdag op bed lagen… We zijn dus in sneltreinvaart… hoewel we een in sprinter-trein zaten… naar Bleskensgraaf gegaan om bij moeders te zijn… Donderdagavond is moeder rustig ingeslapen 97 jaar oud… Dan moet er veel geregeld worden en blijft er dus weinig blogtijd en blog-zin over… Volgende week sluiten wij weer een periode ( ouderloos) in ons leven af met haar begrafenis en het leeghalen van haar kamer… We hebben gelukkig vrede met haar heengaan na voor haar al die moeilijke laatste maanden…Het is goed zo…

Oh oh Den Haag…

Zou ik de enigste zijn die tegoed- en kadobonnen die in een lade belanden vergeten… en bij het opruimen bonnen tegenkom die verlopen zijn… waarvan de winkel al niet meer bestaat… of bijna verlopen zijn…? Gelukkig konden we een bon voor een stedentripje nog net op tijd verzilveren en daarom zijn we nu dus in Den Haag… ook wel ‘s Gravenhage genoemd… een prachtig dorp aan de Noordzee kust… Jazeker… Den Haag is een dorp… het heeft namelijk nooit stadsrechten gehad… en heeft geen toegangspoorten of stadswallen… gewoon een dorp dus… maar wel een schitterend dorp… met prachtige panden en heel veel groen… Vanmiddag waren we op het Binnenhof waar het stikte van de journalisten i.v.m. de nieuwe corona-maatregelen… hebben we eerst in de Haagse Passage… het oudste (1885) en nog bestaande winkelcentrum van Nederland… en voor mij zeker de mooiste… een paraplu gekocht…  Na de lunch hebben we een bezoek gebracht aan Museum de Gevangenpoort een middeleeuwse gevangenis en rechtbank uit 1370 waar men nu laat zien hoe wreed men vroeger gevangenen behandelde… Er staat hier o.a. zelfs nog een echte guillotine… brandmerk-attributen… en onze nationale collectie martelwerktuigen… Ook de kamer waar Cornelis de Witt gezeten heeft was te bezoeken… Dit Museum is heel indrukwekkend… zeker op architectonisch gebied… hoe stevig er in de Middeleeuwen gebouwd werd en dit gebouw tot vandaag de dag nog steeds overeind staat… Morgen gaan we nog meer bekijken en genieten…

Bijzonder diner…

Wat hebben we deze week toch een paar mooie herfstdagen gehad… Dagen om lekker in de tuin te werken… om de tuin winterklaar te maken… Helemaal is het nog niet gelukt… maar de grootste klussen zijn geklaard… Nu komen er weer dagen aan om uit te rusten… om de pijn uit mijn tuinspieren los te laten en vooral mijn rug weer rust te geven… Vanavond hadden we een heel bijzonder diner… we aten met mede dorpsbewoners erwtensoep in de stal van buurman boer… Wat was het een feest tussen al die buurmeiden… en wat was het gezellig om weer met mede bewoners bij elkaar te zijn na anderhalf jaar Corona-perikelen… De Buurmeiden vonden het allemaal wel prima… alsof ze dit dagelijks meemaken… De soep werd opgediend door de Roparun renners en fietsers… een gedeelte van de opbrengst voor dit bijzondere diner was dan ook voor Team 135 Goudriaan…

Even nog genieten..

Wat een mooie herfstdag hadden we vandaag… geen wolkje te vinden in de lucht… Het was een perfecte dag om mijn tuinkussens te laten drogen die de afgelopen week behoorlijk nat geworden waren… Er waren er zelfs twee in de vijver gewaaid… Ook al was het zondag… de zon werkte vandaag wel en deed goed zijn best… de tuinkussens konden aan het eind van de dag naar de winterberging… De zon zorgde er ook voor dat de laatste rozenknoppen zich openden…ze konden net als ik nog even genieten van het mooie weer… 

Kleur…

Het viel nog niet tegen vanmiddag toen ik mijn dagelijkse rondje tuin deed… hier en daar is er nog wat kleur te zien van nog wat bloeiende bloemen … Op mijn foto lijkt het heel wat… maar uitbundig is het niet… De paarse Verbena bijvoorbeeld staat helemaal in z’n uppie nog aan de grote plant… Ik haal de plant daarom nog niet uit de pot en kiep hem nog maar niet in de kliko… de bloem mag nog even z’n best doen om de laatste insecten te voeden… Gisteren zag ik nog een vlinder fladderen… vandaag met die regenbuien hadden de insecten zich verstopt… die houden net als ik niet van dit weer… 

Spijkie…

Vandaag begon de dag wat miezerig… vanmiddag klaarde het op en kwam de zon tevoorschijn en was het heerlijk om buiten te zijn… Niet om in de tuin te werken want daarvoor was het veel te nat… maar om gewoon buiten te zitten… Zelfs  Spijkie kwam door de heerlijke temperatuur van vanmiddag onder zijn bladerhoop  te voorschijn… Die dacht misschien wel dat het al lente was… Zijn maag is inmiddels weer gevuld met kattenbrokjes… Donderdag krijgt hij echt egelvoer… dat nog in bestelling is…  Ik help hem wel de winter door hoor… “mijn” Spijkie…

Dichtbij…

Gisteren hebben we een prachtige fietstocht gemaakt over de mooie Utrechtse Heuvelrug… Als je het over een bosgebied hebt denk je meestal aan de Veluwe… maar dichterbij is er ook heel veel moois te zien… De Utrechtse Heuvelrug is zeker een aanrader om te gaan wandelen en te fietsen… de fietspaden zijn goed en bijna altijd geasfalteerd… de wegbewijzering is prima en er zijn genoeg rustplekken onderweg voor een natje en een droogje… Ook plaatsen als Zeist, Austerlitz en Bunnik zijn de moeite waard om te bezoeken… Inmiddels zijn we weer thuis en kijken terug op weer een heerlijke week kamperen dichtbij huis… Gisteravond hebben we nog een lichtkunst-evenement bezocht in Fort bij ‘t Engeltje in Houten… Hartstikke leuk om te zien hoe kunstenaars met licht aan de gang zijn gegaan in de gangen van het Fort… en daarbuiten… Foto’s heb ik wel gemaakt… maar omdat een paar bloglezers volgende week dit evenement “Vonk” ook gaan bezoeken wil ik nog even niks prijs geven… 

Leerzaam…

Het stikt hier in de omgeving van Houten van forten van de Waterlinie… Vandaag dus maar eens het Waterlinie museum bezocht om alles te weten te komen over dit Nederlandse Unesco’s Werelderfgoed… waaronder ook Gorinchem en Nieuwpoort behoren… Aan het eind van de middag waren we inderdaad een stuk wijzer en hadden we meer begrip en respect voor de bedenker en uitvoerders van dit mega project… Na het museumbezoek… waar we zelfs een virtuele parachutesprong maakten boven de Waterlinie… wandelden we nog even rond het fort… Normaal gesproken moet je voor uitleg en rondleiding in het fort een afspraak maken… en kom je er zomaar niet in… Maar vanmiddag had de firma BAM voor enkelen van hun medewerkers hier een teambuilding georganiseerd met o.a. een bezoek aan het binnenste van het fort… Nadat we het netjes gevraagd hebben aan de gids mochten we als verstekelingen met de groep mee naar binnen… Het was indrukwekkend om ondergronds door lange donkere gangen te dwalen en te zien hoe de soldaten hier moesten bivakkeren… Zelfs ten tijde van de eerste Wereldoorlog waren hier soldaten gemobiliseerd…  want stel dat… Gelukkig hoefden ze niet in actie te komen… Al met al hadden we een zeer leerzame middag… 

 

Topdag…

Vandaag hebben we bijna 30 km gefietst door het stroomgebied van de Kromme Rijn… die ooit heel lang geleden de hoofdstroom van de Rijn was en tevens de noordgrens was van het Romeinse Rijk…  Een prachtig gebied met heel veel kastelen… forten en verdedigingswerken… en buitenverblijven van rijke Utrechtenaren uit de 18e eeuw… Je kijkt je ogen uit naar wat een weelde hier vroeger woonde en leefde… De Kromme Rijn verbindt de stad Utrecht… al slingerend door het landschap… met de Nederrijn bij Wijk bij Duurstede… waar de Romeinen een nederzetting hadden die toen Dorestad werd genoemd… We fietsten dus door één bonk geschiedenis vandaag… met prachtige natuur… heel veel boomgaarden en leuke dorpjes… Een topdag dus…!  De ronde toren is van kasteel Sterkenburg… gebouwd rond 1260 door Otto van Gelre… en nu dienst doet als Bed and Breakfast… Die andere toren is “gewoon” een duiventil…

Inventief…

Wij zijn toch nog maar even een weekje “on tour” met de caravan… Waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar… hierna zetten we de caravan weer voor een paar maanden op stal… We staan op een camping in Houten… half uurtje rijden van huis en Graafzicht… bij een ex-agrariër… De koeien zijn weg en caravans en heul veul campers hebben hun plaats ingenomen… Ook staat hier nu… als bijverdienste… een ex-kroketten automaat vol met agrarische producten… Bij inworp van geld haal je er nu eieren uit… of aardappels… walnoten… appelmoes… gestoofde peren… enz… Wat zijn die boeren toch inventief… en o ja… een biertje mag natuurlijk ook niet ontbreken… is tenslotte ook een agrarisch product… 

Mist…

Het was vandaag de eerste morgen deze herfst dat er weinig zicht was… Er lag een dikke deken van mist boven de polder….  Dat betekende voor mij dat ik geen polderfoto kon maken… Nu doen spinnenwebben in de mist het ook altijd wel goed op een foto… dus die dan maar zoeken in de tuin… In deze tijd is dat geen probleem… het zoeken dan… de webben zelf vind ik wel een probleem en zeker als je erdoorheen loopt… brrrr… Door de bijzondere eigenschappen van de spinsels blijven de dauwdruppels eraan kleven… de ragdraden zijn soort watervangers… die water uit vochtige lucht opvangen en er druppels van maken… Chinezen probeerden om deze spinsels na te maken voor hun ruimtevaartprogramma… en wat blijkt… hun synthetische spinsels kunnen inderdaad vocht uit de lucht halen… maar helaas nog geen vliegen vangen… 

Alsnog…

We kregen vandaag heel wat regenbuien te verwerken… soms miezerde het wat… maar er zaten ook behoorlijk felle buien tussen met veel wind… Het leverde wel prachtige wolkenluchten op… en zo nu en dan verscheen er een stuk regenboog… Vanmiddag klaarde het wat op… werd de wind minder… en kon ik gelukkig alsnog even naar buiten… Een rondje tuin zeg maar… om het overtollige water uit wat bloempotten te gooien… om even frisse lucht te happen… en om even deze foto te maken…

Amai…

Amai… zit er ineens een Vlaamse gast in onze fontijn te badderen… Die gast was een Gaai… een Vlaamse Gaai… Die kwam op mijn tamme kastanjes af en ook de eikeltjes van de eikenboom in de straat vielen in de smaak… Zijn Latijnse naam is Garrulus Glandarius… vrij vertaald : voortdurend krassende eikelzoeker… En dat zegt alles van deze vogel… hij maakt een flink krijsend geluid… dat kan ook niet anders als je familie bent van de kraai… kauw en ekster… De eikels die hij vindt verstopt hij onder de grond als wintervoorraad… die hij in de winter weer terug moet zien te vinden… Het viel niet mee om hem op de foto te zetten… tussen de planten voor het keukenraam door… Wat is hij mooi hè… met die blauwe veertjes op zijn vleugels… ook al is zijn kuif nog niet geföhnd… 

Ingekleurd…

Vandaag was een prachtige nazomerdag… de zon was veelvuldig aanwezig… Vanmiddag heb ik wat kleine tuinklusjes gedaan… ben ook even naar de Intratuin gereden om violen te halen om de kale plekken in de bakken bij de Theewagen op te vullen… Er komen nog regelmatig mensen naar de Theewagen om te geocachen… daarom wil ik dat het er wel netjes en gezellig uit blijft zien… Op de foto staat de laatste bloeiende Stokroos… wel wat geleden van de regen van gisteren… maar de kleur en de structuren van de bloem zijn nog goed te zien… Mooi hé… het is net of iemand hem ingekleurd heeft… die iemand heet “Natuur”… 

Na regen…

Na een onstuimige herfstnacht en een natte zondag brak vanavond de zon weer door… Het is dus toch echt waar… na regen komt zonneschijn…Voor de natuur was deze regen een zegen… de weilanden zien er weer groen… fris en fruitig uit… Vanuit de tamme kastanjebomen zijn vannacht door de harde wind de eerste prikkebollen gewaaid… Ik doe er niets mee… als iemand ze wel wil om te poffen of te pureren… voel je vrij om ze te komen rapen… 

Ingehuurd…

Vandaag heeft tuinman Gerard de biezen uit de sloot naast ons huis gehaald… Buurman boer had de sloot aan zijn kant al opgeschoond en dus konden wij niet achterblijven… Nu is het natuurlijk ook verplicht om onze kant van de sloot schoon te maken om de doorstroming en afwatering goed te laten verlopen voordat het regenseizoen begint… Er staat zelfs een boete op als we hem niet opschonen… Vandaag was dus tuinman Gerard ingehuurd om deze klus uit te voeren… want inmiddels stap ik niet zelf meer in dit wiebel-bootje om de biezen uit te trekken… Helaas grenst deze sloot ook aan een stuk gemeentegrond… ook daar moeten de biezen verwijderd worden… Alleen de Gemeentewerkers maaien de waterplanten af met een bosmaaier net onder de waterlijn… en laten dus de wortels zitten… Volgend jaar groeien die weer aan richting “ons” stuk sloot… De tuinman is dus voorlopig nog niet van ons af…

Ruimen…

Het is alweer oktober… het laatste kwartaal van dit jaar breekt weer aan… De donkere maanden voor Kerst… zeg maar… Vandaag was het geen weer om buiten wat te doen… maar niet getreurd… er liggen nog veel klussen binnenshuis op me te wachten… Vanmiddag heb ik eerst alle tasjes… dozen… en zakken met wol die her en der slingerden uitgezocht… en dat was nog een behoorlijke klus… Gistermiddag was er sinds anderhalf jaar weer breicafé… Iedereen was blij om elkaar in gezondheid weer te zien… en iedereen had zijn brei- haak- en borduurwerk weer opgezocht… al viel dat voor sommigen nog niet mee…  Ik vond vanmiddag ook vergeten stukken handwerk… een half afgebreid vest… een pakket om een beer te haken… een onaf gehaakte deken… een paar truien die nog niet af zijn… en een gehaakt zomertruitje die nog aan elkaar genaaid moet worden… Ook vond ik een heleboel gekleurde gehaakte draden…waar zelfs onze moeder nog aan mee gehaakt heeft… om er ooit een vliegengordijn voor De Theewagen van te maken… Inmiddels is alles uitgezocht… en opgeborgen in plastic boxen die ik snel nog even bij de Action gehaald heb… Laat die donkere maanden maar komen… ik hoef me niet te vervelen… 

Lichtpuntjes…

Nu de wind vandaag wat aantrok vallen de bladeren bij bosjes uit de bomen…Het is weer de tijd om dagelijks de afgevallen bladeren op te ruimen van het gazon… De vlinder-bloemetjes van de Gaura vallen er gelukkig nog niet af… de plant blijft maar doorbloeien en vandaag met die buien… als het buiten tijdelijk wat donkerder wordt… lijkt het wel of al die witte vlindertjes licht geven… Zo mooi… al die lichtpuntjes in mijn sombere tuin… 

Spijkie…

Vandaag was volgens de weervrouw een “bonusdag “ voordat er herfstachtig weer aankomt… Ik heb daarom geprobeerd om tussen de klusjes door zo veel mogelijk buiten te gaan zitten… Vanmiddag hoorde ik geritsel… gehoest en gekrab vlak naast mijn stoel onder de overkapping… Onder een tafeltje… tussen allerlei stroomsnoeren heeft een egel zijn nest gemaakt… Hij of zij heeft een hoop bladeren bij elkaar geveegd en daaronder zit hij nu… Ik heb wat kattenbrokken bij de bladerhoop gelegd en die heeft hij allemaal opgegeten… ook een schaal met water staat nu voor hem klaar… maar daar drinken nu de katten uit… Die zijn soort bang voor dit stekelige beest… dus ze zullen hem niet vangen en opeten… neem ik aan… De egel heeft wel teken zag ik… en hij is wat bronchitis- achting… Ik houd zijn gezondheid wel in de gaten… totdat hij in winterslaap gaat… Ik noem hem trouwens Spijkie…

Verstopt…

De regen die vanmiddag viel was nodig… maar het was wel weer wennen voor mij om niet naar buiten te kunnen… Dan maar binnen het nodige werk aanpakken… want op sommige plekken was dat wel nodig… zoals boven op de kasten… Ook hier en daar zaten er al spinnen verstopt… klaar om de winter binnenshuis door te brengen… Dat krijg je als de hele dag de buitendeur open staat… De spin die in het web van mijn foto woont had zich ook verstopt… maar dan voor de regen…

Mooi roze is niet lelijk…

Het was vanmiddag weer goed vertoeven op ons terras aan de wetering… Manlief bleef binnen om de GP race te kijken… en ik probeerde een haakwerkje uit dat helaas niet gelukt is… Gelukkig is er a.s. donderdag weer breicafé en daar zijn zeker ervaren haaksters aanwezig die mij kunnen helpen… In de vijver bloeit nu de roze Kafferlelie… dit is zijn originele Zuid-Afrikaanse naam… Daar zijn ze nog niet zo fanatiek om namen uit hun koloniale verleden uit te bannen… want kaffer is een behoorlijke belediging voor donker gekleurde Zuid-Afrikanen… zoiets als lomperd… en dat is nog zacht uitgedrukt… In Nederland heet hij gewoon Moerasgladiool… dat klinkt echt veel vriendelijker voor deze mooie roze bloem…

Burendag…

Jee… wat een reacties heeft mijn blog van gisteren opgeleverd… veel lezers vonden het heel jammer dat ik minder zou gaan bloggen… Ik kreeg reacties via de mail… Facebook… via de app…en via blogger zelf … Tja… en dan ga je toch weer twijfelen…wel dagelijks door gaan… of niet… Ik heb besloten om het maar wat aan te kijken… heb ik tijd en wat te vertellen dan blog ik… maar ik ga niet meer ‘s avonds laat bloggen… Er zullen dus soms wat gaten vallen in de dagelijkse blogs… het zij zo… Vanmiddag hadden we burenmiddag… een gezellig samenzijn met buurtgenoten vanwege burendag… Zonder de anderhalve meter… wel met lekkers bij de koffie en thee… en hapjes bij de borrel…

De laatsten…

Het is nu echt de tijd voor de herfstasters… Ook in mijn eigen tuin staan er een paar… waaronder deze paarse op de foto… Ze geven als één van de laatste bloeiende vaste planten nog wat kleur aan de al bijna uitgebloeide tuin… net als de bolchrysanten trouwens maar dat is geen vaste plant… Hierna wordt het weer tijd voor de bes-dragende struiken… planten en bomen… er komt zelfs nu al wat kleur aan de malusappeltjes… De tuin gaat langzaamaan de herfst in… de dagen worden korter… geen tuinwerkzaamheden meer na het avondeten… Er valt dus ook weinig meer te bloggen over onze tuin… De blogs gaan dus niet meer dagelijks verschijnen… alleen als er wat te melden is… 

Bij of vlieg…

Vanmiddag was ik bij het gezin van onze jongste dochter om even op hun twee boys te passen… Met de oudste van de twee heb ik wat spelletjes gedaan… die ik verloor natuurlijk…  De jongste is gek van boekjes en voorlezen is dan een must… Ook hebben we nog even tv gekeken… naar tiktak… waar ik ruim dertig jaar geleden met de moeder van deze twee jongens al naar keek… In hun tuin staat een grote struik met herfstasters… daar heb ik deze foto gemaakt van een prachtig insect… Is het een bij… of is het een zweefvlieg…? Nee hoor… het is een Bosbijvlieg… en ik maak echt geen grapje… hij bestaat echt… De naam is gegeven bij zijn ontdekking ergens in 1700 door ene meneer de Geer… die waarschijnlijk niet kon kiezen of het een bij of een vlieg was… 

Relaxt…

Het was genieten vandaag… en met 22 graden precies de juiste temperatuur voor mij om buiten te zitten in de zon…De katten weken niet van mijn zijde… die hadden mij echt gemist… hoewel ik nog twee keer in die week thuis geweest ben om ze eten te geven… Katten voelen het aan of je weer weggaat of dat je thuis blijft… dus vandaag waren ze erg relaxt en tevreden…  Ook de buur-pubermeiden waren weer gezellig in de buurt… Zulke dagen kunnen niet lang genoeg duren… 

Inhalen…

En we zijn weer thuis… en ik viel gelijk met mijn neus in de boter wat de avondzon betrof… Die kleurde de wereld  goudgeel… Dat kwam door de sluierbewolking waarachter de zon verscholen zat… Op de camping kon ik de avondzon niet zien… voor mij was het dus dubbel genieten vanavond… even wat dagen inhalen…

Kronkels… ?

Vandaag hebben we ons heel mak gehouden… want morgen gaan we weer opbreken… Op onze leeftijd moet je daar gewoon rekening mee houden dat je fris en fruitig aan een klus gaat beginnen… Morgen gaan we dus de voortent weer afbreken… de caravan van binnen soppen en hem weer naar huis brengen… Voor nu zit het er weer op en wat hadden we mooie dagen wat het weer betrof… Helemaal op stal zetten doen we hem nog niet… het wachten is nu op de Indian Summer in oktober… ook wel oudewijvenzomer genoemd…  Op mijn foto kerkgebouwen uit Waalwijk… Waspik en Raamsdonk… Ik vraag me af waarom ze zo afwijken qua bouw… Geen toren met een schip… maar rare ronde vormen en pilaren… Vooral die uit Waalwijk ziet er eigenlijk onooglijk uit met al die iglo’s… een beetje Byzantijns zelfs…  Ik dacht eerst zelfs dat het een moskee was…  Die vreemde vormen zullen wellicht met kronkels van architecten te maken hebben…