Laat in de middag klaarde de lucht op en ging de zon nog schijnen... Tijd om even m’n stoeppie op te gaan zoeken... om nog even de warmte van de zon op mijn lijf te voelen... Samen met Jansen heb ik zitten genieten van de polder... de blauwe lucht... en de stilte... Ik hou van zulke momenten... stilte momenten... Die heeft iedereen wel eens op zijn tijd nodig... Momenten om de voorbije dag te overdenken... de vreemde coronatijd waarin we leven... en het leven zelf... Waar Jansen over gedacht heeft weet ik niet... waarschijnlijk over zijn gevechten met andere katten... of over zijn prooien... Maar gedachten zijn gedachten... ik houd mijn gedachten voor me... en Jansen de zijnen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten