Valentijnsdag werd dit jaar een verdrietige dag... dat heb je als je op een klein dorp woont en je bijna iedereen kent... We leven met elkaar mee bij geboortes... huwelijken... jubilea... en zeker bij een overlijden... Deze week overleden twee veel te jonge dorpsbewoners... en dan staat het leven van velen van ons even stil... Dan staan ook je gedachten niet stil... je gedachten gaan steeds weer naar de familie en vrienden van deze twee dorpsbewoners... die je heel goed kende... Bij de één heb je er vrede mee... bij de ander denk je... waarom... zo jong nog...
Vanmiddag voelde ik me wat minder somber... doordat de zon scheen voelde het wat lenteachtig aan... De Sneeuwklokjes openden hun blaadjes om insecten de kans te geven voor hun bestuiving... en ook de krokussen staan bijna in bloei... De Lente komt er nu echt aan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten