Het is goed zo…

Het was een rare week voor ons… Na onze eerste dag in Den Haag werden we de volgende morgen… woensdag dus… gebeld door de verzorgsters van onze moeder dat ze te moe en te benauwd was om uit bed te komen… Voor ons een teken dat het niet goed ging… want haar standpunt was altijd dat alleen zieke mensen overdag op bed lagen… We zijn dus in sneltreinvaart… hoewel we een in sprinter-trein zaten… naar Bleskensgraaf gegaan om bij moeders te zijn… Donderdagavond is moeder rustig ingeslapen 97 jaar oud… Dan moet er veel geregeld worden en blijft er dus weinig blogtijd en blog-zin over… Volgende week sluiten wij weer een periode ( ouderloos) in ons leven af met haar begrafenis en het leeghalen van haar kamer… We hebben gelukkig vrede met haar heengaan na voor haar al die moeilijke laatste maanden…Het is goed zo…