Ode...

Het regende vandaag... de denkbeeldige caravan staat weer in de denkbeeldige stalling... we zitten weer binnen... Maar wat hadden we een mooi lang weekend in de tuin waar de regen van vandaag een zegen voor was... want wat is de grond toch droog... Vandaag kreeg ik zomaar “ een ode “ van buurman boer... wat nog nooit iemand gedaan heeft voor mij... Ik voelde me zelfs wat opgelaten... want hier houd ik niet zo van... maar wel heel lief van buurman boer... Het was een ode voor mijn blogs die ik schrijf over het polderleven om en rond ons huis... Maar wat is er nu mooier om over de polder... ons dorpje Goudriaan... en de Alblasserwaard te schrijven... niets toch... Ons prachtige dorp... die je al uit de verte ziet opdoemen door de karakteristieke contouren van de molen en de kerk... Ons dorp... met zijn veenriviertje... omzoomd met mooi bloeiende bermen... de weilanden met vee die rondom ons dorp liggen... en de prachtige mensen die er wonen die zorgen voor saamhorigheid... Ons mooie dorp... waar ik met deze blog een ode aan breng... De foto maakte ik afgelopen zaterdag... met Fluitenkruid op de voorgrond... dat door J.P. Thijsse ook wel “Hollands kant” genoemd werd... mooi hé!