Kippevel en tranen...

Vandaag... tweede Pinksterdag was een dag met een gouden randje... De Roparun kwam weer door Goudriaan... alle lopers en fietsers vanuit Hamburg kwamen door ons dorp... En natuurlijk ook ons eigen Team 135... die voor de tiende keer meedeed... Het dorp was versierd... ballonnen opgeblazen...de vlaggen hingen uit... en onder luid applaus werden de deelnemers verwelkomd... Op het Oosteind... waar de deelnemers binnenkwamen... stond een gezellig welkomstcomitee... Op het Brederodeplein was het oergezellig... de kroketten spetterden in de pan... en radio Bredero hield iedereen op de hoogte welke teams passeerden... en waar ons eigen Goudriaanse team zich bevond op het parcours... Alle teams werden onder applaus en gejuich binnengehaald... Ook team 135... bij hun passage vloeiden de tranen rijkelijk... Iedereen die meeloopt... meefietst of meerijd... heeft wel een familielid, vriend of kennis die kanker heeft of had... Trouwens wie niet...  En daar deden ze het voor... om geld op te halen om voor mensen met kanker hun ziekte wat dragelijker te maken... Op het Westeind stond het comité van uitgeleide... om de deelnemers een goede reis te wensen naar Rotterdam... De Goudriaanse Hervormde Kerk was ook open... de deelnemers konden in de kerk... tijdens een moment van bezinning een kaarsje aansteken... iets in het gastenboek schrijven en wat eten en drinken... Hier werd veel gebruik van gemaakt... de tafel met kaarsjes was bijna te klein...Ook hier werd veel gehuild... zeker toen ons eigen team binnenkwam... Voor mij een heel groot kippevelmoment... toen de kerk vol liep en iedereen z’n gedachten en tranen kon laten gaan... Een prachtige afsluiting van een dag met een gouden randje...