Eind goed... al goed...

En ja hoor... daar kwam Jansen weer aan... nu met een meerkoet in z’n bek... Waarom kan dat kreng gewoon niet blij zijn met een simpel muisje... zoals alle andere katten die uit het weiland komen... Hij lijdt aan grootheidswaanzin... zijn ogen zijn groter dan zijn maag... Gelukkig zagen we hem aankomen en zag ik ook dat de meerkoet nog leefde... Snel naar buiten dus en met een bladhark Jansen in een hoek van de tuin gedreven... Na een tik op zijn kop liet hij de koet gelukkig los... en kon ik hem van hem afpakken... Na een grondige inspectie van de meerkoet... hij had geen bijtwonden en ik zag nergens bloed... heb ik hem losgelaten in de wetering... en zwom hij een beetje dizzy weg...  Jansen zat mij met een bek vol zwarte veren dom aan te kijken... die snapte echt niet dat ik zijn eten in de wetering gooide...  Eind goed dus voor de meerkoet... maar niet voor Jansen... die had waarschijnlijk hoofdpijn...